Γράφει ο Τάσος Παππάς
«Στελέχη των τεχνικών κλιμακίων λειτουργούν σαν βαποράκια ισχυρών συμφερόντων που θέλουν να κάνουν ρεσάλτο στη δημόσια περιουσία».
Καταγγελία ηχηρή και πολύ σοβαρή.
Αν μάλιστα προέρχεται από αξιωματούχο που συμμετέχει στις συζητήσεις με τους δανειστές, αποκτά άλλο βάρος.
Ο λόγος για τον υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη, ο οποίος είπε τη συγκεκριμένη φράση χθες το πρωί στην «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ.
Διευκρίνισε πάντως πως μεταφέρει την αίσθησή του και ότι δεν έχει αποδείξεις.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Σκουρλέτης έχει αφήσει και στο παρελθόν παρόμοιους υπαινιγμούς. Η αλήθεια είναι ότι και άλλοι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης έχουν κάνει δηλώσεις με αυτό.. το περιεχόμενο. Η αλήθεια είναι ότι την ίδια εντύπωση αποκόμισαν και στελέχη των προηγούμενων κυβερνήσεων που είχαν εμπλακεί στις διαπραγματεύσεις, χωρίς ωστόσο να πουν κάτι δημοσίως.
Ιδιωτικώς πάντως ήταν λαλίστατοι και σφόδρα ενοχλημένοι με την κατάσταση που αντιμετώπιζαν. Σήμερα, μάλιστα, κάποιοι εξ αυτών (πρώην υπουργοί), που πήραν μέρος στις διαπραγματεύσεις πριν από το 2015, περιγράφουν (σε κλειστό κύκλο για ευνόητους λόγους) περιστατικά εξαιρετικά αποκαλυπτικά.
Καταλογίζουν σε εκπροσώπους των τεχνικών κλιμακίων ύποπτη επιμονή υπέρ κάποιων ρυθμίσεων που κατά σατανική σύμπτωση εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους. Τις έβαζαν αιφνιδιαστικά στο τραπέζι και τις παρουσίαζαν ως προαπαιτούμενα. Προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα:
■ Από δημόσια πρόσωπα περιμένουμε οι καταγγελίες τους να έχουν ονόματα και διευθύνσεις. Δεν είναι σχολιαστές, δεν είναι παρατηρητές, έχουν ευθύνη απέναντι στους πολίτες και οφείλουν να είναι ακριβείς και διαφωτιστικοί. Αν πιστεύουν πως αυτό πράγματι συνέβαινε και συμβαίνει, τι έκαναν;
Μετέφεραν την ανησυχία τους στους προϊσταμένους των τεχνικών κλιμακίων, δηλαδή στην Ε.Ε., στην ΕΚΤ, στο ΔΝΤ; Αν δεν το έπραξαν, είναι ανακόλουθοι. Τουλάχιστον. Εκτός αν εκτιμούν ότι και οι επικεφαλής αυτών των μηχανισμών είναι στο κόλπο, οπότε είναι άσκοπη οποιαδήποτε διαμαρτυρία. Σ’ αυτήν την περίπτωση καλό είναι να ενημερωθούν οι πολίτες, κυρίως όσοι εξακολουθούν να έχουν την αυταπάτη ότι οι δανειστές είναι φίλοι, σύμμαχοι και αλληλέγγυοι.
■ Θεωρούν ότι το μανατζάρισμα που κάνουν ορισμένοι από τα τεχνικά κλιμάκια στα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα (ντόπια και ξένα) γίνεται για ιδεολογικούς λόγους; Δεν πρόκειται για κάτι περίεργο. Αντιθέτως, είναι απολύτως συμβατό με την ιδεολογία τους. Δεν περιμένουμε ταξική αμεροληψία από τους νεοφιλελεύθερους.
Ούτε, πολύ περισσότερο, να νοιαστούν για την προστασία της δημόσιας περιουσίας. Γι’ αυτούς η εμπορευματοποίηση των πάντων είναι η απάντηση στην κρίση. Μήπως όμως το μανατζάρισμα γίνεται με το αζημίωτο; Μήπως, μ’ άλλα λόγια, οι συγκεκριμένοι τύποι των τεχνικών συμβουλίων εκτός από φανατικοί είναι και αργυρώνητοι; Τότε δημιουργούνται άλλους είδους προβλήματα.
- από την Εφημερίδα των Συντακτών
«Στελέχη των τεχνικών κλιμακίων λειτουργούν σαν βαποράκια ισχυρών συμφερόντων που θέλουν να κάνουν ρεσάλτο στη δημόσια περιουσία».
Καταγγελία ηχηρή και πολύ σοβαρή.
Αν μάλιστα προέρχεται από αξιωματούχο που συμμετέχει στις συζητήσεις με τους δανειστές, αποκτά άλλο βάρος.
Ο λόγος για τον υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη, ο οποίος είπε τη συγκεκριμένη φράση χθες το πρωί στην «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ.
Διευκρίνισε πάντως πως μεταφέρει την αίσθησή του και ότι δεν έχει αποδείξεις.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Σκουρλέτης έχει αφήσει και στο παρελθόν παρόμοιους υπαινιγμούς. Η αλήθεια είναι ότι και άλλοι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης έχουν κάνει δηλώσεις με αυτό.. το περιεχόμενο. Η αλήθεια είναι ότι την ίδια εντύπωση αποκόμισαν και στελέχη των προηγούμενων κυβερνήσεων που είχαν εμπλακεί στις διαπραγματεύσεις, χωρίς ωστόσο να πουν κάτι δημοσίως.
Ιδιωτικώς πάντως ήταν λαλίστατοι και σφόδρα ενοχλημένοι με την κατάσταση που αντιμετώπιζαν. Σήμερα, μάλιστα, κάποιοι εξ αυτών (πρώην υπουργοί), που πήραν μέρος στις διαπραγματεύσεις πριν από το 2015, περιγράφουν (σε κλειστό κύκλο για ευνόητους λόγους) περιστατικά εξαιρετικά αποκαλυπτικά.
Καταλογίζουν σε εκπροσώπους των τεχνικών κλιμακίων ύποπτη επιμονή υπέρ κάποιων ρυθμίσεων που κατά σατανική σύμπτωση εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους. Τις έβαζαν αιφνιδιαστικά στο τραπέζι και τις παρουσίαζαν ως προαπαιτούμενα. Προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα:
■ Από δημόσια πρόσωπα περιμένουμε οι καταγγελίες τους να έχουν ονόματα και διευθύνσεις. Δεν είναι σχολιαστές, δεν είναι παρατηρητές, έχουν ευθύνη απέναντι στους πολίτες και οφείλουν να είναι ακριβείς και διαφωτιστικοί. Αν πιστεύουν πως αυτό πράγματι συνέβαινε και συμβαίνει, τι έκαναν;
Μετέφεραν την ανησυχία τους στους προϊσταμένους των τεχνικών κλιμακίων, δηλαδή στην Ε.Ε., στην ΕΚΤ, στο ΔΝΤ; Αν δεν το έπραξαν, είναι ανακόλουθοι. Τουλάχιστον. Εκτός αν εκτιμούν ότι και οι επικεφαλής αυτών των μηχανισμών είναι στο κόλπο, οπότε είναι άσκοπη οποιαδήποτε διαμαρτυρία. Σ’ αυτήν την περίπτωση καλό είναι να ενημερωθούν οι πολίτες, κυρίως όσοι εξακολουθούν να έχουν την αυταπάτη ότι οι δανειστές είναι φίλοι, σύμμαχοι και αλληλέγγυοι.
■ Θεωρούν ότι το μανατζάρισμα που κάνουν ορισμένοι από τα τεχνικά κλιμάκια στα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα (ντόπια και ξένα) γίνεται για ιδεολογικούς λόγους; Δεν πρόκειται για κάτι περίεργο. Αντιθέτως, είναι απολύτως συμβατό με την ιδεολογία τους. Δεν περιμένουμε ταξική αμεροληψία από τους νεοφιλελεύθερους.
Ούτε, πολύ περισσότερο, να νοιαστούν για την προστασία της δημόσιας περιουσίας. Γι’ αυτούς η εμπορευματοποίηση των πάντων είναι η απάντηση στην κρίση. Μήπως όμως το μανατζάρισμα γίνεται με το αζημίωτο; Μήπως, μ’ άλλα λόγια, οι συγκεκριμένοι τύποι των τεχνικών συμβουλίων εκτός από φανατικοί είναι και αργυρώνητοι; Τότε δημιουργούνται άλλους είδους προβλήματα.
- από την Εφημερίδα των Συντακτών