Ο Γιάνης Βαρουφάκης δέχθηκε επίθεση από ομάδα αγνώστων στα Εξάρχεια. Εκεί που πήγε χωρίς φρουρά και σωματοφύλακες πληρωμένους από κομμένες συντάξεις και μισθούς.
Πήγε με τη μηχανή του και τη Δανάη, κάθισε σε ένα εστιατόριο όπως κάνει ο καθένας από μας, αλλά βρέθηκε μια ομάδα ανθρώπων να του δείξει πως αυτό απαγορεύεται. Ποιό είναι άραγε το συμπέρασμα;
Πως υπάρχουν θερμόαιμοι που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως το εγωιστικό προσωπικό τους σύστημα ιδεών που επιβεβαιώνονται όπως στα παιδιά του νηπιαγωγείου με ένα γιουρούσι στην αντίπαλη ομάδα;
Πως γίνεται μια συστηματική προσπάθεια εδώ και μήνες, να επανέλθει το ασφυκτικό πλαίσιο της αστυνομοκρατίας και στα Εξάρχεια και αλλού, μέσα από τεχνητές διασαλεύσεις της «τάξης» που κάνουν να φαντάζει αναγκαία η μπατσάδικη αντίληψη στην καθημερινή ζωή;
Μήπως πως γίνεται μια προσπάθεια να αποκαθηλωθεί η άλλη αντίληψη για την πολιτική η οποία έχει φορείς πολλά από τα μέλη της νέας κυβέρνησης για να μπορέσει η κοινή γνώμη μέσα από τα αντανακλαστικά της να δει Αδώνηδες και «αλήτες πολιτικούς;»
Τι απ όλα αλήθεια οδήγησε στην επίθεση ενάντια στο Γιάνη Βαρουφάκη; Η προβοκάτσια ή η ανοησία; Ο υπερβάλλων πολιτικός ζήλος ή η απολίτικη επιθετικότητα που τρέφει χρόνια το σύστημα και το διπολισμό των καλών και των κακών, αλλά έχοντας πάντα ως νικητή τους «κακούς»;
Θα πω το δικό μου συμπέρασμα. Ο Γιάνης τα έβαλε με τα θηρία στη ζούγκλα. Λίγη σημασία έχει, αν ανάμεσα στα τέρατα αυτής της ζούγκλας, βρέθηκαν και μερικοί πίθηκοι να τον γρατζουνίσουν μόνο και μόνο για να εισπράξουν ένα κομμάτι απ την αξία του, έστω με τον κανιβαλισμό τους.
Ο Γιάνης τους ενοχλούσε πριν γίνει υπουργός αλλά τους ενόχλησε κυρίως μετά. Μπήκε σε ένα κύκλο πολιτικής, σε μία σέχτα όπου επικρατούσε η άποψη πως οι αποφάσεις για την Ευρώπη είναι δεδομένες και τους είπε πως είναι απλώς καταστροφικές. Ανέτρεψε από την άποψη για τον πολιτικό και την πολιτική, μέχρι και την εικόνα του πολιτικού.
Το έκανε με γνώση και κυρίως με θάρρος για όσα θα συνέβαιναν. Το Γιάνη Βαρουφάκη δεν τον έφτανε ο Γιούνκερ για να τον χτυπήσει με το ντοσιέ στο κεφάλι, ούτε να τον τσιμπήσει ο Σόιμπλε στο μάγουλο όπως έκαναν στο Βενιζέλο και τους Στουρνάρες.
Δεν τον έφτασαν όχι λόγο ύψους, αλλά λόγω πολιτικού και επιστημονικού αναστήματος.
Τότε ήταν που άρχισε η αποδόμηση. Προσπάθησαν να δημιουργήσουν την εικόνα της καρικατούρας μέσα από τα πολλά ΜΜΕ που ελέγχουν στην Ευρώπη και την Ελλάδα.
Η επικίνδυνη γοητευτική αριστερά του Γιάνη και του Αλέξη, έπρεπε να μετατραπεί σε ανευθυνότητα, έλλειψη προτάσεων, επικινδυνότητα πριν κατακτήσει και άλλους Ευρωπαίους.
Άρχισαν να αποδομούν τα πάντα. Να τους φταίει από το ένα «ν» στο Γιάνης, μέχρι το πουκάμισο έξω απ το παντελόνι. Το γεγονός πως η γυναίκα του προερχόταν από μια ιστορική αστική οικογένεια, μέχρι οι φωτογραφίες του.
Το θεριό φοβάται το Γιάνη και ευτυχώς ο Γιάνης μαζί με ό,τι αντιπροσωπεύει με την κυβέρνησή του, δεν δείχνει να φοβάται το θεριό.
Μερικές εκατοντάδες παπαγάλοι, τρολς, κατσαρίδες του διαδικτύου, εθισμένοι στις ακαλαίσθητες εικόνες όπου ένας έλληνας υπουργός σκύβει, σέρνεται και γελοιοποιείται, προσπαθούν να πείσουν πως η εικόνα ενός πολιτικού όρθιου (ακόμη και σε ένα εστιατόριο στα Εξάρχεια όπου κάνουν επίθεση 30 για να προπηλακίσουν δύο ανθρώπους που δεν τους έκαναν τίποτα) δεν είναι και ορθή. Αυτή η σύγχυση μεταξύ του ορθού και του όρθιου, είναι όλη η δικαιολόγηση της αθλιότητας.
Δεν έχω καμιά πρόθεση να υπερασπιστώ το Γιάνη επειδή είναι φίλος μου. Μπορεί να το κάνει και μόνος του άλλωστε. Οι διαφωνίες μου στην άσκηση της πολιτικής του, όταν υπάρχουν, εκφράζονται δημόσια, όπως πρέπει να γίνεται στη Δημοκρατία και τη δημοσιογραφία.
Ο στόχος τους άλλωστε δεν είναι ο Γιάνης, αν και αυτός πρέπει να πέσει πρώτος για να μπορέσουν να συνεχίσουν. Ο στόχος τους είναι η πολιτική που απειλεί την τσιμενταρισμένη αντίληψη που έχουν καθιερώσει στην Ευρώπη και που τους ευνοεί.
Οι επιθέσεις στο Γιάνη ξεκίνησαν μετά την 20η Φλεβάρη, όταν διάφοροι «ευρωπαικοί» παράγοντες έστελναν το μήνυμα στον Τσίπρα, πως καλό θα ήταν να φύγει από τη μέση ο Βαρουφάκης για να ευνοηθεί το κλίμα.
Ο Τσίπρας, δεν δέχθηκε να μετατρέψει την Ελλάδα σε Ελλάδα του δόγματος Πιουριφόι, ή σε Ελλάδα του δόγματος Σαμαρά. Έτσι αποφάσισαν να μετατρέψουν το Γιάνη σε αδύναμο κρίκο.
Έπεσαν πάνω του οι φυλλάδες, τα χρεωμένα κανάλια, οι λαϊφστυλάδες, οι αναλυτές μακιγιάζ και οι ειδικοί στο ψέμα, για να ισοπεδώσουν το Βαρουφάκη.
Μάθαμε πως είναι δυσαρεστημένοι οι Ευρωπαίοι, πως δεν καταδέχεται την παρέα τους, πως είναι απομονωμένος και δακτυλοδειχτούμενος.
Δεν μάθαμε ποτέ τι λένε μεγάλες μορφές της Οικονομίας για το Γιάνη όπως ο Γκάλμπρειθ, ο Μπλάιθ, ο Κρούγκμαν.
Την ώρα που ο Μπόμπολας πλήρωνε μια «διοικητική παράβαση» κατά την Όλγα Τρέμη, που στην πραγματικότητα ήταν η παραδοχή πως κλέβει, τα κανάλια καταδείκνυαν το απαράδεκτο λαχούρ του Βαρουφάκη.
Σκοπός δεν είναι η αλήθεια, ούτε καν η αισθητική. Σκοπός των φυλλάδων και των νεοϊσχυρών του ίντερνετ, είναι ο ψίθυρος που μπορεί να αναπαραχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσει να αποκτήσει εικόνα ισχυρής βεβαιότητας.
Το τραγικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πως οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να εξαπατηθούν.
Ενώ γνωρίζουν πως το σύστημα αποδομεί και συκοφαντεί όσους θέλει να αποδυναμώσει, όταν αυτή η συκοφαντία εμφανιστεί, τότε οι περισσότεροι αντί να την αντιληφθούν ως την «ώρα της συκοφαντίας», αναρωτιούνται αν οι συκοφαντίες είναι αλήθεια.
Είναι μια μηχανική λειτουργία που αποκτούν οι άνθρωποι όχι λόγω των βιολογικών χαρακτηριστικών, αλλά λόγω της καχυποψίας και του ψέματος που τους περιτριγυρίζει και τους κάνει καχύποπτους αλλά ταυτόχρονα και θύματα.
Ο Γιάνης δεν είναι θύμα. Είναι προς το παρόν ο Γιάνης τον οποίο φοβάται το θεριό.
.jpg)
