Εσείς ξέρετε πότε είναι τα γενέθλια του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Εντάξει, κόβεστε, μαζί με μένα και εκατομμύρια Έλληνες, που αγνοούμε, δυστυχώς, πότε η οικογένεια Μητσοτάκη, η Ελλάδα, αλλά και η ανθρωπότητα, είχαν τη χαρά και την τιμή να αποκτήσουν αυτό το λαμπρό παιδί.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα να το μάθουμε. Λοιπόν, ο Κυριάκος έχει γενέθλια την ίδια μέρα με τον Γάλλο δεξιό, υπερσυντηρητικό, θαυμαστή της Θάτσερ, Φρανσουά Φιγιόν.
Τον άνθρωπο που η γαλλική Δεξιά διάλεξε για να την εκπροσωπήσει στη μάχη για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Και πώς το μάθαμε; Μα το ανακοίνωσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσα στην τρελή χαρά, ο ίδιος ο αρχηγός της Ν.Δ.
Ο οποίος συγχαίρει με μήνυμά του τον Φιγιόν για τη νίκη του στις προκριματικές εκλογές και υπογραμμίζει ότι τον ενώνουν μαζί του δυο πράγματα:
Πρώτον, ο αγώνας κατά του λαϊκισμού. Και δεύτερον, ότι έχουν την ίδια μέρα γενέθλια!
Που πάει να πει ότι τους ενώνει κάτι βαθύτερο, ίσως και ιστορικά μοιραίο.
Διότι τα μεγάλα πνεύματα βρίσκει η φύση τρόπους να συναντώνται μέσα από δρόμους για τους οποίους η επιστήμη σηκώνει τα χέρια.
Όπως στην περίπτωση Κυριάκου, για παράδειγμα.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό από τα δύο; Καλά, εσείς, ως βαμμένοι αριστεροί, θα πείτε ότι είναι ο «κοινός αγώνας» κατά του λαϊκισμού.
Διότι, όταν ακούμε τους νεοφιλελεύθερους να μιλούν για λαϊκισμό, ανθρώπινο κρέας μας μυρίζει.
Λαϊκισμός γι’ αυτούς είναι το κοινωνικό κράτος, τα εργατικά δικαιώματα, οι συλλογικές συμβάσεις, ό,τι εν γένει θέτει περιορισμούς στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που θα έλεγε ένας αμετανόητος μαρξιστής.
Ο Φιγιόν, ας πούμε, «υπόσχεται» να διαλύσει το εργασιακό καθεστώς, ο Κυριάκος χαρακτηρίζει ιδεοληψία τις συλλογικές συμβάσεις, όπερ έδει δείξαι τι τους ενώνει.
Το πιο σημαντικό όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι αυτό. Είναι τα γενέθλια, για τα οποία πανηγυρίζει ο δικός μας.
Γιατί είναι σχεδόν τρομακτικό ένας υπερλαϊκιστής με αντιλαϊκιστική δημαγωγία να είναι από πάνω και μπουμπούνας.
Να θεωρεί χιούμορ, ανθρώπινη πλευρά, ή ξέρω γω σπίθα εξυπνάδας, τα κοινά γενέθλια με κάποιον της συνομοταξίας.
Και όποιος πιστεύει ότι αυτό είναι δευτερεύον, καλό είναι να θυμηθεί πόσο ακριβά μπορεί να πληρώσει μια κοινωνία τη βλακεία στην εξουσία...
.jpg)
