Είχαμε την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στιςΗΠΑ το 2016.
Είχαμε τον σχηματισμό ακροδεξιών κυβερνήσεων σε διάφορα κράτη της Ε.Ε., είχαμε την άνοδό τους σε πολλές χώρες και πρόσφατα την εκλογή του Ζαΐρ Μπολσονάρο με 55,2% στις προεδρικές εκλογές της Βραζιλίας.
Το πέπλο πιάνει πολλές χώρες. Η Λεπέν στη Γαλλία έχασε τις προεδρικές εκλογές του 2017, αλλά κατάφερε να κάνει την ανάσα της αισθητή στον σημερινό Πρόεδρο.
Ο Εμανουέλ Μακρόν συγκέντρωσε το 23,75% των ψήφων, ενώ η αντίπαλός του το 21,53% στον πρώτο γύρο.
Φυσικά ο Μακρόν εξελέγη στον δεύτερο γύρο με περίπου 60%.
Η δημοτικότητά του σήμερα έχει φτάσει στο ναδίρ, κάτω από το 28%!
Τι θα συμβεί στις επόμενες εκλογές, αν δεν αλλάξει ο Μακρόν το κλίμα;
Στην Ουγγαρία έχουμε ακροδεξιά κυβέρνηση. Η αποδοχή της σύμφωνα με τις μετρήσεις είναι πάνω από 40%.
Στην Πολωνία σοκάρει το ποσοστό του κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη.
Φτάνει το 37%. Η Αυστρία έχει ακροδεξιά κυβέρνηση, δυστυχώς με αποδοχή και της Δεξιάς.
Η Ιταλία διοικείται από την ακροδεξιά Λέγκα η οποία έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια και με την πρόσφατη διαμάχη της κυβέρνησής της (σε συνεργασία με τα Πέντε Αστέρια) με την Ε.Ε. έχει ποσοστά, στις δημοσκοπήσεις, 35% ενώ στις πρόσφατες εκλογές του 2018 πήρε μόλις 17,4%.
Διπλασίασε, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά της.
Η αδιαλλαξία της Κομισιόν
Τι προκαλεί το φαινόμενο αυτό; Τα ΜΜΕ, ως γνωστόν, λένε ότι φταίνε οι πρόσφυγες που ήρθαν να «χαλάσουν την ήρεμη ζωή των Ευρωπαίων με τα ακραία έθιμά τους».
Ο κύριος λόγος όμως είναι άλλος.
Οι απρόσωπες αγορές που εκβιάζουν χώρες και κυβερνήσεις δεν αφήνουν περιθώρια άσκησης κοινωνικής πολιτικής.
Μόλις μια χώρα προσπαθήσει να ανακουφίσει τους πολίτες της με κάποιο τρόπο που δεν προτιμούν οι αγορές, αμέσως δέχεται επίθεση.
Στην Ευρώπη ειδικότερα το φαινόμενο ενισχύει η τεράστια αδιαλλαξία της Κομισιόν και των επιτρόπων της.
Το βλέπουμε αυτό το διάστημα στην Ιταλία. Η Ιταλία, λοιπόν, που έχει χτυπηθεί άγρια από την κρίση όπως πολλές χώρες της Ε.Ε., έχει πληγές.
Οι πολίτες της χώρας, απογοητευμένοι από την Κεντροαριστερά του Ρέντζι, πίστεψαν την Ακροδεξιά του Σαλβίνι.
Ο Σαλβίνι έχοντας το πρόσωπο του προστάτη των φτωχών πήρε τις ψήφους όλων αυτών που οι πολιτικές που επέβαλε η βαρβαρότητα της Ε.Ε. χτύπησαν και έστειλαν στην ανεργία, την ανέχεια και την οικονομική αδυναμία.
Ο Σαλβίνι εφαρμόζει τις ακραίες θέσεις του στο μεταναστευτικό και πάει κόντρα στην Ε.Ε. για τα οικονομικά.
Ανεξάρτητα από το πώς βλέπει κάποιος τον Σαλβίνι, αρνητικά ή θετικά, δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτά που η κυβέρνησή του διεκδικεί από την Ε.Ε. περισσότερα χρήματα για τον προϋπολογισμό με στόχο της ανακούφιση των αδύναμων και την αύξηση των χαμηλών συντάξεων.
Η Ε.Ε., από την άλλη, το βλέπει εγωιστικά και δεν συναινεί, λέγοντας ότι παραβιάζει τους κανόνες.
Οι κανόνες αυτοί έφεραν αυτό το πρόβλημα. Έδωσαν το δικαίωμα στους ακροδεξιούς να κερδίσουν τις ψήφους των υπόλοιπων κομμάτων που αυτοί ευνούχισαν μη δίνοντας το δικαίωμα για μια χαλαρότερη πολιτική ως προς τους φόρους, τις κατασχέσεις και τα εισοδήματα.
Τα οικονομικά πραξικοπήματα στην Ευρώπη φέρνουν τον κίνδυνο επιστροφής της ηπείρου στις δεκαετίες του 1930 και του 1940.
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, λένε. Ο κίνδυνος τον Μάιο του 2019 να βρεθούμε μπροστά σε ένα ''τέρας'' που θα κατασπαράξει την Ε.Ε. είναι πιο ορατός από ποτέ!
Ήδη η Ακροδεξιά ελέγχει το 20% των θέσεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Πρέπει τα προοδευτικά κόμματα της Ε.Ε. να δράσουν άμεσα.
Είναι, περισσότερο από ποτέ, επιτακτική η ανάγκη συνεννόησης πριν δύσει η Ευρώπη...
Μάριος Ιγνατιάδης
avgi.gr
