Ακόμη μεγαλύτερη μπαχαλοποίηση στην πολιτική και μιντιακή ζωή του τόπου συνεχίζει να προκαλεί το βιβλίο του Κουφοντίνα αλλά και οι συνεντεύξεις του που ακολούθησαν.
Μάλιστα μία από αυτές-εκείνη που δόθηκε στο ΒΗΜΑ-παρουσιάστηκε ως κομμένη από το Χωνί της Κυριακής.
Τι είχε συμβεί;
Η δημοσιογράφος του ΒΗΜΑτος Γιάννα Παπαδάκου με την σύμφωνη γνώμη του Σταύρου Ψυχάρη έδωσε στον Κουφοντίνα-μέσω του δικηγόρου του-26 ερωτήσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την Μιχαλακοπούλου, ο Κουφοντίνας απάντησε μόνο στις 6 ενώ κάποιες ζήτησε να αλλαχθούν.
Έτσι η συνέντευξη δεν δημοσιεύθηκε ποτέ.
Αλλά οι εκπλήξεις του Κουφοντίνα δεν τελειώνουν εδώ. Μία από τις πλέον "πικάντικες" είναι εκείνη που ο Λουκάς αναφέρεται στον εκδότη του Ηλία Λιβάνη: Σχετικά με την απόφασή του να επιλέξει τις εκδόσεις Λιβάνη για την έκδοση του βιβλίου, εξηγεί ότι λόγω της «λυσσαλέας επίθεσης» που θα δεχόταν το βιβλίο του, δε θα μπορούσε να την αντέξει ένα μικρό εκδοτικό εγχείρημα, με αποτέλεσμα την συντριβή του. Αποκαλύπτει επίσης ότι ήταν συμμαθητής με τον γιο του δημιουργού του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη, Ηλία Λιβάνη, στο 5ο Γυμνάσιο Εξαρχείων.
Η αγάπη του για τα βιβλία, ήταν αυτή που όπως σημειώνει, τον οδήγησε να μην κυκλοφορήσει το βιβλίο του στο διαδίκτυο.
«Ο,τι υπάρχει στο βιβλίο είναι αλήθειες που τεκμηριώνονται με δικαστικές αποφάσεις και εισαγγελικά πορίσματα και με αδιάψευστα στοιχεία που αναδείχθηκαν και στη δίκη», αναφέρει ο «Λουκάς» της 17 Νοέμβρη, απαντώντας στους επικριτές του βιβλίου του, στους οποίους εξαπολύει σκληρή επίθεση:
«Οι επικριτές μας ας μείνουν αυτό που είναι, παιδιά των ταγματασφαλιτών, των εκοφιτών, αυτών που στήριξαν με άμεσο και έμμεσο τρόπο τα αυταρχικά καθεστώτα της πρόσφατης ιστορίας και απολαμβάνουν διαχρονικά τους καρπούς των κόπων τους», σημειώνει, σχολιάζοντας τα αρνητικά σχόλια που δέχτηκε για την επιλογή του εξωφύλλου του βιβλίου του, όπου παρουσιάζονται αντάρτες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Για αυτόν, το εξώφυλλο του βιβλίου συμβολίζει τη συνέχεια του αγώνα, καθώς νιώθει «παιδί αυτών των αγώνων»
Και συνεχίζει: «Η μνημονιακή “δημοκρατία” θα καίει σωρούς τα επαναστατικά βιβλία, όπως τα φασιστικά καθεστώτα που είχαν ανακύψει μετά τη μεγάλη κρίση το 1929. Θα καταδιώκει, όχι μόνον αυτούς που τα γράφουν αλλά και αυτούς που τα διαβάζουν».
Ο Δ. Κουφοντίνας αρνείται παράλληλα τα περί «ματωμένων χρημάτων», τονίζοντας πως «όταν ύστερα από 12-14 μήνες προκύψει κάτι από συγγραφικά δικαιώματα, αυτά τα χρήματα θα χρησιμεύσουν για να στηρίξουν λίγο τις οικογένειες των πολιτικών κρατούμενων, που οι άνθρωποι τους καταδιώκονται, στοχοποιούνται, αποκλείονται από την πρόσβαση σε δουλειά και υποφέρουν».
kourdistoportocali
