Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται «πολύ σκληρός για να πεθάνει» πολιτικά και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ ότι βρίσκεται ακόμη σε φάση έντονης αποσυσπείρωσης, δείχνει ότι δεν έχει εγκαταλειφθεί από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνουν τα στοιχεία της τελευταίας δημοσκόπησης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για λογαριασμό του ΣΚΑΪ, που δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βελτιώσει τη δημοσκοπική του επίδοση κατά 2,5%, όση και η απώλεια της Ν.Δ.
Τα ποιοτικά όμως στοιχεία είναι αυτά που προβληματίζουν στελέχη που κινούνται έξω από τον κύκλο της τεχνητής ευτυχίας, στον οποίο τσαλαβουτά η ηγετική ομάδα.
Οι ανοδικές τάσεις των δεικτών αισιοδοξίας για το μέλλον, η συγκράτηση της απογοήτευσης και της απελπισίας των πολιτών και ο μεγάλος αριθμός των ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ του 2015, που στην παρούσα φάση δεν τοποθετούνται, δείχνουν ότι τίποτε δεν έχει κριθεί.
Ερωτήματα στρατηγικής
Η Νέα Δημοκρατία ελπίζει και επιδιώκει σε μια αιφνίδια εκλογική αναμέτρηση την άνοιξη, που θα φέρει είτε μια ραγδαία κυβερνητική φθορά, αν συνεχιστεί η διαχείριση θεμάτων όπως η οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό, είτε ένα αδιέξοδο στην τρίτη αξιολόγηση με το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων, που αναγκαστικά θα προκαλέσει έντονο πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση.
Η παράταση της παραμονής της κυβέρνησης στην εξουσία και η προοπτική εξάντλησης της τετραετίας δημιουργούν σοβαρά ερωτήματα σε πολλά στελέχη για τη στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μάλιστα πολλοί επισημαίνουν ότι δεν επαναλαμβάνει τυχαία ο Τσίπρας, σε κάθε επίθεση που εξαπολύει κατά της Ν.Δ., ότι έχει εξαντληθεί η στρατηγική φθοράς και υπονόμευσης της κυβέρνησης, αφού επιθυμεί να «σύρει» τη συζήτηση στην επόμενη μέρα.
Επισημαίνουν ότι η επιδίωξή του είναι να βρίσκεται στην κυβέρνηση όταν η Ελλάδα σταθεροποιήσει την πρόσβασή της για δανεισμό στις αγορές, διότι έτσι θα μπορέσει να ενισχύει τη ρητορική του περί «επόμενης μέρας».
Επίσης συντηρητικοί ευρωπαϊκοί κύκλοι επισημαίνουν στην Πειραιώς ότι η αποδοχή που έχει αυτή τη στιγμή στις ευρωπαϊκές ηγεσίες ο πρωθυπουργός μόνο τυχαία δεν θεωρείται, αφού οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης, αντιλαμβάνονται πως φέρνει εις πέρας και αδιαμαρτύρητα μετά τον Σεπτέμβριο του 2015 μια πολύ σκληρή ατζέντα και επίσης έχει κατορθώσει να επιβάλει κοινωνική ειρήνη, πολύτιμη για τις δικές τους πολιτικές βλέψεις.
Δεν είναι τυχαία, λένε νεοδημοκράτες ευρωβουλευτές, τα καλά λόγια του Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος, παρ’ ότι απερχόμενος και συχνά χολερικός με την Ελλάδα, επέλεξε να έρθει στη δύση της θητείας του προκειμένου να επαινέσει την κυβέρνηση για τα επιτεύγματά της.
«Ανένδοτος» με σκανδαλολογία
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάντως δείχνει να αδιαφορεί για τις εσωκομματικές επιφυλάξεις και συνεχίζει την οξεία και αδιάλλακτη αντιπολιτευτική του στάση, με κατά μέτωπον επίθεση σε κάθε επίπεδο.
Ο στόχος του είναι να συσπειρώσει την αντι-τσιπρική ψήφο εντός του δημοκρατικού τόξου, επειδή διαπιστώνει ότι οι νεοφιλελεύθερες – ή... νεοκυνικές – επιλογές της πολιτικής του ατζέντας τον απομακρύνουν από το κεντροαριστερό ακροατήριο, το οποίο μπορεί να συσπειρωθεί στον υπό εκκόλαψη φορέα.
Με τη συσπείρωση της Ν.Δ. να δείχνει ταβάνι και δημοσκοπικά να κινείται γύρω στο 30%, θα χρειαστεί πολιτικές εφεδρείες για να κυβερνήσει, αφού η αυτοδυναμία μοιάζει – στην παρούσα φάση – μακρινό όνειρο.
Ωστόσο, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται προς την Κεντροαριστερά και τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο και όσο ο νέος κεντροαριστερός πόλος πιέζεται να «αποκαθαρθεί» από νεοδημοκρατικές πολιτικές εκφάνσεις, τόσο η Ν.Δ. θα αναπτύσσει νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές πολιτικές θέσεις και τόσο η οξύτητα θα δικαιώνει τη ρητορική του Άδωνι Γεωργιάδη και του Μάκη Βορίδη προκειμένου να γίνει αρεστή σε ένα ακροδεξιό ακροατήριο.
Τα στοιχεία αυτά μοιάζει να εγκλωβίζουν τη Ν.Δ. και να ακυρώνουν το άνοιγμά της προς την Κεντροαριστερά.
Ακόμη και οι συμβολικές προσπάθειες ένταξης στα ψηφοδέλτια στελεχών που προέρχονται από το πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, όπως η Άννα Διαμαντοπούλου, που ακούγεται μετ’ επιτάσεως τον τελευταίο καιρό, μοιάζει να έχουν προεξοφληθεί, αφού όσοι ψηφοφόροι ήταν να διαβούν τον Ρουβίκωνα το έχουν ήδη κάνει...
