Aπό τον Παναγιώτη Στάθη
Χιλιάδες αγωγές για τη διεκδίκηση της διαφοράς του μισθού που δεν έπαιρναν, τα δώρα και τις ασφαλιστικές εισφορές που δεν καταβλήθηκαν, αναμένεται να προκαλέσει η αποφαση του Αρείου Πάγου με την οποία ουσιαστικά αναγνωρίζεται πως οι εργαζόμενοι σε προγράμματα stage παρείχαν εξαρτημένη δουλειά πλήρους απασχόλησης.
Αν αναλογιστεί ακνείς πως υπολογίζονται περι τις 120.000 οι εργαζόμενοι με προγράμματα stage , τυχόν...
υποβολή αντίστοιχου αριθμού προσφυγών με τη διεκδίκηση των χρημάτων που δεν τους καταβλήθηκαν (πληρώνονταν με μισθό μαθητείας 500 ευρώ , χωρίς ασφάλιση ενώ το δικαστήριο λέει πως δικαιούνταν κανονικό μισθό, δώρα, κλπ) δημιουργεί μια ακόμα δημοσιονομική βόμβα στην κυβέρνηση.
Το θεμα είναι πιο δοβαρό αν αναλογιστεί ακνείς πως η απόφαση δικαίωσης των stage , δεν είναι αυτή τη φορά επιπεδου Πρωτoδικείου αλλά Αρείου Πάγου.
Η απόφαση του Ανωτατου Δικαστηρίου που αποκαλύπτει η εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", αναγνωρίζει ότι οι συμβάσεις stage δεν αφορούσαν ούτε εργασιακή εμπειρία ούτε μαθητεία, αλλά παρείχαν εξαρτημένη εργασία με επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
H απόφαση δεν θέτει θέμα επαναπρόσληψης, αλλά αναγνωρίζεται ότι θα έπρεπε να αμείβονται με μισθό αντίστοιχο των τακτικών υπαλλήλων των ίδιων θέσεων σε δήμους, περιφέρειες και δημόσιες υπηρεσίες.
Η απόφαση 885/14 και εισηγητή τον αρεοπαγίτη Δημ. Μουστάκα, αναγνωρίζεται πως δεν πρόκειται περί συμβάσεων απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, όπως υποστήριζαν ο ΟΑΕΔ και το υπουργείο Εργασίας, που δικαιολογούσαν τις προσλήψεις με το σκεπτικό ότι οι απασχολούμενοι θα αποκτούσαν προσόντα για τη μετέπειτα εξέλιξη στην εργασία τους.
Δεν αναγνωρίζεται επίσης ότι πρόκειται για συμβάσεις μαθητείας, δηλαδή εξοικείωσης του συμβασιούχου με τη λειτουργία των υπηρεσιών του Δημοσίου, απορρίπτοντας και τον ισχυρισμό περί παροχής κατάρτισης.
Με την ίδια απόφαση διαπιστώνεται πως πρόκειται για συμβάσεις ορισμένου χρόνου οι οποίες συνήφθηκαν επανειλημμένως με το ίδιο πρόσωπο αλλά δεν αποτελούν περιεχόμενο ενιαίας σύμβασης αορίστου χρόνου.
Αναγνωρίζεται ότι η απασχόλησή τους έφερε τα χαρακτηριστικά της εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και ουδέποτε εργάστηκαν ως μαθητευόμενοι. Κατά συνέπεια παρείχαν εργασία αντίστοιχη με αυτή των τακτικών υπαλλήλων και έπρεπε να αμείβονται με τους αντίστοιχους μισθούς.
Μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου ανοίγει ο δρόμος για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι σε προγράμματα stage τη διαφορά του δικού τους μισθού έναντι των τακτικών υπαλλήλων της ίδιας θέσης, χωρίς ωστόσο να τίθεται ζήτημα επαναπρόσληψής τους. Για παράδειγμα, 13ο και 14ο μισθό, επιδόματα, οδοιπορικά, οικειοθελείς παροχές.
Με δεδομένο ότι οι μισθοί τους ήταν της τάξης των 500 ευρώ, πλέον μπορούν να διεκδικήσουν τη διαφορά, ενώ τίθεται και ζήτημα αναγνώρισης των ημερών εργασίας στο ΙΚΑ, καθώς δεν πρόκειται για περίοδο μαθητείας αλλά για σχέση εξαρτημένης εργασίας.
