Συγκεκριμένα: Ο υπουργός Εσωτερικών κ. Μιχελάκης, στις βιαστικές ρυθμίσεις...
του για τις ευρωεκλογές, ενώ διατηρεί το απαράδεκτο όριο του 3% για την είσοδο στην ευρωβουλή, «ξέχασε» να προβλέψει αυτό που εφαρμόζεται στις εθνικές εκλογές.
Δηλαδή το μέτρο να είναι το άθροισμα όσων περνούν το 3% δια του αριθμού των εδρών (το περίφημο μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα είναι άλλο ανέκδοτο). Αποτέλεσμα της «αμέλειας» του κ. Μιχελάκη ήταν, μετά την Α΄ και τη Β΄ κατανομή, να μείνει αδιάθετη μία από τις 21 έδρες, για πρώτη φορά από το 1981 (μέχρι σήμερα το πρόβλημα αυτό δεν είχε εμφανιστεί, λόγω του «παλιού» ισχυρού δικομματισμού και του πολύ μικρότερου συνολικού ποσοστού που συγκέντρωναν όσα κόμματα δεν ξεπερνούσαν το 3%).
Εν πάση περιπτώσει, τι την έκαναν την αδιάθετη έδρα, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να τη λάβει κανένα από τα υπόλοιπα κόμματα, που συνολικά συγκέντρωσαν πολύ υψηλό ποσοστό (17,14%) αλλά δεν πέρασαν το όριο του 3%;
Ενεργοποιήθηκε, για πρώτη φορά σε ευρωεκλογές, η Γ΄ κατανομή, που δίνει την αδιάθετη έδρα στο κόμμα με το μεγαλύτερο (αλλά… ήδη χρησιμοποιημένο στη Β΄ κατανομή!) υπόλοιπο – σ’ αυτήν την περίπτωση, τη Χ.Α. Πιο συγκεκριμένα: Χωρίς την αναγωγή όσων κομμάτων πέρασαν το όριο του 3%, το εκλογικό μέτρο παρέμεινε στο 4,76% (100% έγκυρων ψήφων διά των 21 εδρών). Η Χ.Α. έλαβε 9,40%.
Άρα «κανονικά» θα έπρεπε να βγάλει μία (1) έδρα από την Α΄ κατανομή, και με το υπόλοιπο 4,64% άλλη μία (1) από τη Β΄ κατανομή. Σύνολο δύο (2) έδρες. Κι όμως, με βάση τον τρύπιο εκλογικό νόμο, της χαρίζεται μία επιπλέον έδρα.
Να σημειωθεί ότι πολλοί ειδικοί είχαν επισημάνει πρόσφατα τον κίνδυνο να πάρει ένα κόμμα παραπάνω έδρες από αυτές που δικαιούται λόγω των «κενών» στον εκλογικό νόμο. Ανάμεσά τους ο Π. Κρουστένης, που έγραφε προφητικά στην Καθημερινή (19/3): «Η ριζική μεταβολή των εκλογικών συσχετισμών τα τελευταία χρόνια είναι δυνατό να αναδείξει και στο πεδίο των Ευρωεκλογών τις δυσλειτουργίες ή τις εν δυνάμει παρενέργειες της εκλογικής νομοθεσίας».
Τα ίδια έγραφε και ο Κ. Ζούλας, πάλι στην Καθημερινή (22/12), μιλώντας για «καραμπινάτο τεχνικό λάθος στο εκλογικό σύστημα των Ευρωεκλογών». Ανακύπτει ένα ερώτημα: Γιατί ο κ. Μιχελάκης «ξέχασε», παρά τις προειδοποιήσεις, να διασφαλίσει ότι δεν θα παραβιαστεί όσο ποτέ άλλοτε η έννοια της αναλογικότητας της ψήφου;
Η απάντηση μπορεί να είναι απλή: Στατιστικά οι περισσότερες πιθανότητες ήταν να κερδίσει την όποια «ορφανή» έδρα οποιοσδήποτε εκτός του ΣΥΡΙΖΑ (διότι έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ήξερε εκ των προτέρων τα αποτελέσματα, οπότε ουσιαστικά επρόκειτο περί λοταρίας μεταξύ των 6-7 κομμάτων που θα περνούσαν το όριο του 3%). Αυτό και έγινε.
Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς
