Η κλεψύδρα αδειάζει για τη Ν.Δ. και είναι αυταπάτη για τον Σαμαρά αν πιστεύει ότι θα τη γλιτώσει.
Την τακτική της παρατεταμένης ονοματολογίας για υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας έχει επιλέξει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Προ ολίγων εβδομάδων είχε δηλώσει στο "Βήμα" ότι η πλειοψηφία των 180 βουλευτών υπάρχει, ώστε η παρούσα Βουλή να εκλέξει Πρόεδρο. Αυτή η πεποίθηση του Σαμαρά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά συνιστά απόπειρα να δημιουργηθεί μια "νέα πραγματικότητα".
Με όχημα την επίτευξη προεδρικής πλειοψηφίας, ο Σαμαράς επιχειρεί να δημιουργήσει την "Ελιά της Δεξιάς". Με διαπιστωμένο στις ευρωεκλογές ότι η Ν.Δ. είναι πλέον δεύτερο κόμμα, (ενώ ο συνεταίρος Βενιζέλος δεν μπορεί να σώσει ούτε τον εαυτό του, πόσω μάλλον τον Σαμαρά στο Μαξίμου), ο πολιτικός σχεδιασμός του πρωθυπουργού κατευθύνεται στην με κάθε τρόπο ενίσχυση της Ν.Δ. Γνωρίζει ότι δεν θα κατορθώσει να βγει πρώτος στις εκλογές.
Δουλεύει, όμως, με plan Β. Μεθοδεύει τη μετάλλαξη της Ν.Δ. σε δεξιό - ακροδεξιό κόμμα, ώστε να μπορεί να ελέγξει, κατά το δυνατόν, τις μετεκλογικές διεργασίες, όταν η εκλογική ήττα της Ν.Δ. θα θέσει διλήμματα στη συντηρητική παράταξη και θα ενεργοποιήσει φυγόκεντρες τάσεις.
Ο Σαμαράς θέλει να καθυποτάξει την όποια πολιτική αυτονομία διεκδικούν τμήματα του αντιμνημονιακού χώρου της Κεντροδεξιάς. Γι' αυτό ευνοεί τη διάλυση των ΑΝ.ΕΛΛ., ακόμη και με ανοιχτή αποστασία βουλευτών. Επίσης στοχεύει στον επαναπροσηλυτισμό των ψηφοφόρων της Χ.Α. Σ' αυτόν τον σχεδιασμό κεντρικό ρόλο διαδραματίζει ο Τ. Μπαλτάκος, ο οποίος συστηματικά "ρίχνει" δίχτυα στους ψηφοφόρους της Χ.Α., ενώ αποφεύγει να καταδικάσει την ηγεσία της, με την οποία παλαιότερα είχε θητεύσει μαζί στα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα, όπως αποκάλυψε στη Βουλή ο Ν. Μιχαλολιάκος.
Ο Μπαλτάκος, μάλιστα, δείχνει να επιδιώκει ευρύτερο ρόλο ανασυγκόλλησης των κοινωνικών ερεισμάτων και των ιδεολογικών μηχανισμών του συντηρητικού χώρου, παρεμβαίνοντας για να ακυρώσει και πάλι την ψήφιση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου και προσβλέποντας σε επιστροφή της Ιεραρχίας στην εποχή Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη.
Η ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση της Δεξιάς επιχειρείται με όρους ακροδεξιάς πολιτικοποίησης ενός σκληρού τμήματος της Ιεραρχίας, καθώς και την επανένταξη της πλειοψηφίας των ενστόλων στη Ν.Δ. Το σχέδιο Σαμαρά - Μπαλτάκου είναι απλοϊκό και πονηρό. Αφού δεν έχουμε να δώσουμε επιδόματα και μισθούς, ας "ταΐσουμε" τους αξιωματικούς με εθνικοφροσύνη!
Με την παρατεταμένη προεδρολογία, ο Σαμαράς επίσης επιχειρεί να αναζωπυρώσει τις εσωτερικές διαφωνίες στη ΔΗΜ.ΑΡ., που εν όψει μάλιστα του συνεδρίου της μπορεί να προσλάβουν εκρηκτικό χαρακτήρα. Αν η ΔΗΜ.ΑΡ. μείνει μετέωρη στην αντιπολιτευτική μετακίνησή της, εξ αντικειμένου δίνει στο Μαξίμου τη δυνατότητα να διαχειρίζεται το "ενδεχόμενο υποψηφιότητας Κουβέλη" και να υπονομεύει την όποια πολιτική φερεγγυότητά της.
Η πολύμηνη προεδρολογία, συνδυαζόμενη με ονοματολογία, εξυπηρετεί κι άλλες επικοινωνιακές κυβερνητικές επιδιώξεις. Υποβαθμίζει στον δημόσιο διάλογο τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα, με πιο σημαντική την αναστάτωση των πολιτών από τη φοροεπιδρομή και τον ΕΝΦΙΑ. Με έναν υποψήφιο Πρόεδρο... ξεχνιόμαστε! Γύρω από την προεδρολογία χτίζεται η επικείμενη δήθεν έξοδος της χώρας από το Μνημόνιο και προσδίδεται άρωμα πολιτικής "αλλαγής" στη διατηρούμενη βάναυση λιτότητα, που μετατρέπεται σε καθεστώς.
Η κοινωνία εξουθενώνεται. Η κλεψύδρα αδειάζει για τη Ν.Δ. και είναι αυταπάτη για τον Σαμαρά αν πιστεύει ότι θα τη γλιτώσει. Τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια!
avgi.gr
