Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, υπήρξε η δημιουργία ενός έντονα δομημένου περιβάλλοντος με ελάχιστους ελεύθερους χώρους και χώρους πρασίνου.
Το φαινόμενο βρίσκεται σε ένταση κυρίως στο κέντρο της πόλης του Βόλου, ενώ στην πόλη της Ν.Ιωνίας μέχρι και σήμερα λειτουργεί η παραδοσιακή γειτονιά, με σχετικά χαμηλή δόμηση η οποία και προσδίδει μια φιλική προς τον άνθρωπο πόλη.
Είναι γεγονός πως το ζητούμενο σήμερα είναι η «βιώσιμη πόλη». Η ικανότητα δηλαδή της πόλης να ικανοποιεί τις ανθρώπινες ανάγκες του παρόντος, χωρίς να αδυνατίζει την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους. Δύο λέξεις με περιεχόμενο, οι οποίες στοχεύουν στην δημιουργία σωστών και αποτελεσματικών τρόπων διοίκησης, διαχείρισης οικονομικών πόρων, με την ευρεία έννοια του όρου, της προστασίας του περιβάλλοντος και της συνεργασίας με τους πολίτες, ισότιμα και χωρίς αποκλεισμούς. Η εισαγωγή του στόχου της «βιώσιμης ανάπτυξης» για τις πόλεις, επιβάλει την προσεκτική αντιμετώπιση των φυσικών, και ανθρωπογενών πόρων της πόλης, ενώ η πρόκληση είναι τεράστια όπως και οι ευθύνες στους αποφασίζοντες τις όποιες παρεμβάσεις.
Με αυτό το σκεπτικό παρατηρείται εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, η ανάπτυξη διαφόρων πρωτοβουλιών που στοχεύουν στην προστασία και βελτίωση των συνθηκών ζωής στην πόλη, αλλά και έξω από αυτή. Αφορμή είναι το γεγονός της υποβάθμισης των αστικών και περιαστικών περιοχών, αποτέλεσμα της πολυκατοικιοποίησης , της υποδούλωσης στην ιδεολογία του ΙΧ, των σκουπιδιών, της αντιμετώπισης του πρασίνου σαν άχρηστα αντικείμενα κ,λ,π.
Η αυξανόμενη συνειδητοποίηση της σημασίας ύπαρξης του φυσικού περιβάλλοντος σε μια «βιώσιμη πόλη» εκδηλώθηκε το 1988 και στην περιοχή του χειμάρρου Κραυσίδωνα, με την αντίσταση των κατοίκων ,φορέων και περιβαλλοντικών οργανώσεων στην επιχειρούμενη τσιμεντοποίηση του και την μετατροπή του σε εσωτερικό περιφερειακό δακτύλιο.
Παράλληλα αναγνωρίστηκε η χρησιμότητά του ως φυσικού οικότοπου που προσδίδει ιδιαίτερη αξία στη βελτίωση της ποιότητας της αστικής ζωής και των ευκαιριών που προσφέρει για την ψυχαγωγία και την μόρφωση σε θέματα φυσικής ιστορίας, περιβάλλοντος και πολιτισμού.
Η προστασία αυτού του χώρου –εκτός των παραπάνω- επιβάλλεται όχι μόνο για την οπτική απόλαυση που προσφέρει, αλλά συμβάλει ουσιαστικά στην καταπολέμηση τόσο των μικρoκλιματικών επιδράσεων που έχουν σαν αποτέλεσμα τη συγκέντρωση ρύπων μέσα στην πόλη, όσο και στους ίδιους τους ρύπους.
Η ανάγκη λοιπόν για διατήρηση και περιβαλλοντική αναβάθμιση αυτού του χώρου, ενεργοποίησε το 1991 -και μετά τα γνωστά επεισόδια με τα ΜΑΤ στην κοίτη του χειμάρρου- τους Δήμους Βόλου και Ν.Ιωνίας οι οποίοι μέσα από ένα καθαρά περιβαλλοντικό σχεδιασμό ενέταξαν την ανάπλαση του χειμάρρου για χρηματοδότηση στο Κοινοτικό Πρόγραμμα LIFE.
Στόχος η δημιουργία ενός κοινού χώρου που θα ένωνε τους δύο Δήμους ,που θα ήταν βιώσιμος, δεν θα δημιουργούσε ρύπους αλλά αντίθετα θα συνέβαλε στην ανακούφιση της αερορύπανσης και θα αναδείκνυε τα προτερήματα και δυνατότητες περιβαλλοντικές , κοινωνικές, πολιτιστικές κ.λ.π.
Επίσης –σύμφωνα με την δέσμευση των Δήμων- στόχο είχε να δώσει την δυνατότητα εφαρμογής καινοτόμων σχεδίων περιβαλλοντικής διαχείρισης της αστικής κυκλοφορίας (ποδηλατοδρόμοι, πεζόδρομοι, φιλικά προς το περιβάλλον οχήματα κ.λ.π), με ταυτόχρονη μείωση της έντασης στην περιοχή που προέρχεται από την κυκλοφορία των Ι.Χ. αυτοκινήτων.
Ένα Πρόγραμμα που υλοποιήθηκε, με τον πρώην Δήμο Ν. Ιωνίας να εφαρμόζει πιστά τον σχεδιασμό και τον στόχο της παρέμβασης, με την συμμετοχή των Δημοτών στις διαδικασίες όπως προβλέπουν ανάλογα Προγράμματα και τον Δήμο Βόλου να εφαρμόζει σχεδιασμούς που είχαν την αντίδραση των κατοίκων, αφού στόχευαν στην διοχέτευση της κυκλοφορίας στην περιοχή.
Μια προσπάθεια που συνεχίζεται και σήμερα από τον Δήμο Βόλου, με αποφάσεις και στόχους που διοχετεύουν την κυκλοφορία παρόχθια του χειμάρρου και που αφελώς στοχεύουν στην αποσυμφόρηση των κεντρικών οδών ή αρτηριών της πόλης του Βόλου, κάτι το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να επιτευχθεί αν δεν αλλάξει ο πολίτης κυκλοφοριακές συνήθειες και δεν δοθεί η δυνατότητα για τους λεγόμενους εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης (λεωφορεία, ποδήλατο, περπάτημα κ.λ.π.).
Για την πλήρη και διαμπερή διάνοιξη της οδού Καραμπατζάκη χρόνια τώρα ο Δήμος Βόλου πιέζει, με σκοπό την κατάργηση ενός έργου που αγκαλιάστηκε από τους δημότες, προβλήθηκε προς τα έξω απ΄ όλες τις μέχρι τώρα Δημοτικές αρχές της Ν. Ιωνίας και τις Περιβαλλοντικές Οργανώσεις και παραμένει αν θέλετε και ένα σύμβολο αγώνων των ανθρώπων της πόλης για τη διεκδίκηση ποιότητας ζωής.
Η εξέλιξη αυτής της υπόθεσης ευελπιστούμε να μην έχει παραπέρα αρνητική συνέχεια.
Κλείνουμε με την απλή σκέψη του Montesguieu: Για να δημιουργήσει κανείς μεγάλες πράξεις δεν χρειάζεται να είναι μεγαλοφυΐα, δεν χρειάζεται να είναι πάνω από τους ανθρώπους. Πρέπει να είναι αληθινά μαζί τους και να αφουγκράζεται τα μηνύματα των καιρών θα προσθέταμε εμείς.
Ίσως αυτό θα πρέπει να είναι το πλαίσιο του στοχασμού και του οράματος για μια ανθρώπινη και βιώσιμη πόλη, το οικολογικό μας αποτύπωμα πάνω στη γη που πατάμε δεν πρέπει να αφήνει ίχνη!
