Μπορείς να βγάλεις τον Έλληνα μέσα απ' το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις το ΠΑΣΟΚ μέσα απ' τον Έλληνα.
Αυτή είναι μια αλήθεια που, είτε μας αρέσει είτε όχι, θα πρέπει να τη λάβουμε υπόψη μας, για να βγάλουμε συμπεράσματα.
Μετά τους... ανεξάρτητους ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ συνδικαλιστές που έχουν σαρώσει σε σχεδόν όλα τα συνδικάτα, σωματεία κλπ., ήρθαν και οι "ανεξάρτητοι" ΠΑΣΟΚ-ο-ΝΟΥ-ΔΟΥ υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες, οι οποίοι σάρωσανσε όλη σχεδόν την Ελλάδα, πλην Αττικής και Αθήνας...
Που, ακόμη κι εκεί, πήγαν πολύ καλύτερα...
από τις επιδόσεις των κομμάτων απ' τα οποία στηρίζονται.
Και βέβαια κι οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν λίγο χειρότερα από το αναμενόμενο εκλογικό ποσοστό του κόμματος, είτε λίγο (σε Αττική και Αθήνα) είτε πολύ χειρότερα (στην υπόλοιπη Ελλάδα).
Είναι εύκολο να βρίσουμε τους συμπολίτες μας για την επιλογή τους, αλλά δεν έχει νόημα.
Καλύτερο είναι να ερμηνεύσουμε την ψήφο τους και να δούμε τί ζητά αυτή η κοινωνία.
Εκτός βέβαια αν (όπως το ΚΚΕ) θεωρήσουμε ως θέσφατο πως εμείς που ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ είμαστε οι έξυπνοι... και πως όλοι οι άλλοι είναι μαλάκες, βολεμένοι ή... εφοπλιστές!
Τότε, πάνω πάσο...
Με δεδομένο πως όλοι οι άλλοι δεν είναι μαλάκες, βολεμένοι ή... εφοπλιστές, ας προσπαθήσουμε ψύχραιμα να δούμε τι σημαίνει αυτή η ψήφος.
Νομίζω πως τα χθεσινά αποτελέσματα δικαίωσαν την τακτική του Τσίπρα να ανοίγεται στο χώρο τηςκεντροαριστεράς, ο οποίος όπως βλέπουν πλέον κι οι... τυφλοί, είναι ο κυρίαρχος πολιτικός χώρος στη χώρα.
Ο κυρίαρχος από πλευράς μηχανισμών αλλά και από πλευράς προσώπων.
Καλώς ή κακώς, σχεδόν όλες οι δημοφιλείς προσωπικότητες του προοδευτικού χώρου έχουν συνδεθεί με το ΠΑΣΟΚ.
Και οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ υπερβαίνουν κατά πολύ τους μηχανισμούς του κόμματος, όπως αυτό υφίσταται σήμερα και διεισδύουν στην κοινωνία πολύ βαθειά.
Η αριστερά δεν μπορεί να έχει Μπουτάρη, δεν μπορεί να έχει Αρναουτάκη, δεν μπορεί να έχει Κατσιφάρα (της Πάτρας), δεν μπορεί να έχει Κουράκη, δεν μπορεί να έχει όλους αυτούς που με την παρουσία τους και μόνο -ακόμη και με το κόμμα καταποντισμένο- μπορούν να κινητοποιήσουν υπέρ τους ευρείες πλειοψηφίες.
Αυτά τα πρόσωπα, για να καταφέρνουν να συσπειρώνουν αυτές τις ευρείες πλειοψηφίες, αναπόφευκτα ανήκουν σ' ένα χώρο πιο ανοιχτό, αυτόν της κεντροαριστεράς.
Αυτό αποδεικνύει πως για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την κοινωνία (δηλαδή τις εκλογές και με μεγάλο ποσοστό μάλιστα- αφού δε θα έχει συμμάχους) θα πρέπει να συνεχίσει να προσεταιρίζεται πρώην στελέχη και μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ, που έχουν βαθιά και πολυετή διείσδυση στην κοινωνία.
Αλλιώς δεν μπορεί να έρθει η νίκη.
Κακά τα ψέματα, ο Έλληνας είναι ΠΑΣΟΚ!
Κι ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ.... κι αυτός σε μεγάλο ποσοστό ΠΑΣΟΚ είναι!
Αυτός είναι ο χώρος του, ασχέτως αν επιλέγει τον Τσίπρα ως καταλληλότερο πρωθυπουργό, για να φύγουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος.
Και, κυρίως, ο πολίτης ο οποίος βρίσκεται στην... αναμονή(αναποφάσιστος) και είναι αυτός που πρέπει να τον ψηφίσει για να βγει πρώτος, κι αυτός ΠΑΣΟΚ είναι στην ουσία...
Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει να δει νίκη, θα πρέπει να πάρει κι άλλα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ κι άλλους πρώην μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ, για να καταφέρει να κερδίσει αυτήν την κρίσιμη μάζα που βρίσκεται στην αναμονή, εκτιμά τον Τσίπρα, αλλά αισθάνεται ακόμη μακριά απ΄τον ΣΥΡΙΖΑ ως οργανισμό.
Μια μάζα, δηλαδή, που αντιτίθεται στην κυβερνητική πολιτική, δε θέλει ούτε να βλέπει τους Σαμαρο-Βενιζέλους αλλά δε βρίσκει ακόμη χώρο συμβατό με αυτήν, για να κατευθυνθεί.
Θα πρέπει λοιπόν, να παραμεριστεί η... φοβία που υπάρχει σε μέρος του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο χώρο αυτό των πολιτών, που αυτοπροσδιορίζεται κεντροαριστερό.
Και βέβαια, όσο ο μισός ΣΥΡΙΖΑ την κοιτάζει με καχυποψία έως και αφορισμό, τόσο αυτοί θα προσπαθούν να ανιχνεύσουν θετικά στοιχεία σε "Ποτάμια", "Γέφυρες" και άλλα φυσικά τοπία...
Κανείς, άλλωστε, δεν πάει κάπου που δεν τον θέλουν!
Στο δίλημμα "καθαρότητα ή νίκη" δεν υπάρχει σωστή απάντηση.
Ό,τι κι αν απαντήσει κανείς, σίγουρα έχει τα δίκια του.
Εγώ θεωρώ ότι, αν δεν πάρεις τη νίκη, τότε πάει στράφι η καθαρότητα και συνεχίζει να εφαρμόζεται η εγκληματική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.
Κι όταν επιλέγω νίκη αντί για "καθαρότητα", δεν εννοώ πως πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να "πάρει μεταγραφή" την πολιτική ή τις ιδέες του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά ότι πρέπει να πάρει μαζί του πρόσωπα, οργανώσεις, συνδικάτα και μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ.
Αλλιώς, δυστυχώς, δε γίνεται.
Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μια ματιά στον εκλογικό χάρτη να απολαύσετε το μπλε και πράσινο χρώμα να απλώνεται σε όλη τη χώρα...
Ή αν δε σας φτάνει αυτό, κοιτάξτε στις εκλογές του '12 ποιοι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ πρώτευσαν.
Η Σακοράφα, ο Κουρουμπλής, ο Σταθάκης, ο Μητρόπουλος και άλλοι.
Οι εκ μεταγραφής απ' το ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Και δε νομίζω πως αυτοί έχουν κάνει κακό στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτό καταδεικνύει ως λανθασμένη την αφοριστική τακτική μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που δεν επιτρέπει αυτά τα ανοίγματα κι επιμένει στο άνοιγμα προς ένα χώρο που έχει εκλογικά... ξεζουμιστεί, όπως είναι ο χώρος εξ αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ.
Λανθασμένη, βέβαια, υπό την προϋπόθεση πως στο δίλημμα, απαντάμε "νίκη".
Αν στο δίλημμα απαντάμε "καθαρότητα και η νίκη, αν έρθει, όποτε έρθει, καλοδεχούμενη", τότε έχουν δίκιο οι αφοριστές του ανοίγματος στην κεντροαριστερά.
Αλλα τότε θα πρέπει να βρουμε τρόπο να επιβιώσουμε ώσπου να έρθει η "ειμαρμένη μέρα" για την ριζοσπαστικοποίηση των μαζών...
Κι επειδή η Δευτέρα Παρουσία πέφτει λιγάκι μακριά κι η ζωή είναι μικρή, θα πρέπει κάτι να γίνει ως τότε.
Κι ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ.... κι αυτός σε μεγάλο ποσοστό ΠΑΣΟΚ είναι!
Αυτός είναι ο χώρος του, ασχέτως αν επιλέγει τον Τσίπρα ως καταλληλότερο πρωθυπουργό, για να φύγουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος.
Και, κυρίως, ο πολίτης ο οποίος βρίσκεται στην... αναμονή(αναποφάσιστος) και είναι αυτός που πρέπει να τον ψηφίσει για να βγει πρώτος, κι αυτός ΠΑΣΟΚ είναι στην ουσία...
Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει να δει νίκη, θα πρέπει να πάρει κι άλλα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ κι άλλους πρώην μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ, για να καταφέρει να κερδίσει αυτήν την κρίσιμη μάζα που βρίσκεται στην αναμονή, εκτιμά τον Τσίπρα, αλλά αισθάνεται ακόμη μακριά απ΄τον ΣΥΡΙΖΑ ως οργανισμό.
Μια μάζα, δηλαδή, που αντιτίθεται στην κυβερνητική πολιτική, δε θέλει ούτε να βλέπει τους Σαμαρο-Βενιζέλους αλλά δε βρίσκει ακόμη χώρο συμβατό με αυτήν, για να κατευθυνθεί.
Θα πρέπει λοιπόν, να παραμεριστεί η... φοβία που υπάρχει σε μέρος του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο χώρο αυτό των πολιτών, που αυτοπροσδιορίζεται κεντροαριστερό.
Και βέβαια, όσο ο μισός ΣΥΡΙΖΑ την κοιτάζει με καχυποψία έως και αφορισμό, τόσο αυτοί θα προσπαθούν να ανιχνεύσουν θετικά στοιχεία σε "Ποτάμια", "Γέφυρες" και άλλα φυσικά τοπία...
Κανείς, άλλωστε, δεν πάει κάπου που δεν τον θέλουν!
Στο δίλημμα "καθαρότητα ή νίκη" δεν υπάρχει σωστή απάντηση.
Ό,τι κι αν απαντήσει κανείς, σίγουρα έχει τα δίκια του.
Εγώ θεωρώ ότι, αν δεν πάρεις τη νίκη, τότε πάει στράφι η καθαρότητα και συνεχίζει να εφαρμόζεται η εγκληματική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.
Κι όταν επιλέγω νίκη αντί για "καθαρότητα", δεν εννοώ πως πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να "πάρει μεταγραφή" την πολιτική ή τις ιδέες του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά ότι πρέπει να πάρει μαζί του πρόσωπα, οργανώσεις, συνδικάτα και μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ.
Αλλιώς, δυστυχώς, δε γίνεται.
Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μια ματιά στον εκλογικό χάρτη να απολαύσετε το μπλε και πράσινο χρώμα να απλώνεται σε όλη τη χώρα...
Ή αν δε σας φτάνει αυτό, κοιτάξτε στις εκλογές του '12 ποιοι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ πρώτευσαν.
Η Σακοράφα, ο Κουρουμπλής, ο Σταθάκης, ο Μητρόπουλος και άλλοι.
Οι εκ μεταγραφής απ' το ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Και δε νομίζω πως αυτοί έχουν κάνει κακό στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτό καταδεικνύει ως λανθασμένη την αφοριστική τακτική μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που δεν επιτρέπει αυτά τα ανοίγματα κι επιμένει στο άνοιγμα προς ένα χώρο που έχει εκλογικά... ξεζουμιστεί, όπως είναι ο χώρος εξ αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ.
Λανθασμένη, βέβαια, υπό την προϋπόθεση πως στο δίλημμα, απαντάμε "νίκη".
Αν στο δίλημμα απαντάμε "καθαρότητα και η νίκη, αν έρθει, όποτε έρθει, καλοδεχούμενη", τότε έχουν δίκιο οι αφοριστές του ανοίγματος στην κεντροαριστερά.
Αλλα τότε θα πρέπει να βρουμε τρόπο να επιβιώσουμε ώσπου να έρθει η "ειμαρμένη μέρα" για την ριζοσπαστικοποίηση των μαζών...
Κι επειδή η Δευτέρα Παρουσία πέφτει λιγάκι μακριά κι η ζωή είναι μικρή, θα πρέπει κάτι να γίνει ως τότε.
Η κεντροαριστερά, λοιπόν, είναι ο πολυπληθέστερος χώρος στην Ελλάδα και επίσης (σε αντίθεση με τη δεξιά, με την οποία υπάρχει βαθύ ιδεολογικό και αξιακό χάσμα) είναι ο χώρος με τον οποίο γειτονεύει η αριστερά και επομένως είναι πιο συμβατά τα όποια... μοσχεύματα!
Με τα μοσχεύματα, όπως γνωρίζουμε, δεν αλλάζει ο χαρακτήρας.
Ίδιος μένει ο οργανισμός, αλλά αναζωογονείται και του δίνεται η ευκαιρία να γιατρέψει αδυναμίες.
Γι' αυτό προτείνω... κεντροαριστερή μεταμόσχευση, εντός αριστερού οργανισμού!
Ειδάλλως, ο -καθαρός και χωρίς ξενα μοσχέυματα- αριστερός οργανισμός θα βγει ηττημένος απ' το χειρουργείο των εκλογών και της Ιστορίας.
Κι εμείς θα συνεχίσουμε να υποφέρουμε από μια εγκληματική πολιτική.
Κι όλα αυτά για μια καθαρότητα...
Με τα μοσχεύματα, όπως γνωρίζουμε, δεν αλλάζει ο χαρακτήρας.
Ίδιος μένει ο οργανισμός, αλλά αναζωογονείται και του δίνεται η ευκαιρία να γιατρέψει αδυναμίες.
Γι' αυτό προτείνω... κεντροαριστερή μεταμόσχευση, εντός αριστερού οργανισμού!
Ειδάλλως, ο -καθαρός και χωρίς ξενα μοσχέυματα- αριστερός οργανισμός θα βγει ηττημένος απ' το χειρουργείο των εκλογών και της Ιστορίας.
Κι εμείς θα συνεχίσουμε να υποφέρουμε από μια εγκληματική πολιτική.
Κι όλα αυτά για μια καθαρότητα...
Μαζεστίξ από τοίχο-τοίχο...
