Πόσο μέλλον έχει μια κοινωνία που εύχεται τον θάνατο ενός ανθρώπου;

Με αφορμή την περιπέτεια υγείας του Θάνου Πλεύρη, 

ο οποίος δίνει σκληρή μάχη για τη ζωή του, γίναμε για άλλη μια φορά μάρτυρες του χειρότερου εαυτού μας, με όλους εκείνους που… εύχονταν τον θάνατό του.

Όπως τουλάχιστον αβίαστα βγαίνει αυτός ο χειρότερος εαυτός μας στα social media, εκεί όπου τα

τελευταία χρόνια, τα χρόνια της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης, καταγράφεται μια… εθνική εξομολόγηση, με τον καθένα να βγάζει όσα έχει κρυμμένα στην καρδιά του.

Η Ελλάδα της κρίσης λοιπόν, έχει εξωτερικεύσει μέσω των social media τον χειρότερο εαυτό της. Με αποτέλεσμα να απορεί κανείς εύλογα: Πού είχαμε κρυμμένη τόση κακία. Αυτοί είμαστε πραγματικά; Κι αν… αυτοί είμαστε πραγματικά, πώς έχουμε καταφέρει να επιβιώσουμε μέχρι σήμερα, σαν κοινωνία;

Να εύχεσαι τον θάνατο ενός ανθρώπου. Δημοσίως. Στα social media. Χωρίς ηθικά όρια. Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει μια κοινωνία; Και πόσο μέλλον μπορεί να έχει μια κοινωνία που εύχεται τον θάνατο ενός ανθρώπου;