«Το έχει πει ο λαός μας, καμία παροιμία δεν είναι τόσο εύστοχη όσο αυτή: «Όταν σκάβεις τον λάκκο του άλλου νομοτελειακά έρχεται η στιγμή που πέφτεις ο ίδιος μέσα».
Έτσι περιγράφει στο ο Σάββας Καλεντερίδης, πρώην πράκτορας της ΕΥΠ γνωστός από την υπόθεση του φυλακισμένου σήμερα ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, και νυν συγγραφέας
και αρθρογράφος, τι είναι αυτό που φοβάται περισσότερο από όλα ο Ερντογάν στο σύστημα που ο ίδιος έφτιαξε με την συνταγματική αναθεώρηση που εγκρίθηκε με το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου όταν το «Ναι» επικράτησε οριακά του «Όχι» με 51,41% έναντι 48,59%.
Συνέντευξη στη Μαργαρίτα Τζαγκαράκη
Ο Σάββας Καλεντερίδης αναλύει πώς διαμορφώνεται η επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος, το σενάριο που κάνει τον Ερντογάν να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα, ενώ στη συνέχεια εξηγεί γιατί ο «σουλτάνος» χρωστάει χάρη στην Ελλάδα για την υπόθεση των «8» και τι θα γίνει με τις τουρκικές προκλήσεις στον ελλαδικό χώρο.
– Πώς μεταφράζετε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Περιμένατε να επικρατήσει το «Ναι»;
«Όταν ξεκίνησε η προεκλογική εκστρατεία πριν δύο μήνες, οι πρώτες δημοσκοπήσεις, όχι στημένες, κανονικές δημοσκοπήσεις, έδειχναν ότι είχε ένα προβάδισμα το «Όχι». Αυτό συνεχίστηκε περίπου για ένα μήνα και αυτό το προβάδισμα ήταν που οδήγησε τον Ερντογάν να κάνει τη σχεδιασμένη κρίση με την Ολλανδία και με τις ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτό το δημοψήφισμα είχε μία ιδιαιτερότητα. Δεν είχε επιχειρήματα ο Ερντογάν, δεν είχε πολιτικά επιχειρήματα, επειδή ήλεγχε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν συζητήθηκαν καν οι αλλαγές που θα επιφέρουν τα 18 καινούρια άρθρα, ότι δηλαδή θα συγκέντρωνε όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Και επειδή ακριβώς δεν είχε επιχειρήματα, το μόνο επιχείρημα που συσπείρωνε πραγματικά τον κόσμο ήταν η αντιευρωπαϊκή και αντιχριστιανική του ρητορική.
Έλεγε ή μάλλον επένδυε στο γεγονός ότι το πραξικόπημα το διοργάνωσαν οι νέοι σταυροφόροι και στην ουσία παρουσίαζε τους οπαδούς του «Όχι» είτε με εσωτερικούς συνεργάτες, όπως είχαμε εδώ τους γερμανοτσολιάδες εκεί είχε αυτό το λαϊκίστικο ότι αυτοί που θέλουν το «Όχι» είναι οι συνεργάτες των σταυροφόρων, είτε οι τρομοκράτες, συνοδοιπόροι των τρομοκρατών επειδή και το PKK έλεγε «Όχι».
Επειδή λοιπόν αυτά τα επιχειρήματα ήταν τα μόνα που συσπείρωναν σχεδίασε στις 14 Μαρτίου την κρίση με την Ολλανδία. Παρότι σχεδιασμένη ήταν μία ουσιαστική κρίση γιατί είχαμε για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες απέλαση υπουργού από μία ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό λοιπόν συσπείρωσε και θα έλεγα ότι σε κάποιο βαθμό έστρεψε το κλίμα υπέρ του Ερντογάν γιατί παρουσιάστηκε ως ο προστάτης, ο υπερασπιστής της αξιοπρέπειας του τουρκικού λαού απέναντι στους κακούς Ευρωπαίους και στους χριστιανούς και στους σταυροφόρους.
Μέχρι μία βδομάδα πριν το δημοψήφισμα περιμέναμε ότι τα ποσοστά του θα είναι γύρω στο 55%. Όμως έγινε μία ακατανόητη δήλωση ενός από τους επικεφαλής των συμβούλων του Ερντογάν, ο οποίος είπε ότι την επόμενη θα αναθεωρηθεί το νομικό πλαίσιο που αφορά τους μητροπολιτικούς δήμους και θα αντικατασταθεί από τις αυτόνομες περιφέρειες στα πρότυπα της Κίνας.
Όταν ειπώθηκε αυτό, ζωντανά σε μία τηλεόραση, το έπιασαν η αντιπολίτευση αλλά και οι γκρίζοι λύκοι, οι εθνικιστές που συμπαρατάχθηκαν με τον Ερντογάν σε επίπεδο ηγεσίας με το «Ναι», και είπαν ότι η αυτονομία είναι στην ουσία ένα δώρο στους Κούρδους και θα διαμελίσει την Τουρκία. Και έτσι εκείνες τις μέρες, είχαμε μία διαρροή 2-3 μονάδων για αυτό φτάσαμε στο αποτέλεσμα στο 51,4%.
Φυσικά στο ποσοστό αυτό θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και τις ψήφους που εκλάπησαν στην ουσία, με βία και νοθεία στην κυριολεξία που έγινε κυρίως στα εκλογικά τμήματα της υπαίθρου και πιο πολύ θα έλεγα στα εκλογικά τμήματα της περιοχής του Κουρδιστάν».
– Υπάρχουν αποδείξεις για αυτό;
«Ναι υπάρχουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες αποδείξεις. Υπάρχουν πολλές εκατοντάδες εκλογικά τμήματα ή και χιλιάδες που ψήφισαν όλοι οι εγγεγραμμένοι. Μα αυτό είναι αδύνατο, δεν μπορούν να ψηφίσουν όλοι οι εγγεγραμμένοι.
Το θέμα είναι ότι είναι τέτοιο το νομικό πλαίσιο και τόσο στενός ο έλεγχος της δικαστικής εξουσίας που αποκτά με το καινούριο θεσμικό πλαίσιο ο Ερντογάν που στην ένσταση των κομμάτων για την εγκυρότητα των εκλογών από τους έντεκα δικαστές, ένας μόνο μειοψήφησε. Οι δέκα ψήφισαν την απόρριψη των ενστάσεων».
