Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα
μετά την εξαγγελία της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, δύο μόλις ημέρες μετά τη νίκη του Νίκου Ρωμανού, το σκηνικό της έντασης επανέρχεται αλλά με διαφορετικούς συντελεστές.
Η επίθεση με καλάσνικοφ
στην πρεσβεία του Ισραήλ, στην αρχή της άτυπης προεκλογικής περιόδου, έρχεται κουτί σε όσους επιδιώκουν να παραταθεί η ζωή της μνημονιακής συγκυβέρνησης.
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι χθες δύο βουλευτές των ΑΝΕΛ, που έχουν δεσμευτεί να καταψηφίσουν τον προτεινόμενο ΠτΔ, άφησαν ανοιχτό το παραθυράκι του «ναι» επικαλούμενοι κάποιον «εθνικό κίνδυνο».
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι χθες δύο βουλευτές των ΑΝΕΛ, που έχουν δεσμευτεί να καταψηφίσουν τον προτεινόμενο ΠτΔ, άφησαν ανοιχτό το παραθυράκι του «ναι» επικαλούμενοι κάποιον «εθνικό κίνδυνο».
Όταν, σε ραδιοφωνική συνέντευξη, η βουλευτής και αντιπρόεδρος της Βουλής, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, ρωτήθηκε σε ποια περίπτωση θα άλλαζε στάση, απάντησε: «Θα μπορούσε να αλλάξει η στάση μου, αν υπάρχει κάτι συνταρακτικό.
Μια εθνική υπόθεση, ένας εθνικός κίνδυνος, αυτό για εμένα θα ήταν ένας προβληματισμός ιδιαίτερος. Έχω κι εγώ τα συνειδησιακά μου».
Συνειδησιακά, όμως, έχει και ο Παύλος Χαϊκάλης, που δήλωσε: «Δεν τι γεγονότα θα υπάρξουν αύριο. Μπορεί να γίνει πόλεμος, μπορεί να αδειάσουν από χρήματα τα ΑΤΜ. Η συμπαγής μέχρι τώρα Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΑΝΕΛ έχει αποφασίσει “όχι”. Δεν ξέρω αν θα αλλάξει η στάση».
Η σημερινή επίθεση κατά της πρεσβείας του Ισραήλ ασφαλώς δεν συνιστά «εθνικό κίνδυνο», όμως ανοίγει το δρόμο για την κατασκευή ενός τέτοιου κινδύνου, για τη διαμόρφωση ενός κλίματος φόβου και αβεβαιότητας που προειδοποιεί τους φιλήσυχους πολίτες ότι με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο αέρας μπορεί να μυρίζει μπαρούτι -και όχι μόνο στο οικονομικό πεδίο.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί οι κουμπουροφόροι της οδού Μουσών, που έδρασαν σε ένα από τα πιο καλά φυλασσόμενα σημεία της Αθήνας, διάλεξαν «αυτή» τη χρονική στιγμή για να στείλουν το δικό τους μήνυμα στο Ισραήλ και δεν το έκαναν πριν λίγους μήνες, όταν το κράτος αυτό αποδεκάτιζε τη Γάζα.
Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί το ενδεχόμενο ότι παραλήπτης αυτού του «μηνύματος» δεν είναι η κυβέρνηση του Ισραήλ, αλλά όλοι εμείς.
Από mao
