Προσπαθούν να μας παραμυθιάσουν ότι τα δύσκολα πέρασαν.
Χωρίς συστολές, σχεδόν ξεδιάντροπα, μας λένε ότι «βγήκαμε απ'τα μνημόνια».
Μπορεί να μας έχουν για ζόμπι, βαμπίρ ή μπαμπουίνους αν θεωρούν ότι δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει.
Νέος πλούτος δεν δημιουργείται, οι τράπεζες πάνε απ' το κακό στο χειρότερο, τα κρατικά έσοδα τροφοδοτούνται μόνο από τις κατασχέσεις σε 4 εκατ. τραπεζικούς λογαριασμούς -σχεδόν το σύνολο του ενεργού πληθυσμού δηλαδή-, επενδύσεις δεν έρχονται, «καύσιμα» για να υλοποιηθούν οι όποιες ιδέες δεν υπάρχουν κι αν απλώς παρατηρήσεις πόσοι Έλληνες περνούν τη μέρα τους στα καφέ, φτάνεις στο αποκαρδιωτικό συμπέρασμα ότι η ελπίδα μοιάζει να έχει χαθεί.
Για να γλυτώσουν τη φοροκαταιγίδα, όσοι μπορούν δεν κόβουν αποδείξεις, τα μεγάλα ψάρια έχουν ήδη μεταφέρει τη φορολογική τους έδρα σε Κύπρο, Βουλγαρία κι όπου αλλούοι συντελεστές φορολόγησης είναι χαμηλοί, αλλά εμείς στον κόσμο μας.
Όσοι ευσυνείδητοι μπορούν ακόμη να πληρώνουν το κράτος βλέπουν το υστέρημά τους να διανέμεται στα «πληβειακά στρώματα» που οι κυβερνώντες θεωρούν ότι μπορούν να εξαγοράσουν αναδιανέμοντας το χρήμα που παράγουν άλλοι, ουδείς ενδιαφέρεται πραγματικά για την επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας, αλλά η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι κάνει παροχές, που προέρχονται από τους φόρους που πληρώνουν οι ανόητοι.
Το κρατικό χρήμα ξοδεύεται για προσλήψεις μετακλητών υπαλλήλων ο αριθμός των οποίων έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ, αλλά οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα σου πουν ότι κομματικό στρατό είχαν και οι προηγούμενοι.
Τώρα όμως δεν είμαστε στο 2000, ούτε στο 2004 και οι μισθοί που εισπράττουν τα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ για να κάθονται ή να προπαγανδίζουν λείπουν από την παιδεία, από την υγεία, από τις υποδομές, από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που έχει πρακτικά ανασταλεί.
Επενδύσεις δεν έρχονται στη χώρα από το εξωτερικό, οι τράπεζες δεν έχουν χρήματα για να δανειοδοτήσουν ή να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις και ο Τσακαλώτος τώρα κατάλαβε ότι η οικονομία μας είναι τόσο φιλάσθενη που ακόμη κι από ένα κρυολόγημα της Ιταλίας η Ελλάδα κινδυνεύει να πάθει πνευμονία, αλλά οι παλιές κακές συνήθειες δεν αλλάζουν με τίποτα.
Το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό έχει γίνει σύμβολο της αριστερής ιδεοληψίας εναντίον της αλλαγής, ένα νεκροταφείο επενδύσεων που περιμέναμε να έρθουν αλλά μπλόκαραν λόγω Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και άλλων δαιμονίων, οι δικαστές συνεχίζουν να εκδίδουν αποφάσεις για επιστροφή αναδρομικών αδιαφορώντας από πού θα βρεθεί το χρήμα που απλόχερα μοιράζουν και οι Έλληνες είναι απορροφημένοι βλέποντας τηλεόραση.
Και μόνο βλέποντας τηλεόραση καταλαβαίνεις, εάν πραγματικά θέλεις, ότι δύσκολα θα έρθει η σωτηρία. Διαφημίσεις για πράγματα άχρηστα, πόσιμη αλόη, ζώνες, μασαζοκαλσόν, λάστιχα ποτίσματος, σκούπες και... κάλτσες, που προβάλλονται κυρίως από περσόνες που μας υπενθυμίζουν την παρακμή.
Τι δείχνουν οι τηλεοπτικές διαφημίσεις; Την κατάντια της ελληνικής οικονομίας. Επιχειρήσεις που διαλαλούν προϊόντα που έχουν αγοράσει από την Κίνα με το κιλό, αμφίβολης χρησιμότητας και αποτελεσματικότητας, την αδυναμία των τηλεοπτικών σταθμών να κεντρίσουν το ενδιαφέρον σοβαρών επιχειρήσεων που διαφημίζονται μόνο όταν προβάλλονται εκπομπές με πολύ υψηλή θεαματικότητα (τι μπορείς να πεις για το επίπεδο και την αισθητική των reality προγραμμάτων), σε έναν φαύλο κύκλο που δείχνει ότι τα χρήματα που έχουν να διαθέσουν οι όποιες εταιρείες διαφημίζονται είναι πολύ λίγα, δεν φτάνουν για όλους, και δείχνουν ότι η καχεκτική ελληνική οικονομία δεν έχει αλλάξει και δύσκολα θα απογειωθεί.
