Ένα πρωτόγνωρο μείγμα αισιοδοξίας αλλά παράλληλα και δυσπιστίας διακατέχει τους σχολιαστές του γερμανόφωνου τύπου σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, που
ξεκινούν σήμερα καταρχήν σε επίπεδο προέδρου Αναστασιάδη και τουρκοκύπριου ηγέτη Ακιντζί. Θα έχουν θετική κατάληξη 13 χρόνια μετά την τελευταία αποτυχημένη απόπειρα; Πώς προδιαγράφεται η συμβολή της Τουρκίας και του προέδρου της Ταγίπ Ερντογάν;
Θα εκμεταλλευτεί ο Ερντογάν τους Τουρκοκύπριους;
Δεν ανήκουν στους εθνικιστές παλαιάς σχολής...
Ιδιαίτερα το τελευταίο ερώτημα δείχνει να απασχολεί τόσο τα άμεσα εμπλεκόμενα μέρη όσο και την ΕΕ. Όπως επισημαίνει ο αρθογράφος της Die Welt χωρίς τη συναίνεση Ερντογάν, που βρίσκεται πίσω από τον τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, δεν μπορεί να υπάρξει λύση. «Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα», σημειώνει η εφημερίδα. «Κανείς δεν ξέρει ποιον ρόλο θέλει να διαδραματίσει ο απρόβλεπτος τούρκος πρόεδρος, ποιες παραχωρήσεις θα απαιτήσει τελικά και πώς θα επηρεάσουν τις διαπραγματεύσεις οι εντάσεις ανάμεσα στην Τουρκία και την ΕΕ».
Ο γερμανός σχολιαστής περιγράφει πολύ συγκεκριμένα τους φόβους του. «Σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο οι αποφάσεις που θα αφορούν τα δύο τμήματα μόνο από κοινού μπορούν να επιλυθούν και οι δύο πλευρές θα διαθέτουν δικαίωμα βέτο», επισημαίνει. «Κατά συνέπεια οι Τουρκοκύπριοι θα μπορούν να συναποφασίζουν σε σημαντικά θέματα που αφορούν το νότιο τμήμα, που είναι μέλος της ΕΕ.
Αυτό θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις σε ολόκληρη την ΕΕ, όπου σε τομείς εξωτερικής και δημοσιονομικής πολιτικής οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα. Κοινοτικοί διπλωμάτες περιγράφουν με μεγάλη ανησυχία τον κίνδυνο ο Ερντογάν να εκμεταλλευτεί τους Τουρκοκύπριους για τους στόχους του, να αποκτήσει ένα πόδι στις Βρυξέλλες και έτσι να συγκυβερνά».
Δηλώσεις στην ίδια εφημερίδα κάνει και ο πρόεδρος Αναστασιάδης. «Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να δείξει εάν μετά τις δημόσιες υποσχέσεις της για επίλυση της διένεξης θα ακολουθήσουν συγκεκριμένες πράξεις» υποστηρίζει.
Ο Νίκος Αναστασιαδης σημειώνει ότι στόχος είναι μια περιεκτική απόφαση που θα ενισχύει τον περιφερειακό ρόλο της Κύπρου και θα συμβάλλει στην σταθερότητα και ευημερία στην περιοχή. «Είναι αναγκαία μια λύση χωρίς ξένες δυνάμεις που θα εγγυώνται την εξωτερική πολιτική της Κύπρου», τονίζει συμπληρώνοντας ότι θα πρέπει να διασφαλιστούν οι αρχές της ΕΕ και να προστατευτούν τα ανθρώπινα και θεμελιώδη δικαιώματα για όλους τους Κύπριους.
«Επιτυχία η μη αποτυχία των διαπραγματεύσεων»
Θα περάσει στην ιστορία ο χώρος των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη;
Η εφημερίδα TAZ του Βερολίνου επιλέγει τον τίτλο «Ίσως μια ιστορική στιγμή» για τις διαπραγματεύσεις. «Οι δύο πρόεδροι δεν ανήκουν στους στενοκέφαλους εθνικιστές παλαιάς σχολής, φαίνεται να επιδιώκουν ειλικρινά την πολιτική επανένωση της νήσου (…)
Αλλά χωρίς την συναίνεση της Τουρκίας, που είναι δύναμη εγγύησης και κατοχής των Τουρκοκυπρίων, δεν μπορεί να επιτευχθεί πραγματική λύση, που σημαίνει αποχώρηση τμήματος των στρατιωτών της από το βόρειο τμήμα και παραίτηση από το δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης». Ο γερμανός σχολιαστής ισχυρίζεται ότι ο τούρκος πρόεδρος έχει τώρα άλλες προτεραιότητες με την εισαγωγή προεδρικού συστήματος για την ενίσχυση της δύναμής του.
«Γι' αυτόν τον σκοπό χρειάζεται τη συναίνεση των τούρκων εθνικιστών που για αυτούς η εγκατάλειψη της ‘Β. Κύπρου’ θα ισοδυναμούσε με προδοσία των εθνικών συμφερόντων», σημειώνει.
«Έτσι θεωρείται απίθανο να συναινέσει ο Ερντογάν στην αποχώρηση των στρατιωτών από τα κατεχόμενα και σε αυτήν την περίπτωση απομένουν δύο δυνατότητες: είτε η νέα ομοσπονδιακή Κύπρος θα δεχθεί να εξαρτάται από μια περιφερειακή υπερδύναμη, είτε θα παραμείνει διαιρεμένη. Και τα δύο ενδεχόμενα δεν είναι δελεαστικά» καταλήγει.
Αλλά και η Südwest Presse ρίχνει το βλέμμα της στον Ερντογάν «που κρατά το κλειδί για μια λύση του Κυπριακού», όπως γράφει. «Ευρωπαίοι διπλωμάτες πιστεύουν ότι από τη μία η εθνικιστική και αυταρχική του πολιτική δεν προοιωνίζεται εύκολες διαπραγματεύσεις, αλλά από την άλλη η θέση του στο εσωτερικό είναι τόσο αδιαφιλονίκητη που θα μπορούσε να κάνει παραχωρήσεις.
Σε περίπτωση επανένωσης θα είχε πρόσβαση στα πλούσια αποθέματα φυσικού αερίου που θα διαφοροποιούσαν τις ενεργειακές πηγές της χώρας αλλά θα έκαναν την Τουρκία σημαντικό ενεργειακό διάδρομο προς την Ευρώπη. Κατά την άποψη των παρατηρητών και κοινοτικών διπλωματών στη Λευκωσία θα ήταν ήδη μια επιτυχία, εάν οι διαπραγματεύσεις δεν αποτύγχαναν».
Πληροφορίες: Deutsche Welle
