Ο λαός ξανά-σταυρώνεται ο λαός όμως θα ορίσει και τον χρόνο της "ανάστασης"του! Όσο ακόμα η κοινωνία κοιτά με μανία ηδονοβλεψία το σταφιδιασμένο πρόσωπό της σε έναν καθρέφτη πού δεν μπορεί ακόμα να σπάσει, δεν υπάρχει ελπίδα ,πόσο μάλλον όταν πρέπει να χαστουκίσει τα ίδια της τα μούτρα. Έτσι, έχουμε ένα αδιέξοδο αυτό-μαστίγωμα.
Το πιο έντονο χαρακτηριστικό των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών είναι
η ιδιωτικοποίηση των ατόμων, η αναδίπλωσή τους στην ιδιωτική τους σφαίρα, ο εγκλωβισμός τους σε ένα συνωμοτικό κουκούλι, χτισμένο με έπαρση και με ένα υπερτροφικό και τσιμενταρισμένο Εγώ, μία συστηματική γεννήτρια νόσων με μόνη αξία σταθερή την κατανάλωση και αφήνοντας έξω από αυτό αρχές όπως η Ελευθερία, η κοινωνική ευαισθησία, η ισότητα. Στο συνωμοτικό αυτό κουκούλι της ιδιωτικοποίησης βρήκε πρόσφορο έδαφος ο ιός του Εαυτουλισμού ,πού είναι η αιτία της μεγαλύτερης μολυσματικής νόσου. Η αναδίπλωση των ατόμων στην ιδιωτική τους σφαίρα ,εκδηλώνει από μέρους τους και μία τάση προς την Πολιτική Απάθεια.
Έτσι τα άτομα δεν συμμετέχουν σε συλλογικές δραστηριότητες για καθημερινά προβλήματα που τα αφορούν, παρά αρκούνται να προσέρχονται μόνο στις κάλπες, αλλά πολιτική απάθεια είναι και όταν η κάθε συλλογική δραστηριότητα έχει υποστεί από-γόμωση της δυναμικής της, με αποτέλεσμα ο συνδικαλισμός να μοιάζει με σύγχρονη μπότα κατοχής. Η σημερινή πολιτική απάθεια είναι στο βάθος αδυναμία πολιτικής δημιουργικότητας της κοινωνίας, και στην ουσία και η Ληξιαρχική πράξη θανάτου της ίδιας της κοινωνίας. Το δρομολόγιο της ζωής ενός ατόμου ,σήμερα συνήθως είναι αναγκαστικά ένα και μοναδικό ,ομοιόμορφο και χαραγμένο εκ των προτέρων.
Η οικογένεια ο πρώτος σταθμός είναι το πολιτιστικό φυτόχωμα ,πολλά άτομα βγαίνουν αρκετά αδύνατα από αυτήν. Η παιδεία<< ο άταφος νεκρός >>από πεδίο μάθησης έχει πολλές φορές μετατραπεί σε ναρκοπέδιο ασθενειών με συνοδούς τους ψυχολόγους και τους ψυχίατρους. Το νεαρό άτομο συχνάζει σε ένα σχολείο το οποίο ζει σαν αγγαρεία και βρίσκεται απέναντι σε μία κοινωνία, έναν θάλαμο αρρώστων όπου όλες οι αξίες έχουν αντικατασταθεί από την καλοζωία, τα κομφόρ και την κατανάλωση.
Θα μάθει να φτύνει τα ιερά και τα όσια, χωρίς πολιτικές ιδέες, με μία τοπική η εργασιακή κοινότητα με <<ταξικούς συντρόφους>>…τα υπόλοπα λίγο πολύ γνωστά όπως και το ότι οι άνθρωποι για να κερδίσουν την ζωή τους τελικά την χάνουν. Το παγκόσμιο-ποιημένο καπιταλιστικό βαμπίρ, που τώρα αιμορραγεί λαβωμένο θανάσιμα, αλλά συνεχίζει να κοντανασαίνει λόγω δικής μας αδράνειας ,στο πέρασμα του έχει κάνει πολλές τέρατο-γενέσεις, αλλά δημιούργησε και το πρόσωπο του ανθρώπου που του αντιστοιχεί.
Έναν άνθρωπο μόνιμα αφηρημένο, ζαπάροντας από την μία απόλαυση στην άλλη και το κυριότερο χωρίς μνήμη και ψυχή. Ξεθύμανε η δύναμη του Έλληνα, νερούλιασε το αίμα του, και πούλησε την μνήμη του που είναι το αίμα των Λαών για ένα τριάρι στον ακάλυπτο. Ο καθένας βλέπει αυτό που έχει ανάγκη να δει και τα ρυάκια της οργής αντί να γίνουν ποτάμι θυμίζουν περισσότερο βάλτο.
Η καθοδική μας πορεία στο σπιράλ του θανάτου ίσως μας αναγκάσει να ξυπνήσουμε από την ληθαργική μας αφασία και από την υπνοβασία στο κενό και στο τίποτα. Εάν ο κάθε φραπέ-δο-μάγκας και καφέ-δο-ρουφήχτρας ,εάν ο κάθε βλίτο-μάμας και λουκουμο-μπεμπες,αν η κάθε κυρία με την ναρκισσιστική της πείνα, αν ο κάθε βαρδαλαμπούμπας με την ρηχή σκέψη και τις βαθιές τσέπες, εάν ο κάθε μεταπολιτευτικός αριστερούτσος με τα ιδεολογικά του αερο-κοπανηματα, αν ο κάθε βολεμένος και βλαμενος…αν όλοι μας δεν κάνουμε μία βουτιά σε βαθιά και θολά νερά και δεν καταλάβουμε ότι οι σημερινοί τοκογλύφοι δολοφονούν και σταυρώνουν τους λαούς στο όνομα της τοκογλυφίας, την οποία φροντίζουν να νομιμοποιούν και να Θεοποιούν οι συνειδητά Α-συνείδητοι συνεργάτες τους θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.
