Η συμφωνία Ερντογάν-Τραμπ, με την οποία ο πρόεδρος των ΗΠΑ δέχτηκε να αποσυρθούν τα αμερικανικά στρατεύματα από την Ιεράπολη/Μένπετζ και την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη, είναι μια συμφωνία που εισηγήθηκε ο Ερντογάν και άγνωστο για ποιον λόγο αποδέχτηκε ο Τραμπ.
Και λέμε για άγνωστο λόγο, γιατί μόλις το προηγούμενο διάστημα η αμερικανική πολιτική δεν προέβλεπε κάτι τέτοιο, δεν υπήρχαν σχετικές εισηγήσεις των αρμόδιων υπουργείων και υπηρεσιών, επιπλέον δε στον προϋπολογισμό των ΗΠΑ είχαν προβλεφθεί για το 2019 δαπάνες 300 εκατομμυρίων δολαρίων για τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση 60.000-65.000 μελών των οργανώσεων των Κούρδων πολιτοφυλάκων των οργανώσεων του κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD).
Έχουν γραφτεί διάφορα για το πώς ο Ερντογάν έπεισε τον Τραμπ, μέχρι και ότι τον εκβίασε με την υπόθεση της δολοφονίας του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Κασόγκι, στην οποία φέρεται να είχε εμπλοκή ο γαμπρός του Αμερικανού προέδρου.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτό είναι αληθές, όμως το σίγουρο είναι ότι –όπως αναφέρουν και Τούρκοι πολιτικοί– μετά τη συμφωνία κανείς στην Τουρκία δεν κάνει λόγο για τη δολοφονία, ενώ μέχρι τότε ήταν μέρος της καθημερινής ρητορικής και επιχειρηματολογίας του Ερντογάν, της κυβέρνησής του και των φιλικών προς αυτόν ΜΜΕ.
Εν πάση περιπτώσει, η απόφαση Τραμπ αποτελεί μια στρατηγική νίκη για την Τουρκία, αφού, όπως αναφέρουν τουρκικά ΜΜΕ, ο Ερντογάν κατόρθωσε να ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων τη δεύτερη Συμφωνία των Πρεσπών. Να υπογραμμίσουμε ότι για την Τουρκία η ίδρυση ενός δεύτερου, αυτόνομου κουρδικού κράτους, τη φορά αυτήν στη Συρία, θα δημιουργούσε ασφυκτικές πιέσεις και στην ίδια, για την ίδρυση του τρίτου αυτόνομου κουρδικού κράτους στο δικό της έδαφος.
Άρα, υπό την έννοια αυτή, ο Τραμπ έκανε ένα μεγάλο δώρο στην Τουρκία, χωρίς να φαίνεται τι είναι αυτό που κέρδισαν οι ΗΠΑ!
Τουναντίον, κερδισμένος από την απόφαση Τραμπ, εκτός από τον Ερντογάν και την Τουρκία, είναι ο Πούτιν και η Ρωσία, αφού με την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία, η Ρωσία θα είναι η μόνη μεγάλη δύναμη που θα ορίζει τα πάντα στην περιοχή.
Επίσης, κερδισμένο είναι και το Ιράν, αφού η παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων στη Συρία μπορεί να δικαιολογήθηκε αυτά τα χρόνια λόγω του πολέμου εναντίον του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, όμως όλοι γνωρίζουν ότι ως τελικό στρατηγικό στόχο είχε την αποδυνάμωση της παρουσίας του Ιράν.
Η Τουρκία, δηλαδή ο Ερντογάν, φέρεται ότι υποσχέθηκε στον Τραμπ ότι θα αναλάβει αυτός το ρόλο αυτόν, όμως ποιος λογικός άνθρωπος στον κόσμο θα μπορούσε να πιστέψει έναν άνθρωπο που δεν το κρύβει ότι θέλει να γίνει κάτι σαν χαλίφης όλων των μουσουλμάνων, και δι’ αυτών να επικρατήσει στον κόσμο, μαζί με το Ισλάμ – κάτι σαν πλανητάρχης, χαλίφης του Μωάμεθ στη γη.
Άλλωστε, λίγες μέρες μετά την συμφωνία Ερντογάν-Τραμπ, ο πρώτος δέχτηκε στην Άγκυρα τον πρόεδρο του Ιράν Χασάν Ρουχανί, και οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να διευρύνουν τη συνεργασία τους σε όλους τους τομείς.
Από την απόφαση Τραμπ κερδισμένος βγαίνει και ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ, αφού η πλήρης επικράτηση της Ρωσίας ενισχύει τη θέση του. Ένα άλλο κέρδος για τον Άσαντ είναι το γεγονός ότι οι Κούρδοι, προδομένοι από τον Τραμπ, υποχώρησαν από τις πολιτικές τους επιδιώξεις και ήδη παραχωρούν εδάφη που κατείχαν από κοινού με τις ΗΠΑ στον εθνικό στρατό της Συρίας.
Τέλος, κερδισμένο είναι και το ISIS, το λεγόμενο Ιλαμικό Κράτος, αφού οι Κούρδοι χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ και του συνασπισμού των κρατών δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον τις ισλαμιστικής τρομοκρατίας.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι και αυτόν το ρόλο τον ανέλαβε ο Ερντογάν και η Τουρκία!!! Αν ο αναγνώστης αναρωτιέται γιατί τα τρία θαυμαστικά, να υπενθυμίσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις και τους ενδιαφερομένους ότι ο Ερντογάν ήταν ο βασικός αγοραστής των πετρελαίων που αντλούσε το ΙΚ από τις πετρελαιοπηγές της Κάτω Κοιλάδας του Ευφράτη, ενώ το τουρκικό κράτος ήταν ο βασικός υποστηρικτής του και σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Οι τουρκικές υπηρεσίες ήταν αυτές που υποδέχονταν με κάθε επισημότητα στα αεροδρόμια της Τουρκίας τους τζιχαντιστές από τις χώρες της Ευρώπης, από τη Ρωσία, τις χώρες της κεντρικής Ασίας και την Κίνα, τους φιλοξενούσαν σε πεντάστερα ξενοδοχεία και στη συνέχεια τους δρομολογούσαν για τα μέτωπα της Συρίας. Χρηματοδότης για όλα αυτά, το Κατάρ.
Θα μου πείτε, δεν υπάρχουν χαμένοι σ’ αυτήν την υπόθεση;
Μα φυσικά υπάρχουν.
Εκτός από τις ΗΠΑ –τα στρατηγικά συμφέροντα της οποίας υπέστησαν ήδη ισχυρό πλήγμα–, μεγάλη χαμένη είναι η Ευρώπη. Γιατί η Τουρκία, εκτός από το «προσφυγικό», με το οποίο τη βοηθεία Τσίπρα και Χριστοδουλοπούλου εκβιάζει την ΕΕ και αποσπά σοβαρά πολιτικά και οικονομικά κέρδη, θα ελέγξει πλέον στο σύνολό της και την ισλαμική τρομοκρατία, την οποία θα μπορεί να χρησιμοποιεί κατά το δοκούν και συμφέρειν!
Χαμένο επίσης είναι το Ισραήλ, το οποίο άλλα σχεδίαζε μέχρι χθες και άλλα του ήλθαν στο κεφάλι του, μετά την απόφαση Τραμπ.
Τέλος, χαμένες είναι η Κύπρος και η Ελλάδα, σε όλα τα εθνικά μέτωπα, ενώ θα πρέπει Λευκωσία και Αθήνα να αναθεωρήσουν τις προσδοκίες από τις τριμερείς με Ισραήλ και Αίγυπτο, γιατί αυτές οι πρωτοβουλίες, χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, μπορεί να αποδειχτούν κενές περιεχομένου. Ρωτήστε τους Κούρδους, κάτι θα έχουν να σας πουν.
Από την άλλη πλευρά, όμως, τίθεται ένα τεράστιο ζήτημα: Όλοι αυτοί οι νικητές, θα μπορέσουν να ομονοήσουν στη διανομή της «λείας» που εγκαταλείπουν στο πεδίο ο Τραμπ και οι ΗΠΑ; Για παράδειγμα, η Ρωσία τι στάση θα κρατήσει μεταξύ Τουρκίας και Άσαντ, τώρα που ο Ερντογάν ετοιμάζεται να εισβάλει στη Συρία;
Πάντως, σύμφωνα με δικές μας πληροφορίες, ο Ερντογάν ετοιμάζεται να προτείνει στον Πούτιν σχέδιο win-win, καζάν-καζάν τουρκιστί, για τη Συρία. Με άλλα λόγια, σχεδιάζει να τον εξευτελίσει, όπως έκανε με τον Τραμπ.
Πηγή: infognomonpolitics
