Παμπόνηρος αίλουρος ο γέροντας Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Οπου στην χθεσινή συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου, περίπου είπε και διαμήνυσε προς όλες τις φανατικές και ορμητικές ιερατικές φωνές :
«Οχι» στη λέξη Μακεδονία, «όχι» όμως και στα συλλαλητήρια!
Η αποκρυπτογράφηση του μηνύματος με πολλαπλή ανάγνωση.
Το ¨ΟΧΙ” στη Μακεδονία επειδή, σου λέει, “εγώ δεν είμαι προδότης”.
Το λέει προς την “εθνικοπατριωτική” πλευρά του ποιμνίου του. Ετσι ξεκαθαρίζει την θέση του. “Η Μακεδονία είναι ελληνική. Πάει τελείωσε”
Το “Οχι¨ στα συλλαλητήρια επειδή, σου λέει, αν προτρέψω το ποίμνιό μου να τα κάνει λαμπόγυαλο, τότε θα ταυτιστώ με τον Πάνο και Δημήτρη Καμμένο, την “Χρυσή Αυγή” και τον Βασίλη Λεβέντη.
Αφού, σου λέει, όλα σχεδόν τα κόμματα της Βουλής, από τον Κυριάκο, την Φώφη και τον Σταύρο μέχρι τον Τσίπρα, όλοι είναι υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό “Μακεδονία”
Το “Οχι” στα συλλαλητήρια επειδή έτσι με διπλωματικό ελιγμό ακολουθώ κι εγώ την απόφαση των πολιτικών.
Ταυτόχρονα όμως, παρεμβαίνω στην χάραξη εθνικής πολιτικής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας έχει γνώμη και τοποθετείται σε όλα τα ζητήματα. Από τα σχολικά βιβλία και το σύμφωνο συμβίωσης μέχρι το Μακεδονικό
Ετσι και απ εδώ και απ εκεί. Η γνωστή ελληνική τραμπάλα. Ετσι κάτι σαν διαιτητής. Ετσι, με τα δύο “Οχι” παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Νίπτω τας χείρας μου.
Οτι είχα να πω το είπα. Αν τώρα, όπως λέει ο Μίκης Θεοδώρακης, η σύνθετη ονομασία προκαλέσει ολέθριες συνέπειες, το αίμα που θα χυθεί θα πνίξει όλους εσάς τους πολιτικούς
Μ αυτή την ¨πισινή” ο κύριος Ιερώνυμος προστατεύει και οχυρώνει την υστεροφημία του. Την δική του αλλά και της Εκκλησίας. Προς τους Ιστορικούς του μέλλοντος. Το λέγαμε εμείς.
Αλλά τίποτα εσείς. Σας προειδοποιήσαμε. Ομως εσείς καμία σημασία δεν δίνατε προς τις συμβουλές και τις προειδοποιήσεις της Εκκλησίας
Ταυτόχρονα μ αυτό το διπλό “Οχι” προσφέρει άμβωνα ηπιότητας προς τον έξαλλο Ανθιμο. Να διακηρύσσει το δικό του Οχι.
Αλλά ταυτόχρονα να μην προτρέπει το ποίμνιό του σε συλλαλητήρια που μπορεί να βλάψουν την εθνική εξωτερική πολιτική και τη σχέση της Εκκλησίας με το Κράτος
Ταυτόχρονα με την ίδια ¨πισινή” με το ίδιο “ναι μεν αλλά” κάνει επίδειξη τακτικισμού και διπλωματικού ελιγμού.
Από τη μια, στην περίπτωση που το ποίμνιο εξοργιστεί με την σύνθετη ονομασία, τότε εκείνος να εκφράζει την δική του ανησυχία. Αφού και η Εκκλησία τάσσεται υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας
Από την άλλη, στην περίπτωση που το ποίμνιο δεν εξοργιστεί και δεν εκραγεί τόσο μαζικά, τότε εκείνος να διαμηνύει προς ολες τις κατευθύνσεις ότι η Εκκλησία, και προσωπικά ο ίδιος, είχαν αφουγκραστεί την ανάσα του κόσμου και γι αυτό τοποθετήθηκαν μ αυτό το διπλό “Οχι”
Με άλλα λόγια, η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία είναι υπέρτατη κάθε κοσμικής, πολιτικής εξουσίας. Εκείνη, δια του αντιπροσώπου της, εκφράζει την κοινωνία.
Η Εκκλησία είναι ο θεματοφύλακας όλων των αξιών. Θρησκευτικών, θεσμικών και πολιτικών. Η Εκκλησία είναι η μεγάλη του Εθνους προστασία
Το “Οχι” στο όνομα Μακεδονία για να καλύψουμε την εθνικοπάτριωτική μας πεμπτουσία. Το “Οχι” στα συλλαλητήρια για να διαφοροποιηθούμε από τη Χρυσαυγίτικη μανία. Οπως ο Πόντιος Πιλάτος.
Που σύμφωνα με τις γραφές του Ευαγγελίου “λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου, λέγων, Ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τούτου• ὑμεῖς ὄψεσθε...". Κατόπιν "...παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ"!
