Μέτρα, μέτρα, μέτρα. Καλή χρονιά με σφιγμένα τα δόντια. Μετά τα ηχηρά<< μπάμ>>, την φασαρία και τα λαμπάκια <<έρχεται το πιο βαθύ σκοτάδι>>.
Η πείνα, η εξαθλίωση, η αρρώστια, η φτώχεια, η εκμετάλλευση, η υποκρισία δεν ξεπερνιούνται με τις αντανακλάσεις της ζωής.
Χαμένα όνειρα οι αναλαμπές μέσα στο σκοτάδι, όπως και εκείνοι που δεν μπορούν να θυμηθούν το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν.
Στη ναρκοθετημένη περίοδο που διανύουμε θα συνεχίσουν να αιμορραγούν οι πληγές που μας προκαλούν η καθημερινότητα, η αγένεια, η αδικία, το θράσος, ο τσαμπουκάς.
Και θα αιμορραγούν, όσο συνεχίζουμε να είμαστε σκυμμένοι παθολογικά, οσφυο -κάμπτες, με δουλικότητα, υπομένοντας μαρτυρικά την ασθένεια μας. Άνθρωπος σημαίνει <<άνω θρώσκω>>, κοιτώ ψηλά και δεν υπηρετώ με γονυκλισία εθελόδουλες μαριονέτες και πειθήνια ανδρείκελα οποιωνδήποτε εχθρών.
Όσο δεν μπορούμε να ισιώσουμε το κυρτωμένο μας σώμα θα πολλαπλασιάζονται οι δολοφονίες των πολιτών και θα γίνονται χωρίς να ακούγονται πυροβολισμοί η να χύνεται αίμα, αλλά με άκρως δολοφονικά νομικά ιδιοσκευάσματα.Τροικανο-Λαίλαπα και νομοθετικός οδοστρωτήρας έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα απέραντο κρεματόριο.
Όσο μένουν άθικτοι και δεν σπάνε οι<< κουμπαράδες >> των χρηματισμών, όσο τα όργανα του κράτους χρησιμοποιούνται ως πιστόλια του πολιτικού συστήματος, όσο αδιαφορούμε για τους,<< διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες>>, όσο επιτρέπουμε να μας μολύνουν ξεδιάντροπα και ύποπτα επιχειρήματα για να λησμονήσουμε την χώρα μας, όσο είμαστε αναίσθητοι με εκμηδενισμένη ανθρωπιά, η ταφόπλακα θα γίνεται ακόμη βαρύτερη.
Καλή Χρονιά με παγωμένες τις συντάξεις στα διακόσια ογδόντα ευρώ; Καλή Χρονιά με πλειστηριασμούς; Καλή Χρονιά με φόρους και στα κοιμητήρια σε λίγο; Καλή Χρονιά χωρίς τουρίστες; Καλή Χρονιά με μαξιλαράκια αποστασίας;
Καλή Χρονιά με φύση, κόμματα ελιές, ποτάμια, ρίζες, κοράκια , μιζόπουλα; Καλή Χρονιά με ουρές για ένα δωρεάν πιάτο φαγητό στα πανεπιστήμια, στις εκκλησίες; Καλή χρονιά με προϋπολογισμούς για να μας κάνουν ψωροκώσταινα; Καλή Χρονιά με διαβρώσιμους, εκπρόσωπους-Απρόσωπους;
Υπάρχει πλέον κοινωνία για να καθρεφτιστώ, για να δώ, άμα της μοιάζω;
Στρουθοκαμηλίζοντας και προσποιούμενοι πώς τάχα δεν καταλαβαίνουμε, ο νους μας γίνεται κτηνώδης και δαιμονιώδης και πόσο καλή μπορεί να είναι η χρονιά όταν αντί να είμαστε απασφαλισμένες χειροβομβίδες μοιάζουμε με βρεγμένη μπαρούτη που δεν πρόκειται ποτέ να αναφλεγεί;
Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε την Χρονιά Καλή, όταν και μόνο όταν πάρουμε το τιμόνι στα δικά μας χέρια.
