Κι αυτό που πρέπει να δούμε είναι ότι μπήκαμε σ’ ένα λούκι που δεν έχει έξοδο, ούτε σε πέντε ούτε σε δέκα, ούτε σε είκοσι χρόνια.
Δηλαδή, ό,τι είμαστε μέχρι τώρα, ξεχάστε το, αν δε βρούμε αυτό που είμαστε, και που είναι η βάση.
Και η μόνη σίγουρη βάση είναι αυτό που ζήσαμε ως βίωμα, όχι ως έθνος, αλλά ως λαϊκή κουλτούρα!
Το έθνος… Τι είναι το έθνος; Ξέρει κανείς από εσάς να μου δώσει μια διεύθυνση, κανά τηλέφωνο, κανένα ιμέιλ; Που δεν ξέρω και απ’ τα ιμέιλ, έχω μεσάνυχτα… αλλά και με ένα ιμέηλ ακόμα, να γνωρίσω αυτό το έθνος!
Αλλά ξέρω τι σημαίνει «φιλέτο» στην Κω ή στη Ρόδο, που το έχουν ετοιμάσει προς πώληση στους δανειστές. Αυτή δεν είναι πατρίδα μου; Ή στην Κρήτη; Ή οπουδήποτε αλλού; Δεν είναι αυτή πατρίδα μου;
Όταν το έθνος γίνεται μια ιδεολογία τραμπουκισμού και επιτρέπει, π.χ. να χτυπάμε τους μετανάστες, αυτό το έθνος γίνεται εχθρικό και για μας που ζούμε σ’ αυτή τη χώρα.
Για να τα δούμε όλα αυτά…
Λοιπόν, νομίζω ότι σε μια στέρεη βάση, μας έχει φέρει η λαϊκή κουλτούρα, κι αυτοί που καλλιεργήσανε τη λαϊκή κουλτούρα, και την κάνανε λόγια.
Δεν θα υπήρχε ούτε Θεοδωράκης, ούτε Χατζιδάκις, ούτε τίποτα, αν δεν υπήρχε αυτό τό από κάτω της λαϊκής κουλτούρας…
Ούτε ο Μουζόφσκι… Ούτε καν ο Σοπέν δεν θα υπήρχε. Όταν ο Σοπέν γράφει για παράδειγμα τις Πολωνέζες, δεν είναι μπαλαρίνες, αλλά ωδές για την απελευθέρωση της Πολωνίας.
Λοιπόν, αν δεν μπούμε σε μια βαθειά κουλτούρα, διαμορφωμένη σ’ αυτό το χώρο της παραδοσιακής λαϊκής κουλτούρας, δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα.
Διότι διαμορφώνονται γραφειοκρατίες, οι γραφειοκρατίες μπαίνουμε στην εκλογοκρατία, γίνονται εξουσία, και λειτουργούν για πάρτη τους.
Δε πα΄ να είπαν τα δικά μας τα λόγια, τα δικά μας συνθήματα; Λειτουργούν για πάρτη τους! Είναι καλά αυτοί!
Και να πω κάτι, δημοσίως:
Πολύ φοβάμαι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, θα καταλήξει σε αυταρχικό καθεστώς. Και πολύ φοβάμαι, ότι ο Τσίπρας, θα πάρει την πορεία των δικτατόρων, γιατί δεν έχει κανένα λαϊκό έρεισμα πια΄ φαίνεται από τώρα…
Κι αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι τίμιοι αριστεροί, είναι τουλάχιστον τα δακρυγόνα μας να έχουνε μια άλλη ποιότητα, δηλαδή να ξέρουμε ποιά είναι τα αριστερά δακρυγόνα και ποιά είναι τα δεξιά;»
"afigisizois"
