Από τότε που αποφασίσαμε να ποντάρουμε -αφελώς ή όχι- τη ζωή μας παίζοντας τράπουλα με τους πολιτικούς, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ποτέ δεν ασχοληθήκαμε στα σοβαρά με το αν τα χαρτιά ήταν σημαδεμένα, μας έφαγαν οι “αγνές” προθέσεις και αντιλήψεις μας.
Αν κάναμε στην άκρη αυτούς που είμαστε δεμένοι συναισθηματικά μαζί τους και ίσως να τους συγχωρούσαμε, στις παρακάτω περιπτώσεις θα ήμασταν πολύ αυστηροί.
Θα δεχόμασταν πολλές φορές να μπει κάποιος γνωστός στο σπίτι ή στη δουλειά μας, και να μας κλέβει;
Θα δεχόμασταν κάποιος γνωστός μας να μας λέει πολύ συχνά ψέματα τα οποία θα είχαν αρνητική επίπτωση σε εμάς, έστω και σε βάθος χρόνου;
Θα αφήναμε κάποιο ξένο να μας επιβάλει το πώς θα ζούμε;
Πόσες φορές θα δεχόμασταν να μας προδώσουν χωρίς να κάναμε κάτι;
Πόσες φορές θα δανείζαμε κάποιον όταν δε μας επιστρέφει τα δανεικά;
Πόσες φορές θα δίναμε τα λεφτά μας σε κάποιον να τα επενδύσει, όταν από την πρώτη φορά μας έχει εξαπατήσει;
Αν μας είχε απατήσει ο/η σύντροφός μας και μας έφερνε λουλούδια ή γλυκά, θα λέγαμε ότι μας αγαπάει και δεν τρέχει τίποτα;
Θα αφήναμε έναν απατεώνα να ορίζει το μέλλον των παιδιών μας;
Αν κάποιος μας έδινε ένα φάρμακο που δεν ξέρουμε ποιο είναι, θα το παίρναμε;
Θα θέλαμε κάποιος άλλος να παραποιεί την Ιστορία της οικογενείας μας;
Θα μπορούσαμε όλοι να μιλάγαμε για πολλές περιπτώσεις ακόμα, αλλά δεν έχει νόημα, την ουσία την καταλαβαίνεται. Το θέμα είναι γιατί επιτρέπουμε σε αυτούς να κάνουν αυτά που δε θα επιτρέπαμε σε άλλους. Αυτοί -εννοείται πως δεν είναι μόνο αυτοί- θα παίζουν πάντα μαζί μας με σημαδεμένη τράπουλα, στο τίμιο παιχνίδι θα είχαν πρόβλημα, όπως μάθεις είναι. Εμείς γιατί δεχόμαστε να συμμετέχουμε σε αυτό το εις βάρος μας στημένο παιχνίδι;
Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι, Αδιαφορία, Συμφέρον και Φόβος. Μπορείτε να μου πείτε και άλλους λόγους, αλλά πάλι δεν έχει νόημα.
Αν μπορούσαν θα έκαναν χειρότερα πράγματα για να μη χάσουν την εξουσία, απλά κάποιες στιγμές θυμούνται ότι μπορεί να θυμώσουμε, και το πάνε στο πιο μαλακό. Αυτοί μας φοβούνται, αλλά ξέρουν και πώς να μας παίζουν.
Ο κάθε ένας ας δει μέσα του γιατί τον πιάνουν κορόιδο, και ας αποφασίσει για το τι θα κάνει στο μέλλον. Όσοι ελπίζουν ότι θα ζουν καλύτερα δίπλα σε «ποτάμια», «ελιές», χορτάρια και πράσινα άλογα, θα φάνε καλά…
Μην υποτιμάμε όμως τη δύναμη που έχουμε, ακόμα και η δική μας μικρή “σταγόνα”, μπορεί να κάνει το “ποτήρι” να ξεχειλίσει. Αγώνα και μυαλό θέλει γιατί με κλέφτες, δεν παίζεις χαρτιά.
Από Ούτε λόγος
