Από τον Χάρη Φλουδόπουλο
Oι εκπρόσωποι των πετρελαϊκών εταιρειών που βρίσκονται στην Αθήνα για το συνέδριο της αμερικανικής ένωσης γεωλόγων πετρελαίου AAPG (πρόεδρος ο Lee Krystinik), έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.
Είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα λεγόμενα «λαγωνικά» που αναζητούν ευκαιρίες ανά τον κόσμο και επιστρέφουν στις βάσεις τους με αναλυτικά reports για το τι συμβαίνει και τι προοπτικές υπάρχουν σε κάθε αγορά που επισκέπτονται.
Τι ήθελαν λοιπόν στην Ελλάδα; Οι αντιπρόσωποι των μεγαλύτερων εταιρειών απέφευγαν να μιλήσουν ανοιχτά, περί συγκεκριμένου ενδιαφέροντος για την αγορά που ουσιαστικά ανοίγει μετά από χρόνια αδράνειας.
Το ενδιαφέρον πάντως που προκύπτει είναι η αλλαγή πολιτικής των λεγόμενων μεγάλων εταιρειών του κλάδου όπως αυτή καταγράφεται τουλάχιστον από το 2010 και μετά. Η βασική αιτία είναι χρηματιστηριακή: η αξία για τις πετρελαϊκές εταιρείες αποτιμάται με βάση τα αποθέματά τους.
Ως εκ τούτου η υποκατάσταση κοιτασμάτων που φθίνουν αποτελεί κομβική διαδικασία.
Στο παρελθόν οι μεγάλες εταιρείες απέφευγαν να «κυνηγούν» καινούριες αγορές και προτιμούσαν εάν κάποια μικρή εταιρεία έκανε ανακάλυψη σε μια «παρθένα» από πετρελαϊκής άποψης περιοχή, να καταβάλουν ένα υπερτίμημα και να αγοράζουν συμμετοχή ή ακόμη και την ίδια την εταιρεία.
Πλέον τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί και ακόμη και οι μεγάλες εταιρείες μπαίνουν σε νέες αγορές ακόμη και το κυριότερο ακόμη και σε μεσαίου μεγέθους κοιτάσματα, όπως για παράδειγμα συνέβη πρόσφατα με την είσοδο της Shell σε κοινοπραξία που πραγματοποιεί έρευνες στην αγορά της Αλβανίας.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, πλέον το όριο για να ενδιαφερθεί μια μεγάλη πετρελαϊκή για εκμεταλλεύσεις, έχει κατέβει στα 200 εκατομμύρια βαρέλια.
Η αλλαγή αυτή, είναι εξαιρετικά ευνοϊκή για την προσπάθεια που γίνεται από την χώρα μας να προσελκύσει μεγάλες και καταξιωμένες εταιρείες του χώρου για επενδύσεις.
Υπό το πρίσμα αυτό η κίνηση της PGS να ανακοινώσει ότι τα λεγόμενα «ανάλογα» δηλαδή τις περιοχές που εμφανίζουν αντίστοιχη δομή και ομοιότητες με ενεργά παραγωγικά κοιτάσματα σε Αλβανία και Ιταλία, δηλαδή τις συγγενείς γεωλογικά περιοχές, θεωρείται εξαιρετικά επιτυχημένη και πολλά υποσχόμενη.
Greek risk
Μια άλλη κοινή συνισταμένη που προκύπτει από τους ανθρώπους της αγοράς του πετρελαίου είναι ότι για τις πετρελαϊκές δεν υπάρχει «greek risk”. Το αντίθετο μάλιστα. Κάθε ευρωπαϊκή χώρα θεωρείται ως ιδανικός προορισμός για επενδύσεις, αρκεί βεβαίως να υπάρχει πετρέλαιο.
Όταν μια εταιρεία έχει κληθεί να δουλέψει σε χώρες όπως πχ η Νέα Γουινέα ή η Αγκόλα, οποιοσδήποτε ευρωπαϊκός προορισμός είτε υπάρχει κρίση είτε όχι, είναι ιδανικός. Εκείνο στο οποίο εστιάζει η πετρελαϊκή βιομηχανία είναι το θεσμικό πλαίσιο, η γραφειοκρατία, η σταθερή φορολογία, το γενικότερο επενδυτικό περιβάλλον και οι ανθρώπινοι πόροι.
Εδώ βεβαίως υπάρχουν ζητήματα, που εγείρονται από όσους έχουν ήδη επενδύσει. Για παράδειγμα ο Bob Lambert-photo της Petra Petroleum, που έχει αναλάβει μαζί με την Energean την περιοχή των Ιωαννίνων.
Έχει περάσει 1,5 χρόνος από την εμπλοκή μας στο διαγωνισμό στην Ελλάδα, και οι μέτοχοί μας, ρωτούν γιατί υπάρχει καθυστέρηση, τονίζει ο επικεφαλής της καναδικής εταιρείας, προσθέτοντας ότι είχαν υπολογιστεί κάποια χρήματα για την ελληνική επένδυση και υπάρχει πίεση από τους μετόχους να χρησιμοποιηθούν αλλού όπου πιθανόν θα αποδώσουν γρηγορότερα.
Θέλουμε να επενδύσουμε στην Ελλάδα, πρέπει να μας αφήσετε, πρέπει να δούμε ένα θετικό σήμα, καταλήγει ο κ. Lambert.
Το συνέδριο Regional APPEX όπως και όλα τα συνέδρια της AAPG, είχε ένα χαρακτηριστικό: είναι μια εκδήλωση στην οποία «κλείνονται» συμφωνίες.
Γι’ αυτό και οι εταιρείες που βρέθηκαν στην Αθήνα δεν περιορίστηκαν μόνο στις προοπτικές της ελληνικής αγοράς. Για την ακρίβεια μπορεί οι ελληνικές παρουσιάσεις να ήταν εκτενέστερες και περισσότερες, ωστόσο και άλλες χώρες και εταιρείες παρουσίασαν τις προοπτικές για τις έρευνες που γίνονται στη Μαύρη Θάλασσα (Ρουμανία, Βουλγαρία, Τουρκία) Μέση Ανατολή (Λίβανος, Ιράκ) Βαλκάνια (Αλβανία, Κροατία) Ευρασία (Κασπία, Καζακστάν). Ακόμη και η Petronas γνωστή στο ευρύ κοινό ως χορηγός του περίφημου grand prix της Μαλαισίας, είχε περίπτερο παρουσιάζοντας το γύρο παραχωρήσεων που θα βγει το 2014 στη χώρα.
Κρήτη
Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα των ερευνών της PGS θα είναι καθοριστικά αφού θα δώσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για τις προοπτικές της χώρας μας στις περιοχές του Ιονίου και νοτίως της Κρήτης.
Στις χθεσινές παρουσιάσεις πάντως είναι χαρακτηριστικό ότι έλειπε εντελώς κάθε αναφορά στην περιοχή της Κρήτης. Ωστόσο, εάν υπάρχει μια πιθανότητα να βρεθεί ένα κοίτασμα που να χαρακτηρίζεται ως μεγάλη ανακάλυψη, τότε αυτή αφορά στην περιοχή νοτίως της Κρήτης.
Για τις υπόλοιπες περιοχές μιλάμε για μεσαία ή μικρότερα κοιτάσματα – στη γλώσσα πάντα της πετρελαϊκής βιομηχανίας αφού αυτά τα «μεσαία» μεταφράζονται σε αξίες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ – που μπορούν να προσελκύσουν επενδύσεις και να φέρουν μεγάλα έσοδα στο δημόσιο.
Όσο για το ΥΠΕΚΑ, γεγονός είναι ότι η ομάδα που διαχειρίζεται την υπόθεση υδρογονάνθρακες, υπερβάλει εαυτούς. Στην κυριολεξία 10 άνθρωποι, βρίσκονται πίσω από όλη την κινητοποίηση, την προετοιμασία των διαγωνισμών, των διεθνών παρουσιάσεων, των επαφών με τις εταιρείες και δίνουν ένα πραγματικά θετικό μήνυμα, παρά τις αντικειμενικές ελλείψεις και δυσκολίες.
Πάντως με διαφορετική αφετηρία, για κάθε μια, γεγονός είναι ότι αρκετές εταιρείες, είτε γιατί δίνουν έμφαση στην περιοχή της Μεσογείου, είτε γιατί έχουν παρουσία στην Αδριατική ή την Ιταλία, είτε γιατί απλά παρακολουθούν μια νέα αγορά που ανοίγει, έχουν βάλει στη λίστα την Ελλάδα. Με τα λόγια του αρμόδιου υπουργού Γ. Μανιάτη, η Ελλάδα ξαναμπήκε στο διεθνή χάρτη της ενέργειας.
