Με νομικά επιχειρήματα και συγκριτικά παραδείγματα, τα οποία περιλαμβάνονται στο νέο του βιβλίο, με τίτλο «Το Δημόσιο Δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης», ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή και νυν βουλευτής της ΝΔ Προκόπης Παυλόπουλος πραγματοποιεί μία αποδόμηση του Μνημονίου και αποδυναμώνει τις όποιες «φωνές» υπέρ του προγράμματος που αντί να εξυγιάνει τη χώρα, όπως ευαγγελίζονταν οι εμπνευστές του, την οδήγησε στα όρια του γκρεμού.
Η αρθρογραφία του πρώην υπουργού ήταν πάντα αντιμνημονιακής κατεύθυνσης. Ωστόσο, το τελευταίο του βιβλίο αποτελεί ουσιαστικά ένα κήρυγμα κατά του Μνημονίου, στο όνομα της εφαρμογής του οποίου έχουν προσπεραστεί πολλοί από τους νόμους που συνθέτουν τη νομολογία μας.
«Η κοινωνική έκρηξη», γράφει ο κ. Παυλόπουλος, «βρίσκεται επί θύραις», ενώ κάνει λόγο για οικονομική «θηριωδία» και «θύματα». Χρειαζόμαστε, υποστηρίζει, έναν θεσμικό «Θησέα», ο οποίος ακολουθώντας το μίτο της Αριάδνης θα μας προστατεύσει με τα εναπομείναντα όπλα του.
Σύμμαχος του θα μπορούσε να είναι ο εθνικός νομοθέτης, όμως η θεσμική στάση που αυτός επιδεικνύει είναι νοσηρή, καθώς παραδίδεται αμαχητί σε ένα καθεστώς «νομοθέτησης υπό τα "καυδιανά δίκρανα της μέσω Μνημονίων" δημοσιονομικής πειθαρχίας».
Το βιβλίο περιγράφει ακόμα το πως η έννομη τάξη και συγκεκριμένα ο βασικός πυλώνας της, τον οποίο συνθέτουν οι κανόνες του δημοσίου δικαίου, υπονομεύεται από την οξύτατη ύφεση που βιώνει η χώρα.
Το πολεμικό «κατηγορώ» του Παυλόπουλου φανερώνει το πόσο κοντά βρίσκεται ο ίδιος με τις αναλύσεις π.χ. για το «δόγμα του ΣΟΚ».
Παράλληλα, αμφισβητεί το λεγόμενο «δημοσιονομικό δημόσιο συμφέρον» ως «μέτρο αποτίμησης της συνταγματικότητας» των μέτρων που επιβάλλονται.
Όπως εξηγεί, ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, ακόμη και σε περιόδους οικονομικής κρίσης, που γεννούν την ανάγκη να υποστηριχτούν αντίστοιχες σκοπιμότητες, δεν είναι δυνατόν να ακυρώνονται οι θεσμοί.
Στην οπτική του Προκόπη Παυλόπουλου, κυρίαρχο ρόλο παίζει η επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση, μέσω της οποίας ο πρώην υπουργός θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει «διόρθωση» της νέας πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί στη χώρα, εξαιτίας της ανάγκης εφαρμογής και προώθησης του Μνημονίου.
