Πάει σε ένα καλό εστιατόριο και ζητά την σπεσιαλιτέ του μαγαζιού.
Ο σερβιτόρος του φέρνει δύο μεγάλα @ρχίδι@.
– “Τί είναι αυτά;”, λέει απορημένος ο τουρίστας.
– “Α, αυτή είναι η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού! Αμελέτητα ταύρου με μια μυστική πατροπαράδοτη σάλτσα”.
Ο τουρίστας διστάζει αρχικά, αλλά τελικά τα δοκιμάζει και του αρέσουν τόσο που ξαναπηγαίνει κάθε μέρα, και παραγγέλνει το ίδιο.
Μετά από καμιά δεκαριά μέρες και ενώ έχει παραγγείλει το ίδιο πιάτο, ο σερβιτόρος του φέρνει δύο μικροσκοπικά στρογγυλά πραγματάκια!
– “Τί είναι αυτά;”, ρωτά τον σερβιτόρο.
– “Τί να κάνουμε κύριε… Δεν κερδίζει πάντα ο ταυρομάχος…”
Ο σερβιτόρος του φέρνει δύο μεγάλα @ρχίδι@.
– “Τί είναι αυτά;”, λέει απορημένος ο τουρίστας.
– “Α, αυτή είναι η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού! Αμελέτητα ταύρου με μια μυστική πατροπαράδοτη σάλτσα”.
Ο τουρίστας διστάζει αρχικά, αλλά τελικά τα δοκιμάζει και του αρέσουν τόσο που ξαναπηγαίνει κάθε μέρα, και παραγγέλνει το ίδιο.
Μετά από καμιά δεκαριά μέρες και ενώ έχει παραγγείλει το ίδιο πιάτο, ο σερβιτόρος του φέρνει δύο μικροσκοπικά στρογγυλά πραγματάκια!
– “Τί είναι αυτά;”, ρωτά τον σερβιτόρο.
– “Τί να κάνουμε κύριε… Δεν κερδίζει πάντα ο ταυρομάχος…”