Πρέπει κάποιος να έχει διανοητική μυωπία, πολιτική αχρωματοψία, και να πάσχει από πνευματικό σκορβούτο, αν δεν μπορεί να καταλάβει ότι έχει φυσήξει άλλος αέρας.
Μετά από τόσες πολιτικές φάπες και μετατροπή της Ελλάδας σε γιουσουρούμ ευκαιριών από τους γραβαντωμένους κανίβαλλους (εξ ου και το λαϊκό άσμα πουληθήκατε στο γιουσουρούμ για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ) η κυβέρνηση διεκδικεί μία ποιο ανθρώπινη ζωή στο
σύστημα της απανθρωπιάς, που αρχίζει να μοιάζει με οικονομικό Δ Ράιχ, και η Ε.Κ.Τ τυφλό όργανο του Βερολίνου.
Η θεραπεία της λέπρας παραμένοντας μέσα στο λεπροκομείο θα είναι μία πολύ δύσκολη υπόθεση. Οι ΓΙΑΒΟΛ-εποχές και η τέχνη της ξεπούλας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Όσο το σλόγκαν είναι επίκαιρο από τους εισπράκτορες των κοινών τοκογλύφων,<< Το ζήσε για να πληρώνεις>> και το<< σε αφήνω να ζήσεις για να ξοφλήσεις>>, θα προδικάζει και την πορεία της χώρας.
Μόνο η γενναία άρνηση ενός λαού να υπάρχει απλώς για να πληρώνει στον αιώνα των αιώνων θα δώσει και την οριστική λύση του προβλήματος.
Ο μικροαστός μέχρι τώρα μας είχε συνηθίσει να μην θέλει μπλεξίματα. Γι αυτό και ποτέ δεν μπορούσε να είναι επαναστάτης και άρα παλικάρι. Αυτά τα ήσυχα και μειλίχια ανθρωπάκια πάντα ήταν και τα ποιο επικίνδυνα.
Γνωρίζουν καλλίτερα από τον καθένα από βδέλλες να μετατρέπονται σε σειρήνες, να αλλάζουν εύκολα χρώμα τα φτερά τους και με χαμαιλεόντια κάλυψη χωρίς εγερτικό σθένος και χωρίς καμία πολιτική ποιότητα να ζητούν αυτό που τους λείπει. Ασφάλεια και φράγκα.
Είναι όμως πολύ δύσκολα τα πράγματα για όποιον ζει δια της αναθέσεως και μόνο . Η ιστορία όμως και η ανάγκη σήμερα μας καλεί όλους και αυτούς που τόσο καιρό ήταν σε λιθαργική αφασία υπνοβατώντας στο κενό και πρέπει να είμαστε εκεί.
Εκεί που ρέει αίμα αθώων, για να μην τσακιστούμε και κουρελιαστούμε άλλο ψυχικά και σωματικά ,για να μην ξαναζήσουμε μία ακόμη δουλεία ποιο ήπια και ίσως ποιο ρυθμισμένη. Για να μην είναι και η οριστική γιατριά οι πρώτες βοήθειες που θα δοθούν.
Για να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις την κυβέρνηση αφαιρώντας της όμως την επιλογή της συνθηκολόγησης.
Για να μην βρεθούμε σε μία περίοδο εκπτώσεων και παρατα(σης) για το …μέλλον. Για να μην επιτρέψουμε ξανά να χρησιμοποιεί ο ξένος παράγοντας την Ελλάδα την μητρίδα – πατρίδα μας σαν πολιορκητικό κριό για δικά του συμφέροντα.
Για να στηρίξουμε ένα πρόγραμμα που θα βασίζεται στην παραγωγή και εργασία και όχι στον τζόγο και τα δανεικά. Τώρα που όλοι έχουν καταλάβει ότι και η πόρτα των ξένων όχι απλά μπάζει , άλλα έχει και την οσμή του αίματος.
Ότι στο κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι στεγάζεται και μία στυγνή <<κομαντατούρ>> της πανταχόθεν πλουτοκρατίας. Ότι στο θυσιαστήριο και κολαστήριο της ΕΕ πρέπει να δώσουμε τιτάνιο αγώνα για να περισώσουμε έστω και μερικά κομμάτια από την σάρκα μας.
Ότι η ΓΙΑΒΟΛ-αφαίμαξη πρέπει να σταματήσει, και ο χρόνος για την Ενωμένη-Γερμανική Ευρώπη αρχίζει να τελειώνει, ελπίζοντας ότι δεν θα έχουμε τελειώσει εμείς πολύ πριν.
Τώρα όμως που και εμείς οι ίδιοι πρέπει να καταλάβουμε ότι για να αποδεχτούμε τα στραβά μας πρέπει να αντέχουμε και να τα γνωρίζουμε.
Ότι χρειάζονται αλλαγές σχέσεων και δομών, με στόχο την Δημοκρατία και την κοινωνική Δικαιοσύνη. Ότι η παρασιτική και μεγαλοαστική τάξη θα πρέπει κάποια στιγμή να συγκροτήσει συλλογική και εργασιακή συνείδηση.
Ότι εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να γίνουμε ποιο <<δύσκολοι>>, <<αυτόβουλοι>> και ενεργοί πολίτες. Να ζητήσουμε και να απαιτήσουμε απονομή δικαιοσύνης και τιμωρία όλων των ενόχων που θα λειτουργήσει για σωφρονισμό του συλλογικού μας εαυτού. Η Τώρα η Ποτέ!
Ο δρόμο-δείχτης,<< βοά>> για αλλαγή γηπέδου
Με την νοοτροπία <<ψήφο-λαού >> και μόνο θα συνεχίσουμε σαν τον σκύλο να κυνηγάμε την ουρά μας, και είναι σίγουρο ότι στην αναπόφευκτη καμπύλη που θα ακολουθήσει θα εκδηλωθούν όλα. Όσα δεν θέλουμε να δούμε.
