Με τον Τζίμη Πανούση είχαμε δεκάδες συναντήσεις επί χρόνια.
Στο κατώφλι του studio ή του production στον Flash.
Κάποιος έμπαινε κάποιος έβγαινε για εκπομπή.
Πιο ευγενική ματιά και χαμόγελο σε χαιρετισμό σπάνια θυμάμαι.
Μια φορά όταν έβγαινα εγώ του ψιθύρισα «στραβάδια απολύομαι».
Είχε γελάσει με την ψυχή του και από τότε η ατάκα του έγινε ο κωδικός μας σε αυτά τα μικρά
ανταμώματα.
Πάντα ένιωθα κρυφή περηφάνια γιατί ένας άνθρωπος που όλοι θαύμαζαν το χιούμορ του είχε συμπαθήσει το μικρό δικό μου αστείο και φανερά με συμπαθούσε δίχως να με ξέρει. Λυπήθηκα πολύ. Όπως όλοι μας...
Χρήστος Μεγγλίδης
(Από το fb)
Στο κατώφλι του studio ή του production στον Flash.
Κάποιος έμπαινε κάποιος έβγαινε για εκπομπή.
Πιο ευγενική ματιά και χαμόγελο σε χαιρετισμό σπάνια θυμάμαι.
Μια φορά όταν έβγαινα εγώ του ψιθύρισα «στραβάδια απολύομαι».
Είχε γελάσει με την ψυχή του και από τότε η ατάκα του έγινε ο κωδικός μας σε αυτά τα μικρά
ανταμώματα.
Πάντα ένιωθα κρυφή περηφάνια γιατί ένας άνθρωπος που όλοι θαύμαζαν το χιούμορ του είχε συμπαθήσει το μικρό δικό μου αστείο και φανερά με συμπαθούσε δίχως να με ξέρει. Λυπήθηκα πολύ. Όπως όλοι μας...
Χρήστος Μεγγλίδης
(Από το fb)