Το ενδεχόμενο η Χρυσή Αυγή να έρθει δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές και να υπερφαλαγγίσει τη Ν.Δ. είναι κάτι που δεν πρέπει να αποκλειστεί.
Και εδώ συντρέχουν πολλοί λόγοι που συνηγορούν γι’ αυτήν την υπόθεση.
Παρά το γεγονός ότι έχει χαρακτηριστεί και επισήμως εγκληματική οργάνωση, με προφυλακισμένο τον αρχηγό και κορυφαία στελέχη της και παρά τις εγκληματικές πράξεις της, τις βιαιοπραγίες...
και το σπάσιμο αυτοδιαχειριζόμενων χώρων («Συνεργείο»), εξακολουθεί να κρατάει υψηλά τα ποσοστά της, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Διαθέτει περίπου διπλάσιο ποσοστό από το ΚΚΕ και είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από τη ΔΗΜΑΡ. Οσοι πίστεψαν πως οι εγκληματικές πράξεις θα επηρέαζαν τους ψηφοφόρους της πλανήθηκαν πλάνην οικτράν.
Η βία στις ναζιστικές οργανώσεις είναι δομικό στοιχείο της ανάπτυξής τους.
Και αυτή η βία έλκει τους ανθρώπους που δεν έχουν σαφή πολιτική συνείδηση. Αν σκεφτούμε πως στη δημοσκόπηση της εφημερίδας «Εθνος», το 58% των ερωτηθέντων ήταν υπέρ ενός ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, δηλαδή μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ένα καλό δείγμα για το πώς σκέφτεται πολιτικά αυτός ο λαός.
Και εδώ ας κάνουμε μια σκέψη για τις δημοσκοπήσεις. Πολλοί αρνούνται να απαντήσουν για διάφορους λόγους. Ομως τηλεφωνικά προσβάσιμοι είναι πια αυτοί που έχουν μια κάποια οικονομική επιφάνεια και οι φτωχοί αποκλείονται.
Εντούτοις, ένα δείγμα χιλίων ανθρώπων είναι πιο έγκυρο από τις προσωπικές δημοσκοπήσεις που κάνουμε στον περίγυρό μας. Εγώ προσωπικά παίρνω πάντα υπόψη μου τις έγκυρες δημοσκοπήσεις, αλλά τα τελικά συμπεράσματά μου για τα ποσοστά των κομμάτων τα βγάζω μετά τις εκλογές.
Αρα, οι απόψεις που θα διατυπωθούν σε αυτό το σημείωμα πρέπει να διαβαστούν με +2-2, γιατί στηρίζονται στις δημοσκοπήσεις. Και εδώ κλείνει αυτή η παρένθεση.
Οι φυλακίσεις των στελεχών της εγκληματικής αυτής οργάνωσης μπορούν να θεωρηθούν και πολιτικές διώξεις, καμπάνια που ήδη έχει αρχίσει στην Ευρώπη από τα αδελφά κόμματα της Χ.Α.
Και έτσι, όπως η βία γίνεται αγωνιστικότητα, έτσι και ένα ποινικό αδίκημα μπορεί να γίνει δίωξη ιδεών και αυτό να αποφέρει συμπάθειες από έναν κόσμο που οι πολιτικές του ιδέες είναι αχταρμάς και που έχει ψηφίσει περιοδικά όλα τα κόμματα.
Σε όλα αυτά πρέπει να υπολογίσουμε και τους ψηφοφόρους της Ν.Δ., καθώς ελάχιστοι πια την υποστηρίζουν ανοιχτά, θέλοντας να τιμωρήσουν το κόμμα τους χωρίς να ενισχύσουν όμως τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί δεν έχουν άλλη λύση από το να ψηφίσουν Χ.Α.
Μια εποχή η Ακροδεξιά ήταν στο κόμμα της συντηρητικής παράταξης. Μην ξεχνάμε τον αρχιβασανιστή της δικτατορίας του Μεταξά Κ. Μανιαδάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και από τους διαμορφωτές της ιδεολογίας της. Να πάρουμε μια γεύση:
«Μια ερυθρά αράχνη έχει απλώσει τους πλοκάμους της, ελέγχουσα τας πνευματικάς εκδηλώσεις, κατευθύνουσα τους προσανατολισμούς της νέας γενιάς, υποκινούσα εις αναταραχήν τας κοινωνικάς τάξεις… ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου έχει υπερβή την γραμμήν ασφαλείας του έθνους και μας οδηγεί εις ανώμαλον πολιτική ζωή και αναρχίαν« (εράνισμα από τον Φιλίστωρα της «Καθημερινής»).
Και αν ρωτάτε από πού έμαθαν τη μαύρη προπαγάνδα οι κ. Σαμαράς και Κεδίκογλου, τώρα ξέρετε και τον δάσκαλό τους.
Αν λοιπόν η Χ.Α. έρθει δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές, θα γίνει αξιωματική αντιπολίτευση σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Και τότε τα τάγματα εφόδου θα μπουν επικεφαλής μαζικών συλλαλητηρίων και θα βρουν, αν όχι τη συμπαράσταση των αντισυριζαϊκών κομμάτων, σίγουρα την ανοχή τους.
Ηδη έχουμε δείγματα γραφής από όλα τα πολιτικά κόμματα της Βουλής, πλην ΑΝ.ΕΛΛ. Και αν υποθέσουμε ότι οι δηλώσεις του κ. Σταθάκη «Στο Κόκκινο» είναι η επίσημη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και το χρέος από 171% του ΑΕΠ πέσει στο 161% περίπου, θα είναι θρίαμβος των διαπραγματευτικών ικανοτήτων του κ. Τσίπρα ή θα είναι η συνέχιση της λιτότητας με αριστερή ρητορική;
Αλλά ας πάρουμε και την αισιόδοξη άποψη. Ο ΣΥΡΙΖΑ από αύριο έχει έτοιμο το κυβερνητικό του πρόγραμμα σε κάθε λεπτομέρεια, εντελώς συγκεκριμένο και διατυπωμένο με απόλυτη σαφήνεια.
Και επιπλέον έχει να καταθέσει και ένα χρονοδιάγραμμα για το πότε και πώς θα εφαρμοστούν όλα αυτά τα μέτρα. Και ας υποθέσουμε ακόμη πως θα αποκτήσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Και ότι ακόμα θα κατορθώσει να υλοποιήσει ένα 70%-80% του προγράμματός του.
Η αντιπολίτευση θα είναι το ίδιο βίαιη, όπως αυτής της Ουκρανίας, που ενισχύεται ανοιχτά από Βερολίνο και Ουάσινγκτον, με επικεφαλής εκπαιδευμένους κομάντος-διαδηλωτές που φαίνεται να διαθέτουν άφθονο χρήμα.
Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμασμένος για ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Εχει κάνει τις σωστές επιλογές, π.χ. για τις δημοτικές εκλογές, ή προβαίνει σε επικίνδυνους τακτικισμούς; Τι γίνεται με τη σύνδεσή του με την κοινωνία;
Πού είναι οι αντιφασιστικές του καμπάνιες; Και πού είναι το αντιφασιστικό μέτωπο που αρχίζει από την Εκκλησία και συμπεριλαμβάνει όλο το φάσμα των αντιφασιστικών πολιτικών δυνάμεων; Ο κ. Τσίπρας έχει μελετήσει τη Βαϊμάρη;
