Η Wikipedia είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός για γρήγορες απαντήσεις. Σαν την Μύκονο το καλοκαίρι ή την Αράχωβα το χειμώνα. Πατάς το όνομά του και ακολούθως το επώνυμό του. Μέσω του google συνήθως για να αποφύγεις τυχόν λάθη. Η καρτέλα του είναι μπροστά στα μάτια σου. Κοιτάζεις τα βασικά στοιχεία. Όχι, κάποιο λάθος πρέπει να έχει γίνει. Τα κοιτάζεις ξανά. Αρνείσαι να τα πιστέψεις, είναι δεδομένο ότι κάποιος χάκαρε τη σελίδα και κάνει πλάκα.
Δεν μπορεί να είναι μόνο 27 ετών! Δεν μπορεί ο Σωτήρης Νίνης να μπαίνει τώρα στη θεωρητικά καλύτερη και ωριμότερη ποδοσφαιρική ηλικία της καριέρας του και να μοιάζει η καριέρα του με βετεράνου. Δεν μπορεί να έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που μιλούσε όλη η Ελλάδα για εκείνον, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.
Κι όμως είναι μια ολόκληρη δεκαετία! Έφυγε, γύρισε, έφυγε, γύρισε, υπέγραφε συμβόλαια, έκανε όνειρα, δήλωνε αποφασισμένος κι όμως η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Σωτήρης Νίνης στα 27 του χρόνια (συν πέντε μήνες) έμεινε στις αρχές Σεπτεμβρίου χωρίς ομάδα!
Η δεκαετής επέτειος της καριέρας του τον βρήκε στο Βέλγιο. Στο μέρος, όπου έμοιαζε να έχει αναγεννηθεί μετά από ένα καλό εξάμηνο με τη Σαρλερουά. Είχε πετύχει δύο γκολ, είχε δώσει τέσσερις ασίστ και είχε έναν σεβαστό νούμερο λεπτών συμμετοχής, ανεξαρτήτως αν έπαιζε βασικός ή όχι. Ξαφνικά, παροπλίστηκε. Το είχε δει ξανά το έργο, το είχε ζήσει ξανά. Στις πόσες, άραγε, επαναλήψεις μπορεί να φταίει ο πρωταγωνιστής και όχι το περιβάλλον;
Εκείνο το διάστημα, ο Σωτήρης Νίνης είχε μιλήσει σε ελληνικό μέσο (sport24). «Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω τον λόγο. Ο κόσμος που με βλέπει στον δρόμο αναρωτιέται γιατί είμαι εκτός ομάδας. Πρέπει να κοιτάξω το μέλλον μου. Εφόσον λένε ότι δεν με θέλουν και δεν με υπολογίζουν ας με αφήσουν ελεύθερο να φύγω», εξηγούσε για την… εξαφάνισή του από την Σαρλερουά και, φυσικά, θυμόταν – άλλωστε αυτή ήταν και η αφορμή για τη συνέντευξη – τα δέκα γεμάτα χρόνια ποδοσφαιρικής καριέρας.
«Ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα με πολύ καλές στιγμές, στιγμές που άλλοι ποδοσφαιριστές σε ολόκληρη την καριέρα τους δεν θα τις ζήσουν και με δύσκολες στιγμές, που επίσης τόσο γρήγορα κάποιοι παίκτες μπορεί να μην τις ζήσουν. Αυτή τη στιγμή είμαι σε μια φάση αρκετά ανοδική και θεωρώ ότι είμαι ευλογημένος για αυτά που έχω ζήσει και ευελπιστώ να ζήσω πολλά ακόμα στα επόμενα δέκα χρόνια στα οποία θέλω να παίζω ποδόσφαιρο». Ας πάμε, λοιπόν, δέκα χρόνια πίσω. Και μετά εννέα χρόνια πίσω. Και μετά πέντε χρόνια πίσω. Και τέσσερα χρόνια πίσω. Και δύο χρόνια πίσω.
Στις 7 Ιανουαρίου του 2007, οι πολλές απουσίες του Παναθηναϊκού αναγκάζουν τον Βίκτορ Μουνιόθ να στραφεί στους πιτσιρικάδες. Ο Ισπανός, ο άνθρωπος του Σωτήρη Νίνη, ήταν εκείνος που είχε εγκρίνει την υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου τον Δεκέμβριο και έπαιρνε την απόφαση να ρισκάρει μαζί του. Θα δικαιωνόταν τόσο, ώστε να κερδίσει μια… αιωνιότητα αναφορών δίπλα στο όνομα του Έλληνα μέσου. Ο Σωτήρης Νίνης θα είναι με κάθε επισημότητα το νέο trend – όπως θα λέγαμε σήμερα – εκείνης της εποχής. Κάθε του κίνηση γινόταν θέμα, κάθε του εμφάνιση προκαλούσε παροξυσμό.
Οι συμμετοχές του συνολικά 21. Τα γκολ του τρία, οι ασίστ του τρεις, η ηλικία του 16, άντε μετά τον Απρίλιο, 17 ετών. Ο Βίκτορ Μουνιόθ θα φύγει το καλοκαίρι και ο Ζοσέ Πεσέιρο θα προσληφθεί. Ο Σωτήρης Νίνης αργεί να ξεκινήσει προετοιμασία και σύντομα γίνεται γνωστό ότι έχει σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών και πρέπει να χειρουργηθεί. Τώρα, εν έτει 2007, ο Ισπανός είναι ο «κακός» που τον έκαψε και ο Πορτογάλος ο «καλός» που θα τον διαχειριστεί. Η διαχείριση συμπεριλάμβανε τελικά εννέα συμμετοχές, εκ των οποίων μόλις οι τρεις ως βασικός και μια διαρκή συζήτηση ανάμεσα στον Πεσέιρο και στους ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού.
Ο Σωτήρης Νίνης, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε υπογράψει αναπροσαρμογή συμβολαίου, είχε πάρει τη φανέλα με το «7» και διάβαζε ότι ενδιαφέρεται η μισή Ευρώπη να τον αποκτήσει, βρισκόταν συνεχώς στη μέση. «Προσπαθήσαμε συστηματικά να τον βελτιώσουμε όσο γίνεται στον αμυντικό και επιθετικό τομέα, να δείξει περισσότερο επαγγελματισμό και ζήλο στην προπόνηση, να αναπτυχθεί ως προσωπικότητα, ως ποδοσφαιριστής. Θέλαμε να βάλουμε βάσεις για να μείνουν σε όλη του τη ζωή. Ίσως να νιώθει πως έχασε χρόνο αυτή τη σεζόν, αλλά κέρδισε πολλά για το μέλλον», είχε συνοψίσει ο Ζοσέ Πεσέιρο και το μέλλον – ναι – ήταν πια αυτό που όλοι περιμέναμε από εκείνον.
Επόμενος προπονητής ο Χενκ Τεν Κάτε. Ο Ολλανδός όχι απλώς πιστεύει στο ταλέντο του Σωτήρη Νίνη, αλλά θέλει να τον ωριμάσει. Αφού τον εγκαλεί να σταματήσει να φτιάχνει τις κάλτσες και τα μαλλιά του, τον τοποθετεί ανάμεσα στους αρχηγός του Παναθηναϊκού και ο Έλληνας μέσος, 19 προς είκοσι ετών, κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. 42 συμμετοχές, έξι γκολ, έξι ασίστ, δύο κερδισμένα πέναλτι και ένα νταμπλ για την κορύφωση της πορείας του στον Παναθηναϊκό. Ακολούθησε μια ακόμα καλή σεζόν με 30 συμμετοχές, τέσσερα γκολ και δύο ασίστ, πριν το απευκταίο.
Κι αν όχι…
Ένας ποδοσφαιριστής δε ζει να μετανιώνει. Δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Μπορεί, όμως, να αναρωτιέται. Και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του Σωτήρη Νίνη να σκέφτεται πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι όλα ΑΝ δεν είχε χτυπήσει στο Ισραήλ. Κακό παιδί, ουδέποτε ήταν. Την κακή νυχτερινή ζωή που του χρέωναν, ουδέποτε έκανε. Φίρμα, ποτέ δεν το έπαιξε. Κι αν κάποιες φορές ξέφυγε, μάλλον ήταν επειδή πάντα σε αυτή την ηλικία κάποια στιγμή θα ξεφύγεις. Δικαιούται, λοιπόν, να αναρωτιέται πώς θα ήταν όλα αν στη λεγόμενη σεζόν συμβολαίου του με τον Παναθηναϊκό, δεν έμενε εκτός γηπέδων για έξι μήνες και ίσως κάποια άλλη ομάδα και όχι η Πάρμα, έριζε για την απόκτησή σου.
Το αντίτιμο δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλό. Τα 500.000 ευρώ είναι με απλά μαθηματικά 30 φορές λιγότερα από τη ρήτρα του 2007 και η αξία του Σωτήρη Νίνη είχε υποστεί μια σκληρή υποτίμηση. Το χειρότερο, όμως, θα ήταν στην Ιταλία, όσο κι αν του άρεσε η ηρεμία και οι βόλτες με τα ποδήλατα στο κέντρο της πόλης. Στην πρώτη του σεζόν έπαιξε σε 15 ματς, όμως φαινόταν ότι δεν ταίριαζε στο πρωτάθλημα. Έτσι, ήρθε ο δανεισμός του. Έτσι, ήρθε η πρώτη του επιστροφή.
Ο Παναθηναϊκός σφύριζε αδιάφορα, αλλά ο Ιβάν Σαββίδης ήθελε μια έκπληξη της τελευταίας στιγμής και την έκανε. Ο Σωτήρης Νίνης υπέγραψε για ένα χρόνο στον ΠΑΟΚ και αποδείχθηκε μια καταστροφική κίνηση. Σχεδόν σαν τη σχέση του με τον Χουμπ Στέφενς. Στην αρχή ήταν, φυσικά, όλα καλά, όμως μια θλάση και ένα τιτίβισμα στο twitter αργότερα, ο Νίνης βρέθηκε μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Η συνέχεια παρεμφερής… Γύρισε στην Ιταλία, αδιαφόρησε η Πάρμα, δεν βρήκε ομάδα για ολόκληρο το καλοκαίρι και λίγο πριν φύγει ο Αύγουστος του 2014 έμεινε ελεύθερος. Και παρέμεινε ελεύθερος μέχρι τις 6 Νοεμβρίου. Εκείνη την ημέρα ανακοινώθηκε η επιστροφή του στον Παναθηναϊκό, με συμβόλαιο διάρκειας 2,5 ετών!
Εφτά χρόνια φαγούρας λένε ή και αυτά χρόνια γρουσουζιάς! Εφτά χρόνια μετά το ντεμπούτο του, ο Σωτήρης Νίνης ένιωθε ότι επέστρεφε στο σπίτι του για να βρει τον εαυτό του. Μάταια, όμως. Το σκηνικό και πάλι εκνευριστικά ίδιο. Σαν τη μέρα της μαρμότας, μόνο που ο πρωταγωνιστής ζει την ίδια σεζόν ξανά και ξανά. Το πρώτο εξάμηνο θα πάρει συμμετοχές με την πράσινη φανέλα, θα γίνεται ολοένα και καλύτερος, θα κάνει προετοιμασία το καλοκαίρι, θα ξεκινήσει την επόμενη σεζόν βασικός και ξαφνικά… σκοτάδι.
«Ποτέ δεν μου εξήγησε. Δεν το έκανε μόνο μαζί μου, αλλά και με τους άλλους ποδοσφαιριστές που δεν του έκαναν. Με ενόχλησε ο τρόπος και η χρονική στιγμή που το έκανε, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν προπονητές που σε συμπαθούν, τους αρέσεις και άλλοι που δεν σε συμπαθούν, όπως ο Στραματσόνι. Εμείς πρέπει να κοιτάμε πάντα μπροστά και να δουλεύουμε σκληρά».
Μπροστά του ήταν το Βέλγιο. Τον Ιανουάριο του 2016, στα 26 του χρόνια πλέον, πήγε με ελεύθερη μεταγραφή στη Σαρλερουά. Μετά στη Μαλίν! Έφυγε, γύρισε, έφυγε, γύρισε, υπέγραφε συμβόλαια, έκανε όνειρα, δήλωνε αποφασισμένος κι όμως η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται. Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε και τώρα. Δέκα χρόνια και οκτώ μήνες μετά τον Ιανουάριο του 2007, όλα μοιάζουν τόσο μακρινά…
-Σήμερα παίζουμε, ε; Μου λέει…
– Ναι…
– Πρώτη φορά είσαι στη 18άδα. Πώς νιώθεις;
sdna.gr
