Ταπεινωτική αναδίπλωση του Τσίπρα; Πρόωρες εκλογές; Δημοψήφισμα; Παραίτηση Τσακαλώτου; Ανασχηματισμός;
Απ’ όλα έχει ο μπαξές.
Είναι σχεδόν τα ίδια μέσα (κυρίως τα γερμανικά με τη ναυαρχίδα τους, την «Bild») που πρωταγωνίστησαν και στην προηγούμενη φάση των διαπραγματεύσεων, τότε που Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή προέβλεπαν αδιέξοδο, Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο την πτώση της κυβέρνησης και Κυριακή το Grexit.
Επικαλούνταν αξιόπιστες πληροφορίες από υψηλόβαθμους αξιωματούχους, οι οποίοι όμως ήθελαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους.
Από κοντά και οι εγχώριοι δίαυλοι ενημέρωσης που αναμετέδιδαν ακαριαία ό,τι κυκλοφορούσε, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, χωρίς τη στοιχειώδη διασταύρωση.
Ενίοτε μάλιστα πλειοδοτούσαν. Ολα αυτά για να υπηρετηθεί το αγαθό της ελευθερίας της έκφρασης για το οποίο κόπτονται και για να το προστατεύσουν από την εξουσία με τις ολοκληρωτικές τάσεις δεν διστάζουν να κάνουν τα πάντα (ακόμη και να σπάσουν απεργίες).
Το μόνο ανοιχτό ζήτημα είναι ποιος δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα. Πολλοί υποψιάζονται ότι συμβαίνει το εξής: οι «ειδήσεις» παράγονται εδώ, μεταφέρονται έξω και επιστρέφουν στην Ελλάδα με την ταμπέλα γνωστών ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης που θεωρούνται πιο έγκυρα από τα δικά μας.
Δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Εχει ξανασυμβεί. Θα ρωτήσει κανείς γιατί ελληνικά μέσα ενημέρωσης ταυτίζονται απολύτως με ξένα μέσα ενημέρωσης που αποδεδειγμένα λειτουργούν σαν το μακρύ χέρι των δανειστών. Μα, γιατί ο στόχος είναι κοινός.
Να ξεφτιλιστεί η κυβέρνηση γιατί άλλα υποσχέθηκε κι άλλα κάνει και κάποια στιγμή να καταρρεύσει κάτω από το βάρος της λαϊκής κατακραυγής.
Ετσι, η κριτική των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα μέσα της διαπλοκής ότι η στάση τους δεν είναι πατριωτική, δεν τα αφορά, δεν τα ακουμπά, δεν τα πτοεί.
Ο πατριωτισμός είναι μια πολύ ελαστική έννοια. Γνωστό τούτο από παλιά.
Αν ο αντίπαλός σου πιστεύει ότι το πατριωτικό καθήκον του, όπως το αντιλαμβάνεται, είναι να υπονομεύσει την κυβέρνηση γιατί εκτιμά πως η παραμονή της στην εξουσία εγκυμονεί κινδύνους τότε θα συμμαχήσει με οποιονδήποτε για να πετύχει τον στόχο του.
Αλλωστε οι εταίροι είναι φίλοι και σύμμαχοι, δεν είναι ο διάβολος.
Απλώς δεν έχουν τους κατάλληλους συνομιλητές. Δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση και γι’ αυτό ανεβάζουν συνεχώς τον πήχη, τον οποίο θα κατεβάσουν αν έχουν άλλους απέναντί τους.
Είναι μια εκδοχή. Μαχητή, πάντως, αν κρίνουμε από το πώς συμπεριφέρθηκαν οι δανειστές και στις προηγούμενες κυβερνήσεις...
Τάσος Παππάς
