<<Εσείς που ισχυρίζεστε ότι γνωρίζετε τη μυριάκριβη αξία της δημοκρατίας γιατί της φέρεστε έτσι;>> Όπως λέει και ο Βάρναλής <<να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαί;>> .
Παραμορφωμένοι σε ξένα κολλέγια και πανεπιστήμια ηθικής και εθνικής μετάλλαξης, ανίκανοι λουκουμο-βουτυρο-μπεμπέδες, αντί για Δημοκρατία,
όπου αποφασίζουν όλοι <<με μία ψυχή και με μία καρδιά>> έχουμε Δημ(ι)οκρατία, κράτος δηλαδή Δημίων.
Η Δημοκρατία είναι η καθημερινή παρουσία στον ναό της συνείδησης, αλλά που συνείδηση σε δικτυωμένους όλων των αποχρώσεων, με ύποπτα ντόπια και διεθνή συμφέροντα;
Χωρίς ίχνος ντροπής και φιλότιμου ,για τα παιδιά που λιποθυμούν από ασιτία, για τους άστεγους, για τους συνταξιούχους που δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους, γι αυτούς που έχουν αυτοκτονήσει, για τα εκατομμύρια ανέργους, για την διάλυση της οικογένειας , την ναρκοθέτηση της θρησκείας, για το ξεπούλημα της πατρίδας.
Σπάζοντας τις βιτρίνες της υποκρισίας γίνεται ολοφάνερο ότι σε αυτό το <<Θεάρεστο>> έργο σας συνεπίκουροι είναι και πάμπολλοι <<ευσεβέστατοι>> Χριστιανοί, που υπηρετούν ταυτόχρονα τον Θεό και τον μαμωνά. Πάντα , βέβαια, με τις ευχές και τις ευλογίες και κάποιων <<σεβασμιότατων>> και παναγιότατων αρχιερέων και του Αγίου όρους που μετατρέψατε σε <<άντρο>> της υποκρισίας σας. Έχει γράψει ο Σολωμός <<περπατώντας η Δόξα…>>. Ποια δόξα; Σε ποια δόξα να πάμε την ζωή μας, αφού μας αφήσατε χωρίς ζωή;
…Κι έμεινε ο λαός χωρίς στηρίγματα! Γιατί θέλετε έναν λαό με μια πετσέτα και ένα παπιόν να υπηρετεί τα ληστρικά συμφέροντα των χρυσοκάνθαρων φίλων σας. Ένα λαό ρυμουλκούμενο από τα μέσα μαζικής ύπνωσης, εξαπάτησης και εξαχρείωσης των μαξιλαρογράφων-δημοσιογράφων σας.Έναν λαό όχι άμοιρο ευθυνών, που εκμαυλίστηκε δευτερογενώς, και μες την παραζάλη του αναρωτιέται.
Μπορεί να είμαστε τόσο μα τόσο σαδομαζοχιστές; Μπορεί να είμαστε τόσο μα τόσο ηλίθιοι και τόσο κακούργοι; Τόσο απάνθρωποι και τόσο μαλθάκες;
Και οι πέτρες ακόμη φωνάζουν ότι το σχέδιο ήταν προμελετημένο, με κάθε λεπτομέρεια . Γιατί να γινόμαστε συνένοχοι στα εγκλήματα τους;
Είμαστε τόσο ανίατα αμετανόητοι να επιμένουμε να εκλέγουμε κάθε φορά ολοένα και χειρότερους; Γιατί να επιμένουμε να παραμένουμε φορτωμένοι το σαμάρι της εθελοδουλίας;
Τόσο τρύπιο είναι το κόσκινο της κρητικής αξιολόγησης μας που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το σιτάρι από τα σκουπίδια; Τελικά ποιοι είμαστε;
Μήπως έχουμε έναν αδιαχείριστο εαυτό και δεν ξέρουμε τι να τον κάνουμε;Την κρίσι αυτή εμείς την προκαλέσαμε, εμείς την εισπράττουμε και εμείς θα την λουστούμε;
Τελικά μήπως έχουμε ανάγκη από καθρέφτες για να συναντήσουμε τον εαυτό μας, για φοβόμαστε ότι κοιτάζοντας στους καθρέφτες τον εαυτό μας θα δούμε πόσο μα πόσο είμαστε σαδομαζοχιστές.
