Mε την γνωστή άδολη απορία του ο Γ. Πρετεντέρης αναρωτιέται στο σημερινό του σχόλιο στα «Νέα» για τα όρια στα δικαιώματα.
Ανακατεύοντας τον Μαζιώτη, την αξιολόγηση, τους φοιτητές, τους δημάρχους, τους φοροφυγάδες και τους τζαμπατζήδες των διοδίων και ξανά πίσω στο Μαζιώτη προσπαθεί να ακυρώσει τη λέξη δικαίωμα επισημαίνοντας το πόσο ξεχειλωμένη είναι αυτή η παρεξηγημένη έννοια που τελικά χρησιμοποιείται για να «μας» επιβάλλουν κάποιοι τις απόψεις τους.
Μην κατανοώντας σε ποιους ακριβώς αναφέρεται ο Γ.Π., λέγοντας «να μας επιβάλλουν», θα είχε ενδιαφέρον να προσδιόριζε αν σε αυτούς τους «μας» περιλαμβάνονται εκείνοι που καταλήστεψαν το δημόσιο χτίζοντας αυτοκρατορίες πλούτου, εκείνοι που έβγαλαν τα πάνω από 100 δις στο εξωτερικό λίγο πριν την κρίση, όσοι καταπάτησαν τα δάση και τις ακτές κι όσοι μετέτρεψαν τα μεγάλα ΜΜΕ σε φορείς προπαγάνδας, Κι όλα αυτά στο όνομα του δικού τους «δικαιώματος».
Μην κατανοώντας σε ποιους ακριβώς αναφέρεται ο Γ.Π., λέγοντας «να μας επιβάλλουν», θα είχε ενδιαφέρον να προσδιόριζε αν σε αυτούς τους «μας» περιλαμβάνονται εκείνοι που καταλήστεψαν το δημόσιο χτίζοντας αυτοκρατορίες πλούτου, εκείνοι που έβγαλαν τα πάνω από 100 δις στο εξωτερικό λίγο πριν την κρίση, όσοι καταπάτησαν τα δάση και τις ακτές κι όσοι μετέτρεψαν τα μεγάλα ΜΜΕ σε φορείς προπαγάνδας, Κι όλα αυτά στο όνομα του δικού τους «δικαιώματος».
Από την άλλη μεριά και άσχετα από την αποστροφή που μας προκαλεί η οποιαδήποτε ένοπλη μέθοδος για να γίνει απολύτως κατανοητό το τί εννοεί «μας» ο Γ.Π., επέλεξε να προβάλλει μια προφορική απειλή αντί για τις αιματοβαμμένες δολοφονικές ενέδρες των καθαρόαιμων εθνικιστών-ναζί, την έντονη αντίδραση των φοιτητών στην “πόρτα” αντί για τις αμοιβές πολλών ακαδημαϊκών που το σκάνε από τη διδασκαλία για να κάνουν δημόσια έργα, τους δημάρχους που αντέδρασαν στις αξιολογήσεις αντί για εκείνους που με ρουσφέτια έφαγαν τα κονδύλια των υποδομών, τους φορολογούμενους που δεν πληρώνουν ΕΝΦΙΑ αντί για όσους έχουν τις ακίνητες περιουσίες τους σε offshore, τους τζαμπατζήδες των διοδίων αντί για εκείνους που εισπράττουν τα διόδια για ανύπαρκτους δρόμους.
Οπως λοιπόν προκύπτει το πρόβλημα δεν είναι η έννοια του δικαιώματος που την ορίζει άλλωστε το κουρελιασμένο αλλά πάντως ισχύον Σύνταγμα αλλά το τί εννοεί ο κάθε Γ.Π., όταν λέει «μας». Ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι είναι αυτοί δηλαδή, και αν πράγματι όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα ή ακόμα χειρότερα αν αναγνωρίζει σε όλους την ύπαρξη δικαιωμάτων.
Της Άντας Ψαρρά από efsyn
.jpg)
