Γ. Λακόπουλος
Στο «συνέδριο» της Φώφης Γεννηματά ο Βαγγέλης Βενιζέλος απέδειξε ότι έπρεπε να είναι ήδη αρχηγός.
Της… ΝΔ βεβαίως. Πολιτικός του ΠΑΣΟΚ , που δεν συνθηκολόγησε ποτέ μαζί του λέει, σχεδόν με θαυμασμό:
«Τον παραδέχθηκα, ήταν ο μόνος που είχε στρατηγική εκεί μέσα.».
Εκτός απο το ασυναγώνιστο χάρισμα του λόγου. Τι κρίμα να είναι εκ νεότητός του ανυπόφορα και αλλαζονικά < κεντρώος>.
Δεν έχει άδικο. Ο Βενιζέλος για μια φορά ακόμη κέντησε από το βήμα.
Πήγε μόνο για να καταθέσει την πλατφόρμα του και να φύγει;
Ποιο Κινάλ και Φώφη -που κήρυξε ανένδοτο αγώνα θυμίζοντάς τον πατροκτόνο που δηλώνει …ορφανός.
Ανένδοτο με ποιους; Με όσους εξαθλίωσε η πολιτική τους;
Δηλαδή εναντίον το εαυτού τους; Αστεία πράγματα. Καμιά θεσούλα ζητούσαν από το παρόντα Μητσοτάκη.
Ο Βενιζέλος δεν πήγε εκεί ούτε για τον βάλει η Γεννηματά στην «ηγετική ομάδα «, ούτε για να τον κάνει ο Μητσοτάκης υπουργό.
Πήγε για να δηλώσει την παρουσία του στην απέναντι παράταξη . Στη ΝΔ. Οπως έκανε το 1988 -89 με το ΠΑΣΟΚ.
Τους βρήκε σε αδυναμία και αυτός που για 15 χρόνια ήταν εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν τον είδε στα σχοινιά πετάχτηκε.
Εγώ μπορώ να σε σώσω και να σε διαδεχθώ. Έβλεπε ότι κανείς δεν είχε τα προσόντα του για να τον σταματήσει.
Τελικά σταμάτησε μόνος του. Καθώς δεν ήξερε καλά το κόμμα, ούτε τα έχει καλά με την πραγματική πολιτική πάτησε τα κορδόνια του διαδοχικά και βγήκε στο περιθώριο.
Βγήκε όμως από μια συγκεκριμένη πόρτα: του Σαμαρά. Και μια συγκεκριμένη ταυτότητα: του αντι-αριστερού.
Δεν περιθωριοποιήθηκε ως «κολλημένος του ΠΑΣΟΚ», αλλά ως εταίρος της ΝΔ με έπαθλα, όπως το «κούρεμα», τα οποία ανεμίζει.
Ξέρει πως το 2012 έγινε αρχηγός σε λάθος στιγμή, με λάθος τρόπο και σε λάθος κόμμα και ότι το τέλος του δεν του άξιζε.
Έχει δυο επιλογές πλέον: Η μια να τα παρατήσει γιατί «δεν τους αντέχει».
Η άλλη να ξαναδοκιμάσει σαν τον Κώστα Μητσοτάκη που δεν τα κατάφερε στην Ένωση Κέντρου και δοκίμασε στους αντιπάλους της.
Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών σ’ αυτή την επιλογή στρέφεται ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Να ηγηθεί των αλλων.Φάνηκε στο «συνέδριο».
Ο Παπανδρέου και ο Σημίτης περιφέραν τη πολιτική κακομοιριά της περιθωριοποίησης τους.
Η Φώφη την αλαζονεία του τίποτε. Ο Μητσοτάκης πήγε για να πει «παρίσταμαι και χαιρετίζω» -και θα δω τι θα κάνω μαζί σας.
Ο Βενιζέλος μπήκε ως ηγέτης ενός πολιτικού χώρου και ως εκφραστής ενός πολιτικού στόχου. Τα περιέγραψε και τα δυο ευκρινώς:
ζήτησε τη δημιουργία ενός αντι-Σύριζα πόλου, που θα οδηγήσει σε μια νέα κυβερνητική πλειοψηφία:
«Πρώτος στόχος της Δημοκρατικής παράταξης εν όψει εκλογών θα πρέπει να είναι η στρατηγική και βαθιά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην μπορεί να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις».
Η πολιτική των ίσων αποστάσεων της Φώφης «είναι αυταπάτη». Τέλος. Αυτό λέγεται στρατηγική και κανείς άλλος δεν φάνηκε να διαθέτει στη συγκεκριμένη μάζωξη.
Μόνο που ο Βενιζέλος δεν είχε αυταπάτες για να πιστεύει ότι «θα πάρει την τρίτη εντολή » η Γεννηματά, ούτε ότι θα παίξει ρόλο το Κινάλ των γόνων- στο οποίο ο ίδιος έτσι κι αλλιώς δεν έχει θέση.
Θα αυτοκτονούσε αν επρόκειτο να κρίνει η Φώφη το μέλλον του. Ξέρει επίσης ότι ως «λίγος» ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να πάρει αυτοδυναμία. Το κενό από κάποιον πρέπει να καλυφθει
Γι’ αυτό πετάει τη μπάλα ψηλά και μακριά. Όλοι μαζί κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αντι-ΣΥΡΙΖΑ φανατισμός, που καλλιεργούν όλοι, είναι το κρυφό χαρτί του.
Θα το παίξει καλύτερα. Όσο ποιο ψηλά πάει αυτή η μπάλα, τόσο θα είναι ο μόνος που θα μπορεί να την πιάσει.
Ο Βενιζέλος έχει αλλάξει γήπεδο. Δεν είναι αντι-Φώφη, ούτε αντι -ΓΙΑΠ ή αντι- Σημίτης που ήταν στο παρελθόν σ αυτη την παραταξη..
Ειναι αντι-Κυριάκος στην αλλη. Πήγε στο Κινακ για να κάνει στην ευρυτερη συντηρητική παράταξη μια σύντομη επίδειξη ότι είναι ο μόνος αντι-Τσίπρας.
Για όποιον ενδιαφέρεται ραντεβού στην επομένη στροφή.
anoixtoparathyro.gr
