Γιατί το κόμμα του Ανδρέα και της Μελίνας είναι απαραίτητο για τη νέα Ελλάδα» είναι ο τίτλος του άρθρου του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών.
Ξεκινάει με τη φράση «δεν αρέσουμε πια πρόεδρε» και συνεχίζει λέγοντας πως «το ΠΑΣΟΚ για να ξεπεραστεί οφείλει πρώτα να υπάρξει. Να ορθώσει ανάστημα, να εκφέρει λόγο. Αυτό είναι το χρέος του. Ο ρόλος του είναι να εγγυηθεί, να προστατέψει τις αλλαγές».
Ο κ. Χρυσοχοΐδης εκτιμά πως «χωρίς ΠΑΣΟΚ θα χτιστεί με βεβαιότητα η δημοκρατία των άκρων» και πως το κόμμα βρίσκεται σε υπαρξιακή απόγνωση και αυτοκαταδικάζεται.
«Αν το ΠΑΣΟΚ, η προοδευτική αριστερά, δεν συγκροτηθεί αυτόνομα, υπολογίσιμα, τότε τα μικρά κόμματα, δορυφορικοί σύμβουλοι των δικομματικών πόλων, θα είναι ανίκανα και ασήμαντα. Το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί, δυσφημισμένο, απονευρωμένο και κομματικά υποβαθμισμένο να έχει ένα ιστορικό φορτίο και δυναμικό, τονίζει.
Όλο το άρθρο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη
«Δεν αρέσουμε πια Πρόεδρε. Η Μελίνα που το είπε το 1989 έφυγε νωρίς. Και δεν είδε την αλήθεια των λόγων της να δέχεται μια τραγική επιβεβαίωση εικοσιπέντε χρόνια μετά.
Η Ελλάδα του μνημονίου άλλαξε ριζικά τις ζωές και τις ελπίδες των Ελλήνων.
Κατέρρευσε ένα μοντέλο ανάπτυξης, με έντονα στοιχεία παρασιτικού καπιταλισμού, με κυριαρχία επάλληλων ολιγαρχιών στα μίντια, τις επιχειρήσεις , την πολιτική. Σήμερα ,υπό το σοκ της κρίσης, καταριόμαστε θολωμένα την μεταπολίτευση. Όσο δεν τα ξεκαθαρίζουμε θα την κουβαλάμε σαν βάρος.
Γιατί στην ουσία το κομματικό σύστημα που γεννήθηκε το 2012 δεν ήταν νέο. Ένας νέος ανιστόρητος δικομματισμός κυριαρχεί κεντρικά, ο οποίος επαναλαμβάνεται τραγικά και στα πλαίσια της παραπαίουσας κεντροαριστεράς. Σημάδι αδιάψευστο η αποτυχία, η μίζερη επανάληψη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στις κεντρικές αυτοδιοικητικές επιλογές. Η ανυπαρξία σύνδεσης των κομμάτων με την κοινωνία πολιτών.
Αυτό το σύστημα εκβιάζει διλημματικά την ψήφο των πολιτών. Δεν συντονίζεται με τις ψυχές τους.
Η Ελλάδα οδηγείται ολοταχώς σε μια δημοκρατία των άκρων. Είναι ο σίγουρος τρόπος για να μην αλλάξει τίποτε
Ζούμε στην παγκοσμιοποίηση και στην Ευρώπη με ευρώ. Παγκοσμιοποίηση και Ευρώπη σημαίνει τόλμη, εξερεύνηση, δίκτυα, συμμετοχή, διαπραγμάτευση. Σημαίνει συμπόρευση, εθνική περηφάνια ,ευθύνη και διεκδίκηση.
Η τυφλή αντιπαράθεση ενός δικομματισμού δεν είναι συμβατή με τα παραπάνω.
Το κομματικό σύστημα είναι αναντίστοιχο με τις ανάγκες της χώρας. Ανήκει στο χτες, γερασμένο πριν καν γεννηθεί.
Στα πλαίσια αυτού του συστήματος το ΠΑΣΟΚ αυτό-καταδικάζεται. Δεν έχει καταφέρει να υπερβεί τις στρεβλώσεις του παρελθόντος του. Αμετανόητα αρχηγικό, αυτάρεσκα διδακτικό, στην πράξη άτολμο, ηττημένο πριν καν αρχίσει ο πόλεμος.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε υπαρξιακή απόγνωση.
Ας υποθέσουμε όμως πως παρακμάζει πλήρως και συρρικνώνεται ακόμη πιο πολύ. Διαβάστε το πρόγραμμα, τις καθημερινές δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Τραβάνε τις δυο άκρες ενός σκοινιού. Σε αυτή τη γερασμένη διελκυστίνδα του παρελθόντος υπάρχουν μόνον αδιέξοδα. Και αν το ΠΑΣΟΚ, η προοδευτική αριστερά, δεν συγκροτηθεί αυτόνομα, υπολογίσιμα, τότε τα μικρά κόμματα, δορυφορικοί σύμβουλοι των δικομματικών πόλων, θα είναι ανίκανα και ασήμαντα.
Η Ελλάδα όμως χρειάζεται ανασυγκρότηση, δηλαδή αλλαγές και σύνθεση. Να μην βάλουμε στην άκρη τους μισούς. Κυρίως να μην αφήσουμε πίσω τους αδύνατους, όσους έχουν λιγότερες ευκαιρίες στη ζωή. Να αποφύγουμε τον διχασμό. Το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί, δυσφημισμένο, απονευρωμένο και κομματικά υποβαθμισμένο να έχει ένα ιστορικό φορτίο και δυναμικό.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν είχε μόνον κάποιους που δεν τίμησαν την αποστολή τους. Είχε και Αντρέα και Μελίνα και Γεννηματά και Πεπονή για να αναφερθώ μόνο σε αυτούς που έφυγαν. Κυρίως έθρεψε ελπίδες και όνειρα εκατομμυρίων ανθρώπων που τάχθηκαν στον αγώνα για δικαιώματα και δημοκρατία.
Σήμερα οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μόνο ότι περνάνε δύσκολα. Άνεργοι, με δάνεια, χωρίς τα όπλα της ζωής που κέρδισαν Κυρίως βρίσκονται με μειωμένες δυνατότητες να υπερασπίσουν τις οικογένειες, να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Μαζί με τον τρόπο ζωής χάνουνε και την πίστη σε αξίες. Κι αυτοί και οι νεώτεροι.
Εδώ είναι που η Ελλάδα φτωχαίνει πιο πολύ. Αυτός είναι ο κίνδυνος για την δημοκρατία και τους αδύναμους. Αν χαθούν η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, αν κάνουμε το ΑΕΠ μόνο μας ευαγγέλιο. Αν εξασθενήσουν οι λόγοι που μας κάνουν να ζούμε μαζί.
Εδώ είναι, απέναντι στον αποκλεισμό από την εργασία και τη μόρφωση, απέναντι σε αυτή την κοινωνική πλειοψηφία των απομάχων, άνεργων, δυσφημισμένων δημοσίων υπαλλήλων, μικρομεσαίων που φυτοζωούν, επαγγελματιών και επιστημόνων που χάνουν την κοινωνική τους θέση , εδώ είναι που το ΠΑΣΟΚ ,η Προοδευτική Αριστερά έχουν χρέος να μην το βάλουν κάτω, έχουν θέση και λόγο ύπαρξης. Με αυτούς και γι αυτούς τους πολίτες των λιγότερων ευκαιριών.
Τη μάχη της ανασυγκρότησης, αυτή τη Μάγκνα Χάρτα της νέας Ελλάδας θα την χαράξει και το ΠΑΣΟΚ, θα την δώσουν μαζί με το ΠΑΣΟΚ οι δυνάμεις της σύνθεσης και του ριζοσπαστικού μέτρου.
Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις υπάρχουν, δίνουν την μάχη με νέους όρους και σε νέες συνθήκες σε οργανώσεις εργαζομένων, σε επιστημονικούς συλλόγους, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Και τα καταφέρνουν.
Αυτοί φτιάχνουν τη νέα ελπίδα για μια δημοκρατική παράταξη που να μπορεί να εγγυηθεί την αλλαγή με κοινωνικό πρόσημο.
Το ΠΑΣΟΚ για να ξεπεραστεί οφείλει πρώτα να υπάρξει. Να ορθώσει ανάστημα, να εκφέρει λόγο. Αυτό είναι το χρέος του. Ο ρόλος του είναι να εγγυηθεί, να προστατέψει τις αλλαγές.
Χωρίς ΠΑΣΟΚ θα χτιστεί με βεβαιότητα η δημοκρατία των άκρων.
Η Ελλάδα όμως θα ανασυγκροτηθεί ελπιδοφόρα, κοινωνικά ισόρροπα , σύγχρονα και επίκαιρα, μόνο με μια προοδευτική αριστερά , μια μαζική δημοκρατική παράταξη όπου το ΠΑΣΟΚ οφείλει να πρωτοστατήσει.
Την Ελλάδα πρέπει να την παραδώσουμε στα παιδιά μας όρθια, στα πόδια της. Στη θέση που αξίζουν οι πολίτες της. Ώστε να μπορέσουν και οι νέοι ψάχνοντας στα δικά τους οράματα να εγγράψουν τη δική τους πορεία, τα δικά τους τα σωστά και λάθη».
