Μια μέρα τα παιδιά στο σχολείο μιλούσαν
για τους πατεράδες τους.
- Ο πατέρας μου, λέει ο Γιωργάκης όταν ήταν στον στρατό σκότωσε 5 εχθρούς με γυμνά χέρια.
- Ο πατέρας μου, λέει η Ελενίτσα, μία φορά μπήκε σε ένα κτηρίο που καιγόταν για να σώσει ένα παιδάκι!
Μόνο ο Νικολάκης φαινόταν να ντρέπεται.
- Νικολάκη, γιατί δεν λές και εσύ για τον πατέρα σου; τον ρωτά η δασκάλα.
- Γιατί εμένα ο πατέρας μου είναι φοβιτσιάρης!
- Γιατί το λες αυτό παιδί μου;
- Να, φοβάται τόσο πολύ, που όσες φορές λείπει το βράδυ η μάνα μου από το σπίτι, ο πατέρας μου πηγαίνει και κοιμάται δίπλα, στην γειτόνισσα!
για τους πατεράδες τους.
- Ο πατέρας μου, λέει ο Γιωργάκης όταν ήταν στον στρατό σκότωσε 5 εχθρούς με γυμνά χέρια.
- Ο πατέρας μου, λέει η Ελενίτσα, μία φορά μπήκε σε ένα κτηρίο που καιγόταν για να σώσει ένα παιδάκι!
Μόνο ο Νικολάκης φαινόταν να ντρέπεται.
- Νικολάκη, γιατί δεν λές και εσύ για τον πατέρα σου; τον ρωτά η δασκάλα.
- Γιατί εμένα ο πατέρας μου είναι φοβιτσιάρης!
- Γιατί το λες αυτό παιδί μου;
- Να, φοβάται τόσο πολύ, που όσες φορές λείπει το βράδυ η μάνα μου από το σπίτι, ο πατέρας μου πηγαίνει και κοιμάται δίπλα, στην γειτόνισσα!
