> Voliotaki: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Η σφαγή της στρατιάς του ΔΡΑΜΑΛΗ στα ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ! (ΒΙΝΤΕΟ)

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Η σφαγή της στρατιάς του ΔΡΑΜΑΛΗ στα ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ! (ΒΙΝΤΕΟ)

Μια από τις μεγαλύτερες νίκες της Ελληνικής Επανάστασης

Σαν σήμερα, στις 26 Ιουλίου του 1822, γράφτηκε μία από τις ενδοξότερες σελίδες στην ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, αυτής της μάχης στα Δερβενάκια.

Ήταν η στιγμή που καθιέρωσε τον Κολοκοτρώνη ως στρατιωτική ιδιοφυία και η μάχη που έγειρε ολοκληρωτικά την πλάστιγγα υπέρ των ελληνικών δυνάμεων στην Πελοπόννησο.
Το ιστορικό
Έναν χρόνο μετά την έναρξη της Επανάστασης, οι Έλληνες είχαν επιτύχει σημαντικές νίκες με κορυφαίες την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς,  τον Σεπτέμβριο του 1821 και την παράδοση του Ακροκόρινθου από τους Τούρκους τον Ιανουάριο του 1822.  Ωστόσο, η ελληνική κυριαρχία στην Πελοπόννησο δεν είχε επιτευχθεί ολοκληρωτικά, καθώς υπό τουρκική κυριαρχία παρέμενε η Πάτρα και το Ναύπλιο, που αποτελούσαν και τους κορυφαίους στόχους των επαναστατημένων. 
Η πολιορκία της Πάτρας κατέληξε σε φιάσκο, καθώς οι πολιτικοί υπονόμευαν τον Γέρο του Μοριά, ο οποίος πολιορκούσε την πόλη, αρνούμενοι να του δώσουν τις απαραίτητες ενισχύσεις που ζητούσε. Έτσι, ο Κολοκοτρώνης, άφησε στην θέση του τον Πλαπούτα και κατευθύνθηκε προς την Τρίπολη για αναδιοργάνωση.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1821, έγινε προσπάθεια για κατάληψη του Ναυπλίου, χωρίς αποτέλεσμα, καθώς οι διχογνωμίες ανάμεσα στους Έλληνες πολιτικούς και τους Υδραίους πρόκριτους, επέτρεψαν στους Τούρκους να ανεφοδιάσουν τους πολιορκημένους με όπλα και στρατεύματα. Την ίδια στιγμή, οι Τούρκοι είχαν καταφέρει να νικήσουν τον Αλη πασά των Ιωαννίνων, απελευθερώνοντας σημαντικές δυνάμεις που κατά εντολή του Σουλτάνου έπρεπε να κινηθούν προς την Πελοπόννησο για να καταπνίξουν την Επανάσταση. 
Επικεφαλής των στρατευμάτων τέθηκε ο Μαχμούτ πασάς, ή Δράμαλης, η δύναμη του οποίου ξεπερνούσε τους 30.000 άνδρες. Ο Δράμαλης, αφού πυρπόλησε την άδεια από κατοίκους Θήβα και ενίσχυσε την Εύβοια, κινήθηκε προς τον Ισθμό. Η δύναμη του στρατού του προκάλεσε έντονη ανησυχία και πανικό στον ελληνικό πληθυσμό, με τους πολιτικούς και ορισμένους στρατιωτικούς να διασκορπίζονται έντρομοι σε περιοχές της Πελοποννήσου, φοβούμενοι την ολοκληρωτική ήττα.


Η παγίδα του Κολοκοτρώνη
Πίσω, έμεινε μόνο ο Κολοκοτρώνης μαζί με 2.000 άνδρες και ορισμένους ντόπιους, οι οποίοι είχαν σαν αποστολή την αποκοπή των τουρκικών δυνάμεων. Στις 8 Ιουλίου, ο Ακροκόρινθος έπεσε στα χέρια του Δράμαλη, ενώ ακολούθησε και το σπάσιμο της ελληνικής πολιορκίας στο Ναύπλιο. Στις 10 Ιουλίου, ο Κολοκοτρώνης βλέποντας την απειλή ανέλαβε να κάνει επιστράτευση, ενώ στο πολεμικό συμβούλιο στο Ταβούλι, εμφανίστηκε σίγουρος ότι ο Δράμαλης πρώτα θα κατευθυνθεί στην Αργολίδα και από εκεί, στο οροπέδιο της Τριπολιτσάς.
Επίσης, ανέθεσε στον οπλαρχηγό Δ. Τσόκρη να καταστρέψει την ετήσια σοδειά του αργολικού κάμπου. Ο Δράμαλης, φτάνοντας στο Άργος δύο μέρες μετά αντιλήφθηκε την καταστροφή του κάμπου και μετά από επισιτιστικά προβλήματα που αντιμετώπισε ο στρατός του, αποφάσισε να αποχωρήσει προσωρινά από την Αργολίδα και να κινηθεί προς τα Δερβενάκια. Αυτό ήταν και το ολέθριο λάθος του, καθώς ο Κολοκοτρώνης είχε κλείσει όλες τις διαβάσεις, τοποθετώντας στρατηγικά τα τμήματα του στρατού του.


Η μάχη
Ο Κολοκοτρώνης είχε φτάσει στα Δερβενάκια νωρίς το πρωί. Είχε τοποθετήσει ως επικεφαλής ανθρώπους της απολύτου εμπιστοσύνης του: τον Πλαπούτα με περίπου 800 άντρες στο Σχινοχώρι για να φυλάει τη βορειοδυτική έξοδο της Αργολίδας προς τη Στυμφαλία, τους Νικηταρά – Παπαφλέσσα στο Στεφάνι – Αγιονόρι, με άλλους 800 άντρες για να φυλάξουν την τρίτη διάβαση προς την Κλένια, στη Παναγόρραχη τοποθετήθηκαν ο Αντώνης Κολοκοτρώνης, ο Ζάκας και ο Ζέρβας με 700 άνδρες. Στον λόφο του Αγριλόβουνου, όπου είχε ανεγερθεί ισχυρό οχύρωμα κατά διαταγή του Έλληνα στρατηγού, έλαβε θέση ο Γ. Δημητρακόπουλος με 700 άνδρες.
Ο Γέρος του Μοριά για να μειώσει τις πιθανότητες αλλαγής πορείας του στρατεύματος του Δράμαλη, τοποθέτησε σε ένα ύψωμα μεταξύ των στενών του Αγίου Γεωργίου και του Δερβενακίου, ένα ψευδοστράτευμα με ζώα και με τις κάπες και τα φέσια των αγωνιστών, τα οποία από μεγάλη απόσταση έδιναν την εντύπωση συγκεντρωμένου στρατεύματος.
Στις 14.30 το μεσημέρι, η εμπροσθοφυλακή της τουρκικής στρατιάς, αποτελούμενη από Αλβανούς ιππείς, έφθασε μπροστά στο Παληόχανο. Μόλις οι Τούρκοι άρχισαν να μπαίνουν στο στενό, ακούστηκε η ιαχή του Κολοκοτρώνη που έμεινε στην ιστορία: «Απάνω τους Έλληνες! Μην τους φοβάστε!».
Οι Έλληνες σφυροκοπούσαν τους Τούρκους με πυρά, αναγκάζοντας τον κύριο όγκο του στρατεύματος του Δράμαλη να ψάξει εναλλακτικές οδούς διαφυγής. Ωστόσο, οι Έλληνες φυλούσαν όλες τις εξόδους, ενώ το κακοτράχαλο πεδίο των Δερβενακίων δεν άφηνε στους Τούρκους τη δυνατότητα να κάνουν ελιγμούς.
Η μάχη κράτησε μέχρι αργά τη νύχτα με τους Τούρκους να έχουν τρομακτικές απώλειες, σε ανθρώπους, ζώα και υλικά. Όταν σκοτείνιασε, οι εναπομείναντες γύρισαν στην Τίρυνθα όπου είχαν και πριν το στρατόπεδο τους. Οι απώλειες των Τούρκων, κατά την 26η Ιουλίου, και με βάση τη διασταύρωση απομνημονευμάτων και εγγράφων της εποχής, υπολογίζονται περίπου στους 2.500 – 3.000 νεκρούς και τραυματίες.
Η καταστροφή του Δράμαλη έγινε σύντομα βασικό θέμα σε πολλά δημοτικά τραγούδια, ενώ η ήττα αποθάρρυνε τους Τούρκους από το να ξαναστείλουν δύναμη στην Πελοπόννησο τουλάχιστον για κάποιο καιρό.