«Θυμίζει» ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Ανήμερα Αγίου
Βαλεντίνου αφιερωμένο σε εκείνους τους πολιτικούς που η συμπεριφορά τους
δείχνει να διακατέχονται από «έρωτα για την εξουσία» και ΟΧΙ από «αγάπη για τον
συνάνθρωπο…»
***********************************
(Το σύντομο άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 2011 με τίτλο
«Θα χρειαστούμε, τελικά, καμιά 40ριά χρόνια;».
Το περιεχόμενό το ανέφερα και σε ραδιοτηλεοπτικές εμφανίσεις και δέχθηκα
θετικά ΚΑΙι επικριτικά σχόλια, ενώ παράλληλα ως «Κασσάνδρα» με ανεβοκατέβαζαν
ακόμη και οι «φίλοι» μου στα ραδιοτηλεοπτικά μπαλκόνια και παράθυρα, από τα
οποία, ως γνωστόν, πλέον εδώ και πολλά χρόνια… ΑΠΕΧΩ!..
Επαναφέρω σήμερα το άρθρο στη δημοσιότητα, καθώς ΔΕΝ βλέπουμε τέλος
στην αξιολόγηση χωρίς επώδυνα μέτρα
(ΟΧΙ, ακόμη, τέταρτο ΜΝΗΜΟΝΙΟ) και εξελίσσεται μια πολύ ΠΕΡΙΕΡΓΗ (δήθεν;)
κόντρα μεταξύ ΔΝΤ και Εταίρων οι οποίοι ζητούν ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΑ
ΜΕΤΡΑ!…
Περίεργη είναι και η επαναφορά στο προσκήνιο του θέματος GREXIT παραμονές
κρίσιμων Ευρωπαϊκών Εκλογών…
ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ότι είχαμε ξεκινήσει το 2011 με τη διαπίστωση ότι χρωστάμε 200
δισ. ευρώ στους συν-εταίρους μας - Ε.Ε. - με διάρκεια ΤΡΙΑΝΤΑ (30) ΧΡΟΝΩΝ και 66 δισ. ευρώ σε άλλους με βάση το
Διεθνές Δίκαιο!..)
**************************************************************************
«Τι 30, τι 40 χρόνια…»
Ώστε εξασφαλίσαμε στη χτεσινή, σχεδόν
θρυλική, σύνοδο των Βρυξελλών το νέο, δεύτερο πακέτο «διάσωσης» της Ελληνικής
οικονομίας και μπορούμε από σήμερα να… κοιμόμαστε ήσυχοι έστω και εάν
χρειαστούν 30 χρόνια «δεσμεύσεων;»
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ χτες βράδυ, Πέμπτη 21η Ιουλίου 2011,
στριφογύριζα στο κρεβάτι μου και στο νου μου στριφογύριζε ο αριθμός του 30 και
αναστατώθηκα κάνοντας συνειρμούς από το γνωστό «τι 30, τι 40, τι 50…» σε
διάφορες παραλλαγές που θα ήθελα σήμερα μαζί με την ευχή για καλό
Σαββατοκύριακο να μοιραστώ μαζί σας…
Κάμφθηκε λένε και η αντίσταση της
Γερμανίδας Καγκελαρίου κ. Μέρκελ και είπε το ΝΑΙ για την «σωτηρία» της Ελλάδας
μας και θυμήθηκα, με βάση τον αριθμό 40, εκείνο «το ΕΠΟΣ ενός άλλου… ’40», όταν
σε αντίθεση με τους γονείς του Γάλλου Προέδρου κ. Σαρκοζί, που ρωτούσαν
«πουρκουά», οι δικοί μας είπαν ΟΧΙ το 1940 στην Πίνδο και το 1941 στο Ρούπελ...
Μη βιαστεί να μου πει κάποιος «πάλι καλά»,
γιατί έτσι που το πήγαιναν οι Εταίροι μας θύμιζαν το γνωστό λαϊκό μας απόφθεγμα
του «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 40 μέρες κοσκινίζει...».
Θα του αντιτάξω ότι πρόκειται για
«εταίρους» ή για τον «Αλί Μπαμπά και
τους 40 κλέφτες», καθότι παίρναμε Ευρωπαϊκά πακέτα και στη συνέχεια
ξοδεύαμε δισεκατομμύρια για να ενισχύσουμε την άμυνά μας απέναντι στην Τουρκία
(σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ που εμείς πασχίζουμε ποικιλότροπα να την κάνουμε και
συνεταίρο μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση) ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ φρεγάτες και αεροπλάνα από τη
Γαλλία, υποβρύχια από την Γερμανία, όπλα από το Βέλγιο και F-16/F-18 από την Αμερική…
Τελικά ανέβηκαν χτες στις Βρυξέλλες ο κ.
Πρωθυπουργός και ο κ. Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών και στην συνέχεια
εσπευσμένα ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και ο Διοικητής της Εθνικής και
γίνανε τέσσερις οι εκπρόσωποί μας, και μου ήρθε στο νου το γνωστό εκείνο… «ΣΑΡΑΝΤΑ παλικάρια από τη Λειβαδιά, πάνε να
πατήσουνε την Τροπολιτσά».
Έλεγε ο λαός μας «σαράντα χρόνια
φούρναρης» εννοώντας συγκεκριμένα πράγματα, ώσπου ήρθε ο κωμικός Κώστας Τσάκωνας
((μακαρίτης πια) και είπε εκείνο το φοβερό «σαράντα
χρόνια βαρελάς, τέτοιον πάτο δεν… ξανάδα!»
Βρε πώς καταντήσαμε που 40αρίσαμε, θα λένε
στην επόμενη γενιά τα εγγόνια μας, χαϊδεύοντας στο μπαλκόνι τους τη γλάστρα με
τον βασιλικό πλατύφυλλο με τα… 40 φύλλα!
Αφήνω στην άκρη τα επικοινωνιακά παιχνίδια
ΑΝΤΕΓΚΛΗΣΕΩΝ μεταξύ Κυβέρνησης και Αξιωματικής Αντιπολίτευσης περί «επιλεκτικής
χρεοκοπίας» και οτιδήποτε αυτό σημαίνει και αρχίζω να αναρωτιέμαι αν αρχίσαμε
τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (ή λαϊκά τη… Σαρακοστή) καλοκαίρι και μήνα Ιούλιο του
2011;
Είπαμε τι 30, τι 40 χρόνια «δεσμεύσεων» με
το ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ (αντί για ΜΝΗΜΟΝΙΟ) της πάλαι ποτέ όπως έλεγαν πράσινοι και μπλε
Πολιτικοί ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ, θωρακισμένης, γοργά αναπτυσσόμενης, ακμάζουσας ελληνικής
οικονομίας από πότε να το υπολογίσουμε;
Από τον Μάιο του 2010, όταν ο κ.
Παπακωνσταντίνου υπέγραψε το ιστορικό πλέον ΠΡΩΤΟ μνημόνιο δηλώνοντας
«βγαίνουμε στις αγορές Χριστούγεννα του 2010, άντε βαριά-βαριά αρχές του 2011»…
Από τον Ιούλιο του 2011 που οι Ευρωπαίοι
μας πήγαν σε «επιλεκτική χρεοκοπία» προσφέροντάς μας ταυτόχρονα το ΔΕΥΤΕΡΟ
πακέτο στήριξης με ΑΠΟΛΥΤΗ δέσμευση και παραχώρηση στους δανειστές μας ΟΛΩΝ των
πλουτοπαραγωγικών μας πηγών…
Ή από τον Ιούλιο του 1974 όταν ο Αττίλας «πάτησε» την Κύπρο την εποχή
που επέστρεφαν στην Ελλάδα η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και μαζί οι… Πολιτικοί;
Θυμήθηκα
τον Ρήγα Φεραίο:
«Καλύτερα μιας ώρας
ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή…»
