To ελληνικό κράτος χρεοκόπησε και το πρόγραμμα διάσωσης έληξε.
Όμως, όσο αδιέξοδη και να φαίνεται η κατάσταση, στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι, υποστηρίζει ο Γερμανός δημοσιογράφος Stefan Kaiser λίγες ώρες μετά τη λήξη του δεύτερου προγράμματος διάσωσης, που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική σελίδα του γερμανικού Der Spiegel, με τίτλο «Τέλος του προγράμματος διάσωσης: Ελλάδα, ώρα 0», ο οποίος τονίζει ότι τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα πρέπει να υπάρξει διάθεση για συμβιβασμό. Η λήξη του τόσο αμφιλεγόμενου δεύτερου πακέτου διάσωσης έχει πλεονεκτήματα και μπορεί να γίνει μια ευκαιρία για τη συνέχεια.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν κατέβαλε τη δόση στο ΔΝΤ και η Ελλάδα μένει πλέον μακριά από μελλοντικές χρηματοδοτήσεις, αναφέρεται στο άρθρο του Spiegel και επισημαίνεται ότι συνέβη αυτό που φοβόντουσαν οι Ευρωπαίοι εδώ και μήνες. Αυτή είναι η κακή είδηση. Ωστόσο υπάρχει και μία καλή: Δεν χάθηκαν ακόμα όλα. Κι ίσως αυτήν ακριβώς την ώρα μηδέν για την Ελλάδα υπάρχει η ευκαιρία, να γίνουν πολλά πράγματα καλύτερα από ό,τι μέχρι τώρα, με μια νέα συμφωνία.
Αυτή η συνεχής και αναξιοπρεπής αντιδικία για την αποδέσμευση της βοήθειας από το δεύτερο πακέτο διάσωσης έχει δηλητηριάσει τη διάθεση στην Ευρώπη. Οι διαπραγματευτές είχαν πλέον μπλεχτεί σε αδιέξοδους καυγάδες για τον ΦΠΑ και για μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις. Γι’ αυτό το λόγο αποτελεί κάτι απελευθερωτικό, το ότι αυτό το πακέτο πλέον έχει περάσει στην ιστορία.
Από την Ελλάδα εξαρτώνται όλα πλέον καθώς η μεγάλη καταστροφή ακόμη δεν έχει συμβεί. Αυτή τη κατάσταση δεν θα διαρκέσει για πάντα. Στις 20 Ιουλίου η Αθήνα πρέπει να καταβάλει νέες δόσεις. Δεν αποτελεί λύση η απομάκρυνση της Ελλάδας από τη νομισματική ένωση, κάτι που από τον Kaiser χαρακτηρίζεται ως ανεπιθύμητο.
Στο άρθρο του Spiegel, τονίζεται οι Ελληνες αναζητούν μια προοπτική και δικαίως και πως Ελλάδα και δανειστές έχουν στη διάθεσή τους ακόμα λίγο χρόνο για να επιτύχουν μια καινούρια συμφωνία. Θα πρέπει να τον αξιοποιήσουν, πετώντας τη «σαβούρα» από τις παλαιότερες διαπραγματεύσεις.
Η καινούρια συμφωνία πρέπει να είναι ένας πραγματικός συμβιβασμός και των δύο πλευρών
Η καινούρια συμφωνία πρέπει να είναι ένας πραγματικός συμβιβασμός, που να περιλαμβάνει όσα είναι σημαντικά και από τις δύο πλευρές: τα κράτη της ευρωζώνης θέλουν με το δίκιο τους μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση και το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα. Και απαιτούν επίσης δικαιολογημένα η Ελλάδα να ελέγξει τον προϋπολογισμό της σε έναν βαθμό που να της επιτρέπει να έχει σε βάθος χρόνου περισσότερα έσοδα από τα έξοδα.
Όμως, από την άλλη μεριά, είναι σημαντικό για τους Έλληνες, να έχουν μία προοπτική να μπορέσουν κάποια στιγμή να ζήσουν και πέρα από τα προγράμματα που επιβάλλονται έξωθεν. Και αυτό είναι κατανοητό. Και για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει το βάρος του χρέους να μειωθεί – καθότι είναι αυτό που δίνει στους πιστωτές τη δύναμή τους επί της Ελλάδας.
Το ότι οι δόσεις για αποπληρωμές των δανείων στα ευρωπαϊκά κράτη αρχίζουν από το 2020 δεν αλλάζει τίποτα, υπάρχουν πληρωμές από την Αθήνα προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ τη στιγμή που ο προϋπολογισμός της Ελλάδας βρίσκεται στο «κόκκινο». Κατά πάσα πιθανότητα τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις θα μπορούσαν να αναλάβουν τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης.
Ομως κάτι τέτοιο θα απαιτούσε η Γερμανία να συμφωνήσει πως δεν θα εισπράξει από την Αθήνα μέρος των δανείων που έχει χορηγήσει στην Ελλάδα και μπροστά σε μια τέτοια αναδιάρθρωση, η γερμανική κυβέρνηση επιδεικνύει σήμερα τόσο φόβο όσο και οι Έλληνες μπρος στην Τρόικα. Διότι για αυτό το σκοπό, η καγκελάριος θα πρέπει να πει στους βουλευτές και ψηφοφόρους της, ότι τουλάχιστον ένα μέρος από τις μέχρι τώρα πιστώσεις προς την Ελλάδα δε θα εισπραχθεί. Αυτή την αλήθεια πολλοί Γερμανοί θα είναι δύσκολο να την αντέξουν, καταλήγει το Der Spiegel.
