.jpg)
Πρόσφατα ήλθε στο φως της Δημοσιότητας η ακαταλληλότητα του νερού σε βρύσες σχολικών μονάδων της περιοχής μας, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε σίδηρο, γεγονός που οδήγησε στη διακοπή της υδροδότησης των συγκεκριμένων παροχών μέχρι της αποκατάστασης της ποιότητας του νερού, αλλά και την άμεση παρέμβαση της Εισαγγελίας Βόλου με τη διενέργεια προκαταρκτικής για το συγκεκριμένο θέμα.
Πρώτα απ’ όλα, οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στη νέα Δημοτική Αρχή, βασικά για την άμεση και ενδεδειγμένη ενέργειά της που αφορά την ενημέρωση των καταναλωτών, την διακοπή του νερού
και την δέσμευση για άμεση αποκατάσταση των «προβληματικών» παροχών.
Βέβαια, θα μου πείτε ότι επιβραβεύουμε το αυτονόητο, αλλά δυστυχώς η πολιτική της ΔΕΥΑΜΒ και των πολιτικών της προϊσταμένων μέχρι σήμερα είναι εκείνη που κατάντησε την διαφάνεια μυστικισμό, την ενημέρωση σκοταδισμό, την αμεροληψία σκοπιμότητα και το αυτονόητο πολυτέλεια.
Στη συνέχεια, θα πρέπει να αναρωτηθούμε, για το μέγεθος του προβλήματος (πόσο επικίνδυνος είναι ο σίδηρος για την υγεία των μαθητών), τη χρονική διάρκεια έκθεσης των μαθητών σε ουσίες που υπερβαίνουν τις νομοθετικές τιμές του πόσιμου νερού (είναι μόνο ο σίδηρος ή υπάρχουν και άλλες) αλλά και αν οι υπόλοιποι καταναλωτές έχουν εκτεθεί και εκτίθενται σε υποβαθμισμένης ποιότητας ή/και επικίνδυνο για την υγεία τους νερό.
Ο σίδηρος είναι ένα στοιχείο που κατά κανόνα δεν δημιουργεί προβλήματα στον οργανισμό και ειδικότερα σε σχέση με άλλα (π.χ. αρσενικό, κάδμιο, μόλυβδος, νικέλιο κλπ), είναι το πλέον «αθώο».
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, στηριζόμενος σε προβλήματα που η υπερβολική δόση δημιουργεί στο γαστρεντερικό μας σύστημα, ορίζει ως ανεκτή δόση μερικές δεκάδες mg ανά σωματικό βάρος.
Η Ευρωπαική νομοθεσία, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τόσο τις συστάσεις του ΠΟΥ, το γεγονός ότι η ημερήσια πρόσληψη σιδήρου καθορίζεται από πλήθος τροφών που τον περιέχουν εκτός από το νερό, αλλά κυρίως τα προβλήματα που δημιουργεί στις οικιακές συσκευές, το πλύσιμο των ρούχων (αφήνει κίτρινους λεκέδες) και άλλα που δεν έχουν κατ’ ανάγκη σχέση με την ανθρώπινη υγεία αλλά με το σύνολο των ιδιοτήτων που οφείλει να έχει το νερό των δικτύων ύδρευσης (που μεταξύ των άλλων ορίζει ότι το νερό δεν θα πρέπει να δημιουργεί προβλήματα στα συστήματα διανομής και τις οικιακές συσκευές), έχει καθορίσει το ανώτατο επιτρεπτό όριο των 0.2 mg/l.
Έτσι, μπορεί τυπικά νερό με υπέρβαση στο σίδηρο να είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση, αλλά ουσιαστικά, οι κίνδυνοι που μπορεί να προκαλέσει στην υγεία του καταναλωτή, είναι αμελητέοι έως και ανύπαρκτοι.
Η παρουσία του σιδήρου στο νερό, οφείλεται κατά κύριο λόγο σε φυσικά αίτια, δηλαδή στο χημισμό του νερού (από τα πετρώματα και το έδαφος), η σε μετανάστευσή του από τις σωληνώσεις και τις δεξαμενές του νερού. Όταν η περιεκτικότητα του νερού στο δημοτικό δίκτυο διανομής είναι μικρή, η παρουσία του στο εσωτερικό δίκτυο των οικιών οφείλεται αποκλειστικά σε φαινόμενα μετανάστευσής του από παλιούς γενικά, σκουριασμένους σωλήνες στο νερό, ειδικά όταν το νερό παραμένει μεγάλο χρονικό διάστημα στάσιμο μέσα σε αυτές.
Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι ο σίδηρος, αλλά το τι άλλο μπορεί να υπάρχει όταν έχουμε αυτές τις προυποθέσεις (δηλαδή δίκτυα από σιδηροσωλήνες). Για την κατασκευή αυτού του τύπου των υδραυλικών εγκαταστάσεων και ειδκότερα για την συνδεσμολογία τους, χρησιμοποιούνταν μια γνωστή τεχνική στεγανοποίησης από «καναβάτσιο» το οποίο διαβρέχονταν με μίνιο. Το μίνιο είναι επιτετρατοξείδιο του μολύβδου και ο μόλυβδος αυτός, διαλύεται (μαζί με τα οξείδια του σιδήρου) στο νερό.
Έτσι, σε δίκτυα ύδρευσης από σιδηροσωλήνες, δεν είναι ο σίδηρος το μείζον πρόβλημα για την ανθρώπινη υγεία, αλλά ο μόλυβδος ή ο ψευδάργυρος, ο κασσίτερος κ.α. , που απαντούν επίσης στους γαλβανισμένους σωλήνες ή τα υλικά στεγανοποίησης. Ο σίδηρος, αποτελεί στην ουσία ένα δείκτη, που μας παραπέμπει στην αναζήτηση των παραπάνω μετάλλων που πιθανολογείται και δικαιολογείται η παρουσία τους.
Σε ποια κατά συνέπεια στοιχεία έχουν εκτεθεί οι καταναλωτές που έχουν δίκτυο από σιδηροσωλήνες, και για πόσο χρονικό διάστημα;
Αυτό το ερώτημα, δεν μπορεί προφανώς να το απαντήσει η ΔΕΥΑΜΒ αφού σίγουρα δεν το γνωρίζει και δεν είναι υποχρεωμένη να το γνωρίζει (Η Επιχείρηση ευθύνεται να παρακολουθεί την ποιότητα του νερού στο δίκτυο διανομής μέχρι το υδρόμετρο του καταναλωτή), αλλά οι καταναλωτές οι οποίοι θα έπρεπε να φροντίζουν να ελέγχουν το νερό τους σε αρμόδια εργαστήρια, όταν ειδικά έχουν την γνώση ή την υπόνοια ότι είναι ύποπτα τέτοιων καταστάσεων.
Συνυπεύθυνοι επίσης είναι και οι Αρμόδιοι για την Δημόσια Υγεία Φορείς (Δ/νσεις Υγείας, Υπουργείο κλπ), οι οποίοι περιορίζονται στην αποστολή εγκυκλίων που αφορούν μόνο την ποιότητα νερού των Δημόσιων παροχών και όχι τους ελέγχους ή την καθοδήγηση των καταναλωτών σχετικά με τους κινδύνους και τα μέτρα αντιμετώπισης του νερού που χρησιμοποιεί ο τελικός χρήσης (δηλαδή στο σημείο υδροληψίας της κουζίνας του, του ψύκτη ή της εξωτερικής βρύσης της αυλής του). Δηλαδή ακολουθείται και εδώ η πολιτική του στρουθοκαμηλισμού και της ηθελημένης άγνοιας (μακριά από τον κ*@?ο μας και ας είναι και του αράπη)
Η δε ΔΕΥΑΜΒ, μέχρι σήμερα φροντίζει ανελλιπώς την διενέργεια ελέγχων σε εξωτερικά διαπιστευμένα εργαστήρια, αλλά, για παραμέτρους που αφορούν στοιχεία που δεν συσχετίζονται ή πιθανολογείται η παρουσία τους στο νερό (λ.χ. Αργίλιο, Σελήνιο κλπ) και όχι εκείνων που όχι απλά πιθανολογείται αλλά έχει διαπιστωθεί η ύπαρξή τους και σε πολλές περιπτώσεις η υπέρβαση των νομοθετικών τιμών (π.χ. σίδηρος, νιτρικά, ελεύθερο χλώριο, βακτηρίδια κ.α.), διασφαλίζοντας έτσι αρνητικά αποτελέσματα, αλλά όχι την ουσιαστική προστασία του καταναλωτή.
Θα μπορούσε να ήμασταν άδικοι στην κρίση μας και την απόδοση ευθυνών εάν δεν λαμβάναμε υπ’ όψιν ακόμη και την ενδεχόμενη άγνοια (καταναλωτών, ΔΕΥΑΜΒ, Φορέων ελέγχου, Υπουργείου κλπ), η οποία παρόλο που δεν δικαιολογείται, ακόμα και σ’ αυτή τη περίπτωση δεν υφίσταται, αφού εδώ και πολλά χρόνια , τα Εργαστήρια Γούναρη, υπο την αιγίδα της ΑΝΕΜ επι προεδρίας Σάκη Κοκκίνη, διοργάνωσε ειδική ημερίδα για το συγκεκριμένο πρόβλημα, που αφορούσε την μετανάστευση αυτών των στοιχείων από τα υλικών των δικτύων ύδρευσης στο νερό , τους κινδύνους που διατρέχει ο καταναλωτής και τα μέτρα αντιμετώπησης, στηριζόμενη σε πρωτογενή στοιχεία, ευρήματα, μετρήσεις και πειράματα που διενήργησε το εργαστήριο. Στην ημερίδα, είχαν παρευρεθεί ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας, ο τότε Πρόεδρος του ΕΦΕΤ, ο Νομάρχης, Διευθυντές Υπηρεσιών Υγείας, Δήμαρχοι , Βουλευτές κλπ.
Οι ανακοινώσεις έτυχαν Πανελληνίου ενδιαφέροντος (παρουσιάστηκαν στα Δημόσια και ιδιωτικά κανάλια Πανελλήνιας εμβέλειας, όπως ΝΕΤ, ΑΝΤ1, MEGA, ALTER κλπ) ενώ, η Ευρωπαική Ένωση, με αφορμή αυτές τις ανακοινώσεις, έλαβε μέτρα και εξέδωσε οδηγίες για τα υλικά συγκόλλησης των σωληνώσεων, τους ψύκτες νερού κλπ).
Σήμερα, αυτοί που αντί να δουν τι τους έδειχνε το δάκτυλο αυτών που πριν δέκα χρόνια προσπαθούσαν να μας δείξουν , κοιτούσαν και διαπόμπευαν το δάχτυλο, ανακάλυψαν τι έδειχνε αυτό το δάκτυλο (και όχι όλα).
.jpg)
