Δεν ήταν εκεί το πνεύμα του Ανδρέα Παπανδρέου, η σκιά του και οι παρακαταθήκες του.
Δεν ήταν τα ιερά και τα όσια της Δημοκρατικής Παράταξης.
Οι ιδέες της ο ριζοσπαστισμός, τα οράματά της. Δεν τα θέλουν.
Δεν υπήρξε καν αναφορά στους αγώνες της, τους πρωταγωνιστές της, τα ορόσημά της.
«Εξαφάνισαν το ήλιο σου, Ανδρέα», φώναξε απεγνωσμένα εκείθεν του Ατλαντικού ο καθηγητής Θόδωρος Καρυώτης, υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ το 2012.
Προπαντός δεν ήταν εκεί η κομματική βάση που απέμεινε στο ΠΑΣΟΚ. Οι απλοί πολίτες, διαχρονικοί και ανιδιοτελείς οπαδοί του ΠΑΣΟΚ.
Αυτοί που το στήριξαν ακόμη και όταν το πούλησαν οι ηγεσίες του και το περιβάλλον τους- για να κάνουν καριέρα στην πολιτική.
Οι εξαχρειωμένοι μηχανισμοί τους τους εξαπάτησαν για να πάρουν τη ψήφο τους τον Νοέμβριο και τώρα τους έπνιξαν και δεν τους άφησαν να εκφραστούν.
Διόρισαν «συνέδρους» τους αυλικούς τους με… ποσοστώσεις!
Η χαρά του Τσίπρα στον οποίο αναπόφευκτα θα στραφούν οι πραγματικοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ όπως και οι άλλοι πριν από αυτούς.
Ήταν εκεί -με ατομικές προσκλήσεις- ετερόκλιτοι παράγοντες με τους ακολούθους τους, τους φίλους, τις παρέες και τους συγγενείς τους -τους συνενόχους τους σε κάποιες περιπτώσεις-για μπούγιο.
Ήταν τσίρκο. Καμία σχέση με συνέδριο, πολιτική διαδικασία και ίδρυση κόμματος.
Καμία σχέση με πολιτική. Αντίθετα ήταν ο ευτελισμός της πολιτικής και ο εξευτελισμός της έννοιας του κόμματος.
Από ανώτερη μορφή οργάνωσης του λαού το κατάντησαν σύμπραξη παραγόντων.
Συνάντηση του ιδεολογικού κενού με τον τυχοδιωκτισμό. Μια σύναξη του τίποτα…
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Γ.Λακόπουλου ΕΔΩ
