Φρένο στην απόφαση του υπουργού Δημόσιας Τάξης που παρατείνει, με αμφισβητούμενα νομικά επιχειρήματα, την κράτηση των μεταναστών και προσφύγων πέραν των 18 μηνών, του ανώτατου ορίου που προβλέπει σε εξαιρετικές περιπτώσεις ο νόμος, βάζει το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών...
Με μια απόφαση (2255/23-5-2014) που θεωρείται κομβικής σημασίας, καθώς είναι η πρώτη που κρίνει αντιρρήσεις κρατούμενου κατά της παράτασης της κράτησής του επ' αόριστον, το δικαστήριο πραγματοποιεί έλεγχο νομιμότητας της υπουργικής απόφασης και κρίνει ότι «δεν ερείδεται σε κάποια νομοθετική διάταξη» η κράτηση πέραν των 18 μηνών.
Ανατρέπει μάλιστα πλήρως το κεντρικό νομικό τέχνασμα της σχετικής γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, την οποία έκανε δεκτή ο υπουργός.
Όπως γράφει σήμερα η "Εφημερίδα των Συντακτών", η γνωμοδότηση ισχυριζόταν ότι η παράταση της κράτησης δεν αποτελεί… κράτηση, στέρηση δηλαδή της ελευθερίας, αλλά περιοριστικό μέτρο. «Το περιοριστικό μέτρο που επιβλήθηκε στον αντιλέγοντα αποτελεί ουσιαστικά συνέχιση της κρατήσεώς του», έκρινε αντιθέτως το διοικητικό πρωτοδικείο.
Η απόφαση αφορά Αφγανό υπήκοο που έκλεισε 18 μήνες κράτησης στις 5 Μαΐου. Τρεις μέρες πριν από εκείνη την ημερομηνία (και όχι τρεις μήνες πριν, που προβλέπει ακόμα και η έωλη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου), του επιδόθηκε έγγραφο που τον ενημέρωνε ότι θα συνεχιστεί η κράτησή του, μέχρι να «συναινέσει» στην «οικειοθελή» απέλασή του.
Ο κρατούμενος υπέβαλε αντιρρήσεις κατά της κράτησής του, δικαιώθηκε από το Πρωτοδικείο στις 23 Ιουνίου και αφέθηκε ελεύθερος.
Σύμφωνα με δελτίο Τύπου του Ελληνικού Συμβουλίου για τους πρόσφυγες, η παραπάνω απόφαση επιβεβαιώνει την έντονη κριτική που έχει εκφραστεί σχετικά με την υπ’αριθμ. 44/2014 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, την οποία συνυπέγραψε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, καθιστώντας την έτσι υποχρεωτικά εφαρμόσιμη από τη Διοίκηση, καθώς η πρακτική της επ’ αόριστον κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας αποτελεί ευθεία παραβίαση του εθνικού, κοινοτικού και διεθνούς δικαίου που εκθέτει τη Διοίκηση σε παράνομες και συνεπώς ελέγξιμες πρακτικές.
Υπενθυμίζουν μάλιστα ότι η κράτηση υπηκόων τρίτων χωρών αποτελεί ένα μέτρο το οποίο πρέπει να εφαρμόζεται κατ’ εξαίρεση και υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Ότι οι διοικητικά κρατούμενοι, ζουν σε συνθήκες χαρακτηρισμένες από διεθνείς οργανισμούς και το ΕΔΔΑ ως απάνθρωπες και εξευτελιστικές. Ότι δεν έχουν εξασφαλισμένη πρόσβαση στην Δικαιοσύνη, εξαιτίας της ανεπαρκούς δωρεάν νομικής συνδρομής.
Με βάση τα ανωτέρω, και λαμβάνοντας υπόψη και την πρόσφατη απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, οι ελληνικές αρχές οφείλουν να θέσουν τέρμα στην πρακτική της επ’ αόριστον κράτησης και να σεβαστούν τις εγγυήσεις που επιβάλλει η εθνική, κοινοτική και διεθνής νομοθεσία.
.jpg)
