Εξακολουθώ να πιστεύω πως όταν ανεβαίνεις στο βήμα της Βουλής άλλο είναι το ζητούμενο: να κλέψεις τις εντυπώσεις με τη ρητορική σου, με τα επιχειρήματά σου, με τον επιδέξιο πολιτικό λόγο σου.
Και πως όταν τα σχόλια αφορούν την εμφάνισή σου –είτε είναι εντυπωσιακή όπως της κυρίας Αχτσιόγλου είτε θλιβερή όπως ορισμένων αρρένων (κυρίως) συναδέλφων της– κάτι δεν έχει πάει καλά.
Αν δεν κάνω λάθος η υπουργός και στην εμφάνισή της στη Βουλή των Ελλήνων φόρεσε το ίδιο λευκό φορεματάκι που είχε φορέσει προ ημερών στο Συμβούλιο Απασχόλησης και Κοινωνικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με μέρος του Ελληνικού Τύπου να αποφαίνεται και τότε πως «έκλεψε την παράσταση» και «πως εντυπωσίασε».
Ενας στυλίστας θα σχολίαζε πιθανώς πως όσο και αν άφησε άφωνους τους συναδέλφους της με την αγαλμάτινη κορμοστασιά της όπως διαγραφόταν από το κοντό και στενό φόρεμα, είναι λάθος να φοράς το ίδιο ρούχο σε δύο δημόσιες εμφανίσεις που γίνονται την ίδια περίοδο.
Μια σύγχρονη γυναίκα καριέρας σαν την Αχτσιόγλου θα μπορούσε να απαντήσει πως αυτά είναι ανούσιες λεπτομέρειες και πως εκείνο που μετρά είναι η σωστή πολιτική εκπροσώπηση της χώρας.
Ομως, την πατρίδα σου την εκπροσωπείς και δια της εμφανίσεώς σου, με το ντύσιμό σου. Και το κοριτσίστικο φουστάνι της κυρίας Αχτσιόγλου, όσο κομψό και αν ήταν, δεν ήταν φουστάνι κατάλληλο για τα πολιτικά σαλόνια και έδρανα.
Η ανέμελη, καλοκαιρινή εμφάνισή της (πόσο ταιριαστή θα ήταν σε ένα καλοκαιρινό πάρτι δίπλα σε μία πισίνα!), είναι απλώς μια αφορμή για να αναφερθούμε σε ένα θέμα που όσο περνάνε τα χρόνια όλο και πιο πολλοί πολιτικοί μας (κυρίως του κυβερνώντος κόμματος) δείχνουν να ξεχνάνε:
Πως και η Βουλή έχει το dress code της. Χρόνια πριν, το 2013, ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης ως πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας – και σε συνεννόηση με τον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη – είχε απηύθυνε αυστηρές συστάσεις, υποστηρίζοντας πως παλαιότερα ο ενδυματολογικός κώδικας ήταν καλύτερος και πως «δεν μπορεί να μπαίνουν βουλευτές στην Ολομέλεια του Σώματος, με ξεχειλωμένα μπλουζάκια. Είναι θέμα σεβασμού προς το Κοινοβούλιο».
Την ίδια χρονιά ο Β’ αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Καλαντζής είχε κάνει παρατήρηση στη Ραχήλ Μακρή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων για το «παρδαλό» μακό που φορούσε, λέγοντας «πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στην εμφάνισή μας, γιατί μας παρακολουθούν.
Η εμφάνισή μας μπορεί να μην χαρακτηρίζει την πολιτική μας κουλτούρα, αλλά ας προσέχουμε ιδιαίτερα τώρα που πλησιάζει το θέρος».
Σήμερα εξακολουθούμε να βλέπουμε υπουργούς όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να κυκλοφορούν με τσαλακωμένα ρούχα αλλά και να διασκεδάζουμε με ρεπορτάζ του στιλ «Εγκεφαλικά στη Βουλή με την καυτή εμφάνιση της Θεοδώρας Τζάκρη». Να «τρολάρουμε» την εμφάνιση του βουλευτή των ΑΝΕΛ Κώστα Ζουράρι με σανδάλια και να τσακωνόμαστε στις παρέες για το μήκος των φουστανιών που επιλέγει η σύντροφος του πρωθυπουργού Περιστέρα Μπαζιάνα για τις επίσημες εμφανίσεις της.
Μπορεί και να πιστεύουμε πως στη νέα εποχή το θέμα της εμφάνισης είναι δευτερεύον ή και πως το χαλαρό, το άνετο, ακόμα και το ατημέλητο είναι το νέο trend των πολιτικών.
Οπως όμως «τα ρούχα κάνουν τον άνθρωπο» καθώς από την εμφάνιση κάποιου βγάζουμε τα πρώτα (και εν πολλοίς καθοριστικά) συμπεράσματα, έτσι και τα ρούχα που επιλέγουν οι πολιτικοί για τις εμφανίσεις τους αποκαλύπτουν σε μεγάλο βαθμό την αγωγή, την ποιότητά τους και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον δημόσιο ρόλο τους...
Κοσμάς Βίδος
