Αυτή την ώρα, όταν ήμουν εύκαιρος, παρακολουθούσα όσο μπορούσα στη γνωστή συχνότητα μία ωραία εκπομπή με τίτλο <<ΟΛΑ ΣΤΗ ΦΟΡΑ>>.
Ευρηματικός ο τίτλος και αντίθετος από τον <<μούγκα στην στρούγκα>>. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που χειρίζονταν τα θέματα ο Χώνων, χρόνια δημοσιογράφος, με παράξενη συνουσίαση με το μικρόφωνο και καμία σχέση με τους περισσότερους φτωχολακέδες της κοντυλομαρμίτας, και φουκαράδες μολυβοσπρώχτες.
Ξεπερνώντας το φαινότυπο αναδείκνυε το γονότυπο. Απομυθοποιούσε σαθρές καταστάσεις. Έκανε τον δικό του αγώνα της γνώσης ενάντια στην πλάνη.
Νευρίαζε όμως πολύ με το κακό παραμύθι εκείνο που εκπορεύεται από το σύστημα για να αποκοιμίσει τους ανθρώπους και να κάμψει τις αντιστάσεις τους.
Όταν η ψυχή του φορτίζεται με τους ερεθισμούς των γεγονότων που την κεντρίζουν γίνεται αθυρόστομος πολλές φορές, αλλά προσγειωμένος στην πραγματικότητα.
Αθυρόστομος με όλους τους διεφθαρμένους μέχρι μυελού των οστών, τα τρωκτικά, τα πιράνχας και τα λαμόγια.
Αθυρόστομος με όσους την μνήμη τους την στέγνωσε το ζεματιστό το χνώτο μιας <<καταναλωτικής>> ηδονοτριβής, το απαλό συχνοχάδεμα του αφαλού και το δρόσισμα των αρχιδ@ών τους… μέριμνα και μέλημα ζωής.
Αθυρόστομος όταν έρχεται στην ανάγκη να ξεράσει πολλές φορές με την βλακεία, την εγωπάθεια, την μωρία, την γενική αναπηρία και τον πολιτικό στραβισμό στην Ελλάδα.
Μούσκεμα στον ιδρώτα ο Χώνων , όταν σκέφτεται την εγχώρια ρεμούλα και τα κηφηναριά της μάσας που μετέτρεψαν την χώρα σε δουλοκρατία της ξένης ακρίδας.
Ανοίγω λίγο την ένταση του ραδιοφώνου και τον ακούω μετά το αγαπημένο του τραγούδι εκατό φλουριά με τον Χρύσανθο.
Ροκανίστε ρε, όσα προλάβετε καταπιόλες και όσο αντέξει η μασέλα σας. Ασπόνδυλα-Αφασικά-Μαλάκια, τύραννοι και αντεροβγάλτες, που σύρατε στις χαράδρες του χάρου χιλιάδες ανθρώπους και καμώνεστε να αιτιολογήσετε τις εκατόμβες με τα ίδια σας εμετικά τροπάρια. Μα δεν απομένει πια τίποτε όρθιο; Ούτε λίγο ντροπή; Ούτε ένα δράμι φιλότιμο;
Όλα σάπισαν; Που είναι ο εισαγγελέας; Που είναι η δικαιοσύνη; Κάνατε την Ελλάδα ένα μεγάλο μπακάλικο με πολλές τρύπες και πολλά ποντίκια. και λέγοντας αυτά προσπαθεί να διώξει τον πόνο από την πίκρα που δεν λέει να φύγει από τον οισοφάγο του.
Τα Σιχτήρια του, δίνουν και παίρνουν σε καθημερινή βάση για πολλά από τα σημερινά βοθροκάναλα των μπετατζήδων, αεριτζήδων και κρατικοδίαιτων κοπροκρατών.
Για την Ενημέρωση-Επιμόρφωση-
Τα Σιχτήρια του, για την Επαναστατική υπνηλία των κομμάτων, για τα ταμεία της … οργής μας, για την γραφειοκρατία με τις εκατόν εβδομήντα υπογραφές, εκατόν εβδομήντα εβδομάδες και εκατόν εβδομήντα μίζες, για το κλειδί της διαφθοράς την πολυνομία, για την κόμματο-παρασιτική Ελληνική αδιαφάνεια, για την πείνα των παιδιών , την ασιτία και την ασυλία των κόμματο-κοπριτών, για τον αφελληνισμό.
Ο Χώνων γνωρίζει ότι οι ορίζοντες είναι σκοτεινοί, ο ουρανός μολυβένιος, οι δρόμοι όλοι κλειστοί, υπάρχει απογοήτευση, διάψευση, προδοσία προσδοκιών και με μερικούς ακόμη ρομαντικούς Δον Κιχώτες παλεύει στα αφρισμένα κύματα.
Προσπαθεί να καταπιεί την δύσοσμη λέξη που θέλει να εκστομίσει, αλλά δεν τα καταφέρνει και λέει. Πόση ακόμη κατρακύλα βρε σπουδαρχίδια στο ματωμένο κρίμα και για πόσο ακόμη; Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες, φωνάζει.
Ο Χώνων ένιωθε συχνά πεταλούδες μέσα στο στομάχι ειδικά όταν σκέφτονταν ότι τα ρυάκια της οργής όχι μόνο χείμαρρος δεν έγιναν αλλά λιμνάζοντα νερά.
Στις συχνότητες του ερίζουν και αλωνίζουν, φαντάζουν και κραυγάζουν ευυπόληπτοι πολίτες, συνήθως με την οξεία και χρόνια ασθένεια της αυτό-προβολίτιδας, στην προσπάθεια τους να δημοσιοποιήσουν την απελπισμένη αγανάκτησή τους για μία ζωή βαρετή και άδεια, που τους προέκυψε χωρίς να την ζητήσουν, άσχετα αν και οι ίδιοι επί χρόνια ολόκληρα με την ψήφο τους ενισχύουν τον κύκλο των φθαρμένων και διεφθαρμένων.
Μέσα σε αυτή την θύελλα, ο Χώνων Δημοσιογράφος, που φέρεται να <<διευθύνει τη συζήτηση>>, καλού κακού έχει επιστρέψει στην εποχή του βωβού κινηματογράφου, αφήνοντας τους καλεσμένους του να βγάλουν το άχτι τους και τα μάτια τους από τα φύρδην μίγδην νέα της ημέρας.
Όλο και κάποιος λογάς, φλύαρος, πολυλογάς, μουρμούρας και παπαρδέλας , λέγε λέγε, μούρου μούρου, δώστου δώστου θα τον κάνει να βγάζει καπνούς από το στόμα και τα αυτιά γιατί και το καμπανάκι , αλλά και το ευγενικό ευχαριστώ για πολλοστή φορά του Χώνων δεν είναι παρά <<φωνή βοώντος εν τη ερήμω>> για τον παρλαπίπα.
Τότε ο Χώνων με Στεντόρεια φωνή, με την φωνητική ισχύ πενήντα και πλέον ανθρώπων θα φωνάξει για ακόμη μία φορά. ΜΑΡΓΑΡΙΙΙΙΙΤΑΑΑΑΑ!!!
