Από την αρχαιότητα το σπαθόλαδο φημίζεται για τις πολύτιμες θεραπευτικές ιδιότητες και το ευρύτατο φάσμα των εφαρμογών του.
Ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός, ο Πλήνιος, ο Ορειβάσιος, ο Αέτιος και ο Παράκελσος το συνιστούσαν για πλήθος ασθενειών.
Πρόκειται για το περίφημο Βάλσαμο των Αρχαίων Σπαρτιατών, με το οποίο οι στρατιώτες επούλωναν τις πληγές τους μετά τις μάχες του 21
Στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα αγαπητό για τις πάμπολλες χρήσεις του!Τις ευεργετικές ιδιότητες του σπαθόλαδου, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες για να θεραπεύσουν τις πληγές τους μετά τις μάχες, ανακάλυψαν οι Αμερικανοί.
Το συγκεκριμένο προϊόν κάνει θραύση το τελευταίο διάστημα στις ΗΠΑ με πολλούς να υποστηρίζουν ότι συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης.
Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, το χρησιμοποιούσαν προκειμένου να θεραπεύσουν τις πληγές τους μετά τις μάχες, αλλά και το έλκους του στομάχους και την κατάθλιψη.
Το φυτό αυτό διακρίνεται, όχι μόνο για το έντονο κίτρινο χρώμα του, αλλά και για τις πολλές θεραπευτικές του ιδιότητες αντισηπτικές, αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, στυπτικές και επουλωτικές, ενώ βοηθά σημαντικά στην αντιμετώπιση της ισχιαλγίας, των ρευματικών πόνων και των πόνων των αρθρώσεων κι έχει άριστες επουλωτικές ιδιότητες.
Το σπαθόλαδο, αποτελείται κυρίως από το σπαθόχορτο (γνωστό και ως βαλσαμόχορτο), το οποίο ανθίζει κάθε Μάιο για έναν μήνα και έχει ιδιότητες αντικαταθλιπτικού!
Το σπαθόχορτο από το 1997, έχει εξαπλωθεί στις ΗΠΑ όπου καταγράφει υψηλές πωλήσεις, ύστερα από σχετικό πρόγραμμα του ABC News, καθώς αποτέλεσε το εναλλακτικό «αντικαταθλιπτικό» για την ήπια και μέτρια κατάθλιψη, αλλά και στη Γερμανία όπου χρησιμοποιείται ως αντισπασμωδικό αλλά και για την αντιμετώπιση αϋπνιών, συνίσταται από τους γιατρούς για την καταπολέμηση της μελαγχολίας.
Το συγκεκριμένο φυτό κατά την περίοδο της ωρίμανσής του στους ορεινούς – κυρίως – όγκους μαζεύεται από τους παραγωγούς και με τη φυσική μέθοδο της ζύμωσης παρασκευάζεται το σπαθόλαδο, χωρίς καμία προσθήκη συντηρητικών ή άλλων ουσιών.
Το λάδι με το οποίο γίνεται η μείξη πρέπει να είναι εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο με χαμηλή οξύτητα, έτσι ώστε κατά τη διάρκεια της ζύμωσης και όσο διαρκεί η έκθεσή του στο ήλιο να μην ανεβάσει την οξύτητά του, αλλά κυρίως να αποκτήσει ένα ιδιαίτερα βαθύ κόκκινο χρώμα.
Το σπαθόλαδο κρατάει περίπου δύο χρόνια από τη στιγμή που θα παραχθεί, ενώ το καλύτερο είναι να καταναλωθεί μέσα σε έναν χρόνο.
.jpg)
