Αλλά για την ταινία «Η ζωή της Αντέλ», με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, τη συζήτηση που προκάλεσαν οι ερωτικές σκηνές και η αποκήρυξη του σκηνοθέτη από τις δύο πρωταγωνίστριες, με την κατηγορία ότι η συμπεριφορά του ήταν στα όρια της κακοποίησης, είχαν δημιουργήσει ήδη έναν μύθο..
γύρω από το φιλμ.
Η επιλογή της Αντέλ Εξαρχόπουλος ήταν ιδανική, όχι μόνο για το φρέσκο και αισθησιακό πρόσωπο και κορμί, αλλά κυρίως γιατί ολόκληρη ήταν ένα στόμα. Ένα στόμα που ήθελε να γευτεί λαίμαργα τα πάντα: από τα μακαρόνια της μητέρας της και το τσιγάρο, μέχρι τα φιλιά. Παράλληλα η μοναχικότητά της, το να γράφει ημερολόγια, να έχει πάθος με τη λογοτεχνία και το διάβασμα, έκαναν ένα πολύ ενδιαφέρον κοντράστ της λαιμαργίας της για ζωή και της εσωτερικότητάς της.
Η σεξουαλική ταυτότητα: Η Αντέλ δοκιμάζει και δοκιμάζεται από τις επιθυμίες της, μέχρι να καταλάβει ότι νιώθει μεγαλύτερη έλξη για το ίδιο της το φύλο. Το bullying που υφίσταται στο σχολείο δείχνει ότι η επιλογή δεν είναι τόσο αποδεκτή, ούτε καν από τους συνομηλίκους της. Στο δικό της μικροαστικό σπίτι θα επιλέξει τον δρόμο του ψέματος.
Στο πιο άνετο, μεσοαστικό σπίτι, της Εμα (Λεά Σεντού), μπορεί η αλήθεια να ειπωθεί με το όνομά της. Στον καλλιτεχνικό χώρο, που κινείται η δεύτερη, η ομοφυλοφιλία σχεδόν διατυμπανίζεται, στον χώρο που θέλει εκείνη να δουλέψει, ως δασκάλα, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Το σεξ κι ο έρωτας: Η πρώτη σεξουαλική συνάντηση είναι πράγματι πολύ νατουραλιστική, σε γκρο πλαν, σχεδόν σε φυσικό χρόνο κι αν σκεφτούμε ότι οι 3 ώρες διάρκειας της ταινίας προέκυψαν από υλικό 800 ωρών (!) καταλαβαίνουμε ότι οι δύο πρωταγωνίστριες θα είχαν μάλλον τους λόγους τους για να μη θέλουν να ξαναδούν ζωγραφιστό τον σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς. Το σεξ όμως δεν είναι ξεχωριστό από τον έρωτα και η ταινία μιλάει για έναν παθιασμένο έρωτα, που έχει και παθιασμένο σεξ, που έχει και ζήλια και απόρριψη και προδοσία και κλάματα και το πόσο διαφορετικά βιώνουν τη σεξουαλική τους επιλογή η Αντέλ και η Εμα.
Πορνό; Αν μια ταινία δεν την κρίνεις από τις σκηνοθετικές μεθόδους, που μαθαίνεις εκ των υστέρων, αλλά από το αποτέλεσμα στην οθόνη, θα έλεγα ότι ο Κεσίς απέδωσε αριστοτεχνικά: βλέμματα, αμηχανία, επιθυμίες, συγκρούσεις, προσεγγίσεις, φόβους. Και γι' αυτό ίσως να χρειαζόταν η τρίωρη διάρκεια.
Τις σκηνές του σεξ μπορούσες να τις δεις ηδονοβλεπτικά ή όχι, αλλά κατά τη γνώμη μου για να τις πεις πορνό, έχεις αγνοήσει όλη την υπόλοιπη ταινία.
Αριστούργημα; Δεν θα έβαζα τη ζωή της Αντέλ στο προσωπικό τοπ 10, των ταινιών που δεν θα ξεχάσω. Αλλά είναι μια δυνατή ταινία, με εξαιρετικές ερμηνείες και με το συμπέρασμα ότι ο έρωτας είναι τόσο συγκλονιστικός όσο και σπαρακτικός, σε όποια μορφή κι αν τον ζεις.
Γιούλα Ράπτη
