Σήμερα τιμάται η παγκόσμια ημέρα της τρίτης ηλικίας δηλαδή των ανθρώπων που με όποια ιδιότητα και αν είχαν τότε που ήμασταν μικροί και αδύναμοι (γονείς διδάσκαλοι, περαστικοί ) μας φρόντιζαν, αγωνιούσαν για μας, νοιαζόταν, χαιρόντουσαν, λυπόντουσαν. Και εμείς μεγαλώσαμε και κάναμε δικές μας οικογένειες, όμως ο ίσκιος τους η παρουσία τους πάντα κάποιων από αυτούς μας θυμίζει ότι ήμασταν παιδιά και πάντα ακόμη και τώρα που μεγαλώσαμε αναζητούμε την αγκαλιά τους, τα λόγια τους και τα χάδια τους
ειδικά "όταν βρέχει και έχει κεραυνούς" όπως τότε. Πάντα τους αγαπάμε και είμαστε τα χέρια, τα πόδια, τα μάτια τους . Πόσο χρήσιμοι ήταν και είναι.Έτσι πρέπει να είναι ο κόσμος μας και ο σεβασμός στους σεβασμίους διδασκάλους μας και χορηγούς της ζωής μας. Είθε να είναι έτσι για όλους .