Ελλάδα χώρα του φραπέ, σουβλάκι και συρτάκι . Το κινητό μες το αυτί, ήλιο και τσιπουράκι. Μετά τα πρώτα τα κρασιά η άμπελο-σοφία
Και αν το αυτί σου έστηνες ξεχείλιζε η βλακεία.
Ο πλούτος έθρεψε το Εγώ, τα κόμματα τον διχασμό.
Κόμματα- αποκόμματα , βλαμμένοι-βολεμένοι. Προμήθειες, λαδώματα, μίζες και πουλημένοι.
Έτσι κυλούσε η ζωή μέσα σε σωληνώσεις και εμείς στον άλλον λέγαμε
«Έλα για να μας σώσεις».
Τώρα τα λόγια τα παχιά, μοιάζουν κενά κοστούμια.
Χύμα κρασί, χύμα ζωή. Μια χώρα όλα χύμα. Μοναχικοί κολυμβητές, κόντρα πάμε στο κύμα.
Οι βλάκες καναν θόρυβο και τα κενά βαρέλια, και ο Λαός ξεσάλωνε νύχτες με τσιφτετέλια.
Με όλα αυτά η χώρα μας μοιάζει με ένα βάλτο.
Το παραμύθι τέλειωσε, χωρίς να έχει δράκο, και η Ελλάδα έπιασε του βαρελιού τον πάτο.
Και ενώ η Ελλάδα χάνεται, ο Έλληνας με τέμπο, στον καναπέ του κάθεται και τρώει πασατέμπο.
Αντίδραση; Εξέγερση; Τι είναι πάλι τούτο; Έχει ο νέο Έλληνας πνευματικό σκορβούτο.
Ήταν η σκέψη του ρηχή, αλλά βαθιά η τσέπη, και ας πέρασε και κατοχή κομματικά τα βλέπει.
Με λούφα και παραλλαγή σε κάθε δυσκολία. Δυσκοίλιος στην αλλαγή, στο κόμμα με μανία.
Το πνεύμα το αθάνατο το έπνιξε το χρήμα, μοιάζει με μελλοθάνατο η Ελλάδα μας. Τι κρίμα!
Σε αυτήν την χώρα, όσοι μπορούνε να κοιτούν ,τον ουρανό με τα άστρα,
Οι βλάκες τους πετροβολούν σαν να γκρεμίζουν κάστρα.
Όσο νομίζεις πώς θαρθει, ο Άλλος να σε σώσει, η ανοχή θα αυξηθεί και Εσύ θα έχεις λιώσει.
Ξεκόλλα από τον καναπέ, και δείξε ευαισθησία, ξέχνα την τηλεόραση και την τρόμο-λαγνεία.
Για να γυρίσει ο τροχός πρέπει και εσύ να αλλάξεις.
Ατροφικέ και μίζερε, αν θές να επιζήσεις, σηκώσου από τον καναπέ την πάλη να αρχίσεις.
Τέρμα οι Ιδεολογίες. Τέρμα τα πολιτικά. Τέρμα οι φιλοσοφίες. Τέρμα τα Ιδανικά.
Ο τροχός για να γυρίσει , βάλε χέρι και ΕΣΥ . Γιατί στάσιμος αν μείνει θα είσαι σκλάβος μια ζωή.
Μην είμαστε κακόμοιροι. Δεν κάνουμε για όμηροι.
