Όταν έχεις ζήσει μέσα σε 1 χρόνο: "πολιτικούς κρατούμενους", "Ρουσσώ και Μοντεσκιέ", "εξωγήινους", "τροχονόμους νερών"
στη Μάνδρα και άπειρες ακόμα στιγμές που θα μπορούσαν να είναι σκετσάκια του Mr. Bean, σταματάει πλέον να σε εκπλήσσει… άλλη μία γκάφα.
Ας είμαστε όμως δίκαιοι, πέρα από κάθε είδους πλάκα. Το πρόβλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι ότι δε διακρίνεται για την ευφυΐα και την καλλιέργεια του.
Αυτό που του δημιουργεί πραγματικό πρόβλημα στον ίδιο, είναι κυρίως οι προσδοκίες των "προϊσταμένων" του. Ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά που περιμένει από αυτόν η διαπλοκή.
Το να κηρύττει, δηλαδή, με συνέπεια, αλλά πάνω απ’ όλα με πειστικότητα, τον εργασιακό μεσαίωνα και το νεοφιλελευθερισμό ως κάτι το αναπόφευκτο… το φυσιολογικό...
Την ιδέα ότι η φτώχεια είναι απλά αποτέλεσμα ήσσονος προσπάθειας και όχι ηθελημένων οικονομικο-κοινωνικών ανισοτήτων.
Παρόλο το εντυπωσιακό «μακιγιάρισμα» των συστημικών ΜΜΕ στον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτός αντί να γίνεται πιο γοητευτικός πολιτικά για την κοινή γνώμη, ολισθαίνει προς την εικόνα ενός κλόουν και της αρχαιοελληνικής και αγγλικής ερμηνείας της λέξης «ιδιώτης» (idiot), ως συνώνυμο του κοινού ηλίθιου.
Οι επαναλαμβανόμενες γκάφες λοιπόν αλλά και η εικόνα της ακραία νεοφιλελεύθερης αντιπολίτευσης, δεν είναι απλά δώρο για μια κυβέρνηση που εφαρμόζει (αδιάφορο αν τα πιστεύει ή όχι) μνημονιακές πολιτικές, εκ των πραγμάτων απάνθρωπες.
Είναι κυρίως πως το αποκρουστικό πρόσωπο του «τέρατος» δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Και αυτό είναι ευτύχημα.
Το ότι δηλαδή φτάσαμε από την υποψία, στην βεβαιότητα πως οι νεοφιλελεύθεροι, τύπου Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά «τζήμεροι» και «ξαφάδες», με καλύτερες δημόσιες σχέσεις.
Και που καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με τα ανθρωπιστικά και κοινωνικά ιδεώδη του Διαφωτισμού και του Φιλελευθερισμού, που με τόση ευκολία επικαλούνται και παραμορφώνουν.
Για αυτή την κατηγορία ανθρώπων, κολλάει κάτι που όντως είχε πει ο μεγάλος μας ζωγράφος, Γιάννης Τσαρούχης και δεν είναι hoax:
«Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια... Τι φρίκη, Θεέ μου!»
