Ο 13χρονος Lalit Patidar από την κομητεία Μαντία Πραντές πάσχει από το λεγόμενο «σύνδρομο του λυκάνθρωπου», μια κατάσταση που καλείται επιστημονικά «υπερτρίχωση» και εκδηλώνεται με υπερβολική τριχοφυΐα, είτε σε όλο το σώμα είτε σε συγκεκριμένες περιοχές.
«Γεννήθηκα με πάρα πολλές τρίχες στο πρόσωπο κι αυτό με κάνει διαφορετικό», λέει το παιδί στον φακό, «κάποιες φορές εύχομαι να ήμουν σαν τα άλλα παιδιά, αλλά δεν μπορώ να κάνω και πολλά γι’ αυτό.
Συνήθισα το ποιος είμαι και συνήθως νιώθω άνετα με τον εαυτό μου».
Συνήθισα το ποιος είμαι και συνήθως νιώθω άνετα με τον εαυτό μου».
Η πολυάσχολη 42χρονη μητέρα του Parvatibai Patidar, που μεγαλώνει 14 παιδιά, λέει χαρακτηριστικά:
«Στο πρώτο μισάωρο μετά τη γέννηση του Lalit, κοιτούσα με έκπληξη το σώμα του και τον υπερβολικό βαθμό από τρίχες. Ο τοπικός παιδίατρος … μας είπε πως δεν υπήρχε θεραπεία γι’ αυτό».
«Στο πρώτο μισάωρο μετά τη γέννηση του Lalit, κοιτούσα με έκπληξη το σώμα του και τον υπερβολικό βαθμό από τρίχες. Ο τοπικός παιδίατρος … μας είπε πως δεν υπήρχε θεραπεία γι’ αυτό».
Ο Lalit, παρά τη σχετική αυτοπεποίθησή του, έχει όμως και δύσκολες μέρες, καθώς η υπερβολική τριχοφυΐα δεν του επιτρέπει να αναπνέει να βλέπει ανεμπόδιστα. Η οικογένειά του τον έχει τρέξει σε μεγάλα νοσοκομεία της Ινδίας, όπως αποκαλύπτει ο 45χρονος πατέρας του Bankatlal Patidar, επιβεβαιώνοντας πως για την ώρα δεν υπάρχει γιατρειά για την πάθησή του.
Στις σχολικές του επιδόσεις, ο Lalit είναι πολύ καλός μαθητής και διακρίνεται στις αθλητικές δραστηριότητες. «Είναι πολύ δημοφιλής στην τάξη του και όλοι τον αγαπούν», λέει χαρακτηριστικά και ο διευθυντής του δημόσιου σχολείου Babulal Makwana.
Η ζωή του δεν είναι βέβαια ρόδινη όταν εγκαταλείπει το χωριό του: «Κάποιες φορές, όταν πάω σε μια μεγάλη πόλη, οι άνθρωποι με κοιτούν. Κάποιοι με αποκαλούν ‘‘πίθηκο’’. Έχουν υπάρξει φορές που τα άλλα παιδιά μου έχουν πετάξει πέτρες», λέει εκείνος.
Όσο για το μέλλον του: «Θέλω να ενταχθώ στην αστυνομία και να βάζω κλέφτες και εγκληματίες στη φυλακή όταν μεγαλώσω. Θέλω να κερδίζω λεφτά ως έντιμος αστυνομικός και με αυτά να φροντίζω τη μαμά και τον μπαμπά μου»…