Η βαθμολογία και μόνο, όπως λέει η Ν.Δ.;
Μα, ακόμα κι έτσι, ποιος είναι ο πραγματικά άριστος;
Αυτός που πήγε από το 9 στο 10 ή εκείνος που προσπάθησε τριπλάσια από τους άλλους και κατάφερε να πάει από το 4 στο 8;
Ο Κώστας Π. είναι δυσλεκτικός.
Κάθε μέρα αναγκάζεται να καταβάλλει πολλαπλάσια προσπάθεια από τους συμμαθητές του για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις τού σχολείου.
Ο Γιώργος Μ. είναι ο μικρότερος από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας.
Στο σπίτι μοιράζεται το ίδιο δωμάτιο με άλλα δύο αδέλφια του και τα απογεύματα βοηθά τη μητέρα του.
Χρόνο για διάβασμα βρίσκει μόνο το βράδυ, που γυρίζει κουρασμένος στο σπίτι.
Όμως, κάθε μέρα κάνει κουράγιο και ετοιμάζει τις εργασίες του. Πάντα διαβασμένος, ό,τι και να συμβεί.
Ο Πέτρος Σ. είναι ο γιος τού γνωστού καθηγητή. Κάνει ιδιαίτερα από την Ε’ δημοτικού και πάντα βρίσκεται ένα μάθημα μπροστά από τους υπόλοιπους στη σχολική ύλη.
Στο τέλος της χρονιάς, καταφέρνει και παίρνει σε όλα τα μαθήματα 10, βγάζοντας την υψηλότερη βαθμολογία.
Ο Γιάννης Τ. δεν παίρνει καλούς βαθμούς. Όμως, όταν συνέβη εκείνο το τρομερό τροχαίο έξω από το σχολείο, ήταν ο μόνος που έτρεξε να βοηθήσει τη γυναίκα οδηγό που είχε εγκλωβιστεί στο αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο.
Μέχρι να έρθουν η τροχαία και το ασθενοφόρο, ο Γιαννάκης είχε καταφέρει να θέσει εκτός κινδύνου τη νεαρή γυναίκα, που σημειωτέον ήταν έγκυος.
Η στιγμή που η γυναίκα τον αγκαλιάζει και τον ευχαριστεί θα του μείνει αξέχαστη.
Όπως και τα χειροκροτήματα όλων των συμμαθητών του που ήταν αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού. Τότε τον αποκάλεσαν «ήρωα».
Ο Νίκος Δ. έχει να φάει μήνες από το κυλικείο του σχολείου. Οι γονείς του του δίνουν χαρτζιλίκι καθημερινά, όμως εκείνος προτιμά να αφήνει κάθε μέρα το ευρώ του στον άστεγο παππού που ζητιανεύει ένα τετράγωνο μακριά από το σχολείο του.
Μια μέρα τον είδε ο δάσκαλός του και τον ρώτησε γιατί το κάνει αυτό. Ο Νίκος του απάντησε ότι ο παππούς έχει μεγαλύτερη ανάγκη από εκείνον.
Αλήθεια, ποιος από τους πέντε αυτούς μαθητές αξίζει να σηκώσει τη σημαία στο τέλος της χρονιάς;
Ποιος είναι ο άριστος που θα δώσει το σωστό παράδειγμα στους υπόλοιπους;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ξεκάθαρα ότι τη σημαία δικαιούται ο Πέτρος Σ., ο γιος τού γνωστού καθηγητή, με τα 10άρια σε όλα.
Εγώ, από την άλλη, αν είχα τη δυνατότητα, σίγουρα θα έδινα τη σημαία σε κάποιον από τους άλλους τέσσερις.
Εσείς; Το θέμα της κλήρωσης για τον σημαιοφόρο της ΣΤ’ δημοτικού μπορεί να ξεκίνησε ως ακόμη μία απέλπιδα προσπάθεια της Ν.Δ. να αλλάξει την ατζέντα, ωστόσο φαίνεται πως τελικά χτύπησε πολιτική φλέβα, αφού αναδεικνύει τη χαώδη ιδεολογική διαφορά που χωρίζει την κυβέρνηση από τη Ν.Δ.
Και αυτή η διαφορά -στη συγκεκριμένη περίπτωση- έχει όνομα:
Τη λένε «αριστεία». Αλήθεια, λοιπόν, ποιος είναι ο άριστος; Αυτός που παίρνει 10άρια ή αυτός που έχει μάθει να βοηθά τον διπλανό του;
Αυτός που παίρνει 10άρια ή αυτός που έχει μάθει να σέβεται τη διαφορετικότητα των άλλων;
Αυτός που παίρνει 10άρια ή, μήπως, αυτός που, προκειμένου να σώσει μια ζωή, δεν διστάζει να θέσει σε κίνδυνο τη δική του;
Ποιο είναι το κριτήριο της αριστείας, αλήθεια; Η βαθμολογία και μόνο, όπως λέει η Ν.Δ.; Μα, ακόμα κι έτσι, ποιος είναι ο πραγματικά άριστος;
Αυτός που πήγε από το 9 στο 10 ή εκείνος που προσπάθησε τριπλάσια από τους άλλους και κατάφερε να πάει από το 4 στο 8;
Τι σόι λογική είναι αυτή που θεωρεί άριστο αυτόν με την υψηλότερη βαθμολογία χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν της τις συνθήκες;
Είναι η αστική λογική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτή που επικρατούσε εδώ και δεκαετίες. Αυτή που «καπέλωνε» όλη τη χώρα.
Τώρα, ήρθε η ώρα να αλλάξει. Και καλώς αλλάζει.
Για να καταφέρουμε να δώσουμε επιτέλους στη λέξη «αριστεία» το πραγματικό της νόημα...
Γιώργος Χριστοφορίδης (mignatiou.com)
